Meyhane Günlükleri-1

• 15 Kasım 2007 Perşembe 01:15:42

Sarı sıcak bir sonbaharda
Açmış yapraklarını yine kasımpatılar
Akşam sefasına ve günebakanlara inat..

Akşamüstü şenlik var meyhanede
Halil’in keyfi dört köşe,
Doluşmuş eşkiyalar meyhaneye.
Duman altı olmuş tüm keyifler..

Elinde kadehiyle masasında pişkince gülüyor
Zerhoş bir dürzü,
Bir derdi var belli..
Ya kadeh kaçacak elinden
Ya da muhabbet çıkacak dilinden..

"Anlat hele dürzü anlat" dedi Eşkiya,
"Şimdi sızıp kalacaksın,yükün yük olacak bana.
Bari taşıdığıma değsin seni.."

Ayyaş dürzü,suratını bilge ayaklarının önüne serdi.
Zalim demden bir yudum daha çekti.
Gözler kan çanağı,ağzı fitil.
Başladı sözlerine..
"Nice umutlar yaşadı , vücuda erdi,
Bu dünyanın karanlığında ve aydınlığında,
Hem yazında hemde karakışında..

Kimi tozu dumana kattı son sürat,
Kimi de tozunda toprağında boğulup gitti..

Tozu dumana katanlar
Hayatın sırrına erdi..
Hayat yaşandıkça hayattır.
Yaşanmadıkça da sadece bir hayaldir Dostum...

Nicedir bir hayalin peşinde sürükleniyorsun
Kendince gülüyor , kendince ağlıyorsun
Sorsalar yaşıyorum diyorsun
Yaşamak nedir?
Hayaller çocuklukta da , yaşlılıkta yaşanır.
Ama zaman hem yaşlılıktır hem çocukluk
İkisini aynı anda yaşayamazsın
Zaman gercekliktir.Geri dönüşü olmayan bir gurbet.
Hayaller ise bir muamma , yalancı bir dost
Varlığında sarılmaya çalıştığın çelişkili bir boşluktur.
Ellerin hep boşta kalır..

Gercek dost bu gündür.
Gercek sevgili zamandır.
Huysuz acımasız kibirli bir o kadar da inatçı..
Peşinden gelmez asla ama peşinden sürekler seni daima.
Bu günü yaşa..
Bu günü yaşa ki,yarınlarda daimi sevdiğine mahcup olma."

Sözleri biterken Eşkiya ya bakıp güldü...

Eylül akşamının kaçamak sıcağında hasretine sımsıkı sarılmış Eşkiya atılan tokatı dumanla beraber silkelerken üzerinden..Söze başladı.

"Bir zaman toz olup biriktim köhnelerde
Bir zaman da arlanmadım rüzgar oldum
Tozu ben kaldırdım...
Ne toz olurken rüzgara dilendim
Nede rüzgar olup savururken toza acıdım.
Hayaller diyorsun ve gülüyorsun bana
Şimdi zıkkımlandığın kadehteki içki
Miğdendeki seyri bittiğinde
Nahoş beyninde tatlı bir hayal olmayacak mı?
Zaman diyorsun ya..
Bizi yaşlılığımıza taşırken yıllarla,aylarla,günlerle
Hayallerimizi koz olarak kullanmıyacak mı?
Adına umut denmiyormu hayallerin..
Umutla avutmuyacak mı bu sevgili bizi.
Tozu dumana katanların acelesi neydi?
Onlarda bir hayalin peşinden sürüklenip gitmemişler miydi?..
Tozunda dumanında kaybolanlarda
Zamanın işbirlikçisi , umuda kananlar değil miydi?
Ben eşkiya aklımla şunu bilirim;
Hayat hayallerin birleştiği andır insanda..
Ve o an için yaşarız.
O an için bekleyip dururuz..
Sakın ha! Hasretime el değme.
Hasretim senin zamanını da umudunu da
Hiçe sayacak güçtedir.
Bu hasrette umut yok..
Hasretimin kilidi ölümdedir.
Ölüm için umut edilmez.."

"Sızıp kalmaya yüz tutmuş zerhoş , deminden bir kaç yudum daha aldı.Gözlerini kapayıp gülümsedi umursuzca.Çoktan bir hayale kapılmış , yolculuğa çıkmıştı.Zamanı meyhanenin kapısına bırakmış , umududa yarının sabahına baş ağrılı yalnızlığına ertelemişti.Kaldırdı demini havaya bir kez daha , hayata vee hayallerimize ve hasretine içelim "

_gÖKHAnN_