Benimle İlgili Şeyler Yazma

• 11 Nisan 2011 Pazartesi 18:12:53

-Benimle ilgili bir şey yazmanı istemiyorum.

Bunu söylerken kızgın olduğu her halinden belliydi. Hoşuna gitmemişti bu yaptığım.
-Ama bu sadece bir öykü. Edebi bir metin yani, dedim.
-Öykü de olsa, şiir de olsa, roman da olsa ne olursa olsun, benimle ilgili yazmanı istemiyorum.
-Ama neden? diye sordum yeniden. Seni zaten herkes tanıyor, biliyor. Herkes mutlaka seni düşünüp aklından geçiriyor. Herkes senin ne olduğunu, kim olduğunu biliyor.

Onu bu saplantısından vazgeçirmek için dil döküyorum. Ama inatla sanki bütün yalvarışlarımı duymuyor gibi. Bir taraftan onu ikna etmeye çalışırken diğer taraftan da çok korkuyordum. Onun, insanlara nasıl davrandığını, nasıl acımasız olduğunu, gözünü kırpmadan canlarına bile kastedeceğini biliyordum.
-Bence boşuna inat ediyorsun, dedim, bu kez.
-Boş versene, dedi. İnsanlar zaten nefret ediyor benden. Nefreti bırak, korkuyorlar iliklerine kadar. Bir de sen tutup benimle ilgili şeyler yazmak istiyorsun.
Ses tonu yükselmişti. Tehdit eder gibi bakmaya başladı. Korktum gerçekten. Onunla ilgili yazmanın bu kadar sorunlu ve zor olacağını düşünmemiştim.
Kızgın yüz ifadesiyle konuşmasına devam etti.
-İnsanlar hep aynı. Ne zaman başları dertte olsa, çıkmazlara düşseler, bir çıkar yolları kalmayınca beni ararlar, tek kurtuluşları benmişim gibi. Sevmezler, istemezler, nefret ederler ama bana sığınırlar. Neyse, benimle ilgili yazmanı istemiyorum o kadar.
Bunu söylerken de üzerime doğru bir hışımla geldi ki, korkudan titrediğimi belli etmemeye çalıştım.
-Tamam, diyebildim sadece.

Korkudan oturduğum koltuktan neredeyse aşağıya düşüyordum. Böyle olacağını düşünememiştim. Oysa ben onun olumlu yönlerini yazacaktım.
-Hem kimse de okumaz, okumak istemez yazacaklarını. Yerinde olsam benimle ilgili konulara hiç girmezdim. Benden uzak durmanı öneririm sana.
-Tamam da, dedim, ona kendisiyle ilgili olumlu şeyler yazacağımı söylemeye çalıştıysam da, sözümü kesti.
-Tamamı falan yok bu işin. Bu hep böyleydi, böyle de kalacak. Kimsenin benimle, yaptığım işle ilgili şeyler yazmasını istemiyorum. Öyle, yok olumlu şeyler yazacağım laflarını da kendine sakla. Seninle karşı karşıya getirme beni. Sen zararlı çıkarsın.

Ses tonu tehdit etmeye devam etse de, o an sanki biraz düşüncelere dalar gibi oldu. Daha yumuşak bir sesle:
-Peki, seninle ilgili, ya da diğer insanlarla ilgili bildiklerimi, gördüklerimi ben yazsaydım? Ha? Nasıl olurdu? Hoşuna gider miydi böyle bir şey?

Şaşkınlıktan sustum sadece. Böyle bir soru beklemiyordum. Düşünemedim. Birilerinin, hele de onun benim hakkında yazmasını düşününce panikledim. Derin bir nefes alıp, ses tonumun titrek olmamasına özen göstererek:
-Bilmem, dedim. Çok ilginç olurdu sanırım.
Pişman oldum anında, böyle bir şeyi söylediğime.
-İlginç ha, dedi. İlginç olan ne biliyor musun? Sen ve senin gibi zavallılar benimle ilgili yazarak ya da yazmak isteyerek benimle oyun oynadıklarını zannediyor olmanız. Okuyorum da o yazdıklarınızı evet, ama bu ilginç falan değil. Olsa, olsa trajedi olur. Sana bir iyilik yapayım. Asla böyle bir trajedinin yaşanmasına yol açma. Vazgeç benimle ilgili yazmaktan.

Gitmeye hazırlanıyordu ki, tüm cesaretimle ona:
-Dur bakalım, nereye gidiyorsun, dedim.
-Merak etme, sadece, şimdilik gidiyorum. Yine geleceğim. Ne zaman diye sorma bana.
-Gideceksen git. Bir şey diyemem. Ama merak ettim yine de, neden bu kadar ısrar ediyorsun seninle ilgili yazmamam için?
-Benimle, yani ölümle ilgili şeyler yazmak normal insan işi değil, diyerek gözden kayboldu.

Şimdilik!?