Değerli Erdoğdu, Öncelikle sitemize hoş geldiniz.

Profilinize baktım henüz çok yeni üyesiniz. Gelir gelmez öykümü bulup, yorum yazmanız beni gerçekten sevindirdi, kızmak ne kelime. Ayrıca;

"Emeğinize birşey demiyorum fakat, farkettiniz mi bilemiyorum ama hiç iç açıcı bir tanecik yazınız yok. Sürekli yazılarınızdaki kahramanlara birşeyler oluyor. Okudukça bize de birşeyler oluyor."

Kısa zamanda bütün yazılarımı okumuş olmanızdan da onur duydum :)

Burada yapılan yorumlar ayrı değerdir benim için. Saygıyla efendim

Sizi okuduktan sonra psikolojim bozuldu. Değindiğiniz konuları zaten hergün gazete ve televizyonlarda okuyup seyrediyoruz. Milletçe bunalmış durumdayız. İnsanların çoğunun psikolojisi bozuk.Yazınızı okuyunca arkadaslarımla beraber içimiz sıkıldı. Emeğinize birşey demiyorum fakat, farkettiniz mi bilemiyorum ama hiç iç açıcı bir tanecik yazınız yok. Sürekli yazılarınızdaki kahramanlara birşeyler oluyor. Okudukça bize de birşeyler oluyor. Üstelik salt bunlar değil, insanı derine çekip sürükleyeceği yerde köşe yazısı gibi durağan ve hareketsiz kalmış cümleleriniz. mesela.... oturdu...yaptı...oldu...geldi...bu robotça hallere yazı kahramanını adeta hapsediyorsunuz. Kusura bakmayın ben sadece naçizane düşüncelerimi söyledim. Kırdıysam özür dilerim..‏

Yazının birinci bölümünde akıcı bir girşle anlatım açılmıştı ama noktalanmamıştı devamını bekliyordum beklediğimede değdi hazin son devam ediyor ders veren anlamlı yazıyı kaleme alan dostu kutluyorum.Bu denli okuyucuyu etkileyen ve okuru yazıya bağlayan anlatım becerisinden dolayı,
Siz yazın efendim kalem yakışıyor.İzmirden selamlar

Geçenlerde bir fıkra okumuştum, her ne kadar fıkrada olsa yazınızın ana fikri ile paralellik arz etmesi hasebi ile paylaşmak istedim.

[ Genç kızımızın bir tanesi Güzin ablaya mektup yazar; “Sevgili Güzin abla ben 17 yaşında bir kızım internette kendime yeni bir erkek arkadaş edindim. Onu çok seviyorum Oda beni seviyormuş. Bana seni ailemle tanıştıracağım dedi. Buna çok sevindim. Ailesiyle tanıştırmak için beni evlerine davet etti. Evlerine gittiğimizde evde kimse yoktu. Bana birazdan gelirler dedi. Onları beklerken birer kola içelim dedi. Ben de olur dedim. Odasına geçtik, kolamızı içerken erkek arkadaşım birden uyumaya başladı. Sevgili Güzin ablacığım sizce erkek arkadaşımın hastalığı ne?

Güzin abla şöyle bir cevap yazar: " Kızım vallahi anan seni Kadir Gecesi doğurmuş. ]

Biliyorum şakası bile kötü. Buse’nin kaderin cilvesi olarak Asya ile karşılaşması sanki Buse’nin de Kadir gecesinde doğduğu hissi uyandırdı bende.

Tebrikler, saygılar, selamlar

öncelikle çok iyi bir konu ele almandan dolayı tşk ederim ...çünkü çocuklarımızı yarış atı gibi yetiştirmeye ve bir başkasıyla kıyasamaya bayılıyoruz ki şükür bunu hiç yapmadım. hataları ile sevaplarıylada evladımız olduğunu anlatmaya çalıştık...çevreme şöyle uzandığımda gençlerimizin hepsi mutsuz umutsuz gülmeyen kendi kabuklarına çekilmiş vaziyette görüyorum ve üzülüyorum...sınavı kazanırsa seveceğiz imajı ne kadar acı tamir edilemez bir yaradır..arkadaşım hakkıyla güne gelmesi gereken öyküyü ve seçki grubunu kutluyorum..kalemin daim olsun sevgilerimle...

Hikaye oldukça ibret verici. Maalesef en önemli toplum sorunlarından birisi.
Hatta şimdi düşünürsen en önemlisi.
Sizi bu konuyu kendi üslubunuzla başarılı bir şeklide bizlere aktardığınız için içtenlikle tebrik ediyorum.
Ayrıca herkesi ama herkesi bu tür konularda duyarlı olmaya davet ediyorum.
Güne düşmesi için de ayrıca tebrikler. Bence de çok isabetli bri seçim olmuş.

Emin adımlarla yoluna devam ediyorsun... Okudukça,yazdıkça daha da aşama yapacağımıza inanıyorum...

Kalemin hiç susmasın Sevgi.

Selamlar.

Öğrencilere yüklenen sorumluluğun ağırlığı, haddini aşınca çok elim şeyler geliyor gençlerin başına.
Yazınız, anlamlı olduğu kadar da akıcı üslubuyla güzel ve keyifli bir paylaşımdı.
Tebriklerim ve sevgilerimle.

Güler yüzlü
Güzel yazarın
Gül kaleminden
Günün yazısı.. TEBRİKLER SEVGİ HANIM...

Güne geleceğini tahmin ettiğim bir yazıydı.

Hakettiği yerde görmek çok güzel.

Tebriklerim günün yazısına ve onun değerli yazarına :))

Sevgilerimle...

YGS' de skandalların bitmediği şu günlerde anlamdı bir hikayeydi. Çocuklarımıza her şeyimizi veriyoruz. Onların hayatları ve gelecekleri ise 2 saatlik bir imtihana tabi. Bu sınavda ne kadar adil ve ne kadar güvenilir onu da bilmiyoruz. Hayır böyle olmamalı. Çocuklarıza başarının bir sınavı kazanmak olmadığını anlatmalıyız. Büyük adamların ilkokul mezunu bile olmadıklarını başarının insanın yüreğinde olduğunu anlatmalıyız.
Talim ve Terbiye... Talim, öğretim güzel de terbiye ve ahlak verebiliyor muyuz?
Gözbebeklerimiz çocuklarımızı esrar ve eroin tuzağından koruyabilmek hepiizin vazifesi. Geçenlerde okuduğumbir kitabı(iğnenin ucundaki hayatlar) tüm ebeveynlere tavsiye ediyorum. teşekkürler Sevgi Hanım,

Tebrik ederim günün seçkisini.
Olağan hadiseler , hayattan kelimeler.
Bir genç olarak bizleri düşünen yazınız için teşekkür ederim.

GÜZEL BİR KONU, GÜZEL BİR KALEM..VE YAZAR HAK ETTİĞİ YERDE..
TEBRİKLER..SEVGİLERİMLE..

eğitim şart diyor ...sürekli bunu savunuyoruz....acı ama gerçek bir şeyde...en çok eğitimli insanlar çoçuklarından..büyük beklentileri olup..çoçuklarını mutsuz ediyorlar...mutlu huzurlu..sağlıklı birey olsunlar...canları sağ olsun...nasıl mutlu olacaklarsa ...öyle yaşamda yer bulsunlar...başıboşta bırakmayalım..ama eğitim cahilliğinede kapılmayalım...
yazı çok güzeldi...kaleme yüreğe sağlık...kutlarım
saygıyla kalın...

Tebrikler Sevgi'ciğim, bu önemli konunun güne gelmesi beni sevindirdi.
Anne babalar kendi hayatlarını, arzularını, heveslerini çocuklara kabul ettirmeye çalıştıkları zaman, zaten çok zor geçen sınav öncesi ve devamı, o genç bünyelere oldukça ağır bir yük veriyor, ya başaramazsam!
Yanlış arkadaş, sınav stresi derken, öyküde olduğu gibi, kötü alışkanlıklara düşmelerine kadar yol açabiliyor.
Böyle önemli bir konuda yazdığın için tekrar tebrikler canım, selamlar.

gençlerin geleceğini iki saatlik bir sınav belirliyor, ne acı!! derken şifre skandalları.. yazık bu çocuklara çok yazık... ve biz yalnızca izliyoruz bu daha da acı...

yazının etkisinde kaldım anlatının güzelliğine konsantre olamadım ... tebrikler Sevgi hanım.

Bu yazının güne düşmesine hiç şaşırmadım,ablam kalemini konuşturmuş çünkü...

seçki kurulu bu işi biliyor....güzel yazın yakışan yerde.....saygılar usta

Kutlarım Sevgi hanım
tebriklerimle...
hayat öykümü satmaya karar verdim
en güzel kek yapana yada en çok rakı ısmarlayana:))))

Bizim kuşağımızda ki insanların binlerce çatı altında yaşanan gerçek hikayesi. Böyle binlerce babalar ve anneler gelip geçti. Uzun yıllarda işin içine hap filan karışmadan. Bu hikayeeki çocuğun geçirdiği travmada onur var. Şimdi özellikle de göç kültürünün getirdiğ, herşeyin biribirine karıştığı, ebeveyinlerin olayları anlamaya ve çözmeye kültürlerinin yetmediği ve durumlarının uygun olmaması nedeniyle, özellikle İstanbul'da bu kumpasın içine giren binlerce çocuk var. Bu işleri organize eden önemli suç örgütleri ve ağa düşen binlerce çocuğun hikayesini dinledim. Belki size korkunç gelecek ama, nerdeyse bazı semtlerde iki çocuktan biri bu kumpasın içinde bulunuyor. Ve çok onursuzca yaşıyorlar bu fecaatı...

Hem seçki kuruluna, hem size hasseten teşekkürler...Selam,saygı...

Sevgi Ablacığım bu güzel yazı güne öyle çok yakışmış ki

Tebrik ederim bu güzel emeğinizi

sevgimle

Öyküme değer verip okuyan, bütün dostlarıma ve değerli seçici kuruluna çok teşekkür ediyorum.

Burası benim okulum, öyküme yol gösterici eleştirileriyle destek veren sizler öğretmenlerimsiniz.

Binlerce çocuğumuzun sınav stresi yaşadığı şu günlerde, yazmaya çalıştığım öykümle anne-babalara birazcık olsun katkıda bulunabildiysem ne mutlu bana.

İyi ki varsınız. İyi ki buradayım. Sevgilerimle








Sevgi Salman tarafından 4/8/2011 12:49:09 AM zamanında düzenlenmiştir.

Güne gelen yazını kutluyorum arkadaşım. Böylelikle birçok kişi okuma fırsatı bulup çocuklarına olan davranışlarını tekrar gözden geçirir belki de kim bilir...

sevgimle...

eğitim hataları bazen can alabiliyor maalesef..:(

kutladım günün yazısını hayata kattığınız anlam dolu eşsiz güzellikleri iyi ki varsınız değerli dost..:)
sevgim saygım selamlarımla..

Güne yakışan güzellikte bir anlatımın ürünüydü öykün. Kutluyorum arkadaşım. Sevgilerimle...

Günde görmekten mutlu olduğum bir yazıydı...Tebrik ediyorum, arkadaşım. Sevgilerimle.

Tebrikler Sevgi Abla...

Kutlarım, güne düşen beğenimdeki yazının yazarını ve yazısını, selam ve sevgilerimle.

Sınavlar, öğretmenler, veliler ve öğrenciler büyük bir maraton. Çok etkileyici bir öykü. Çocuklar gibi büyükler de aşırı hassas oluyor. Denge ve davranış çok önemli. Kutluyorum arkadaşım. Çok güzel yazıyorsun. Sevgilerimle..

canımsın yavrularımız ne yazık ki yarış atı oluyor dershane okul sınavlar.tabi ruh halini kimsenin düşündüğü yok.çok etkilendim inan devamını bekliyorum minik kuşun sevgilerini bıraktı kocamanından

Beğeniyle okuduğum isimlerden birisiniz bu defa söylemeden edemeyeceğim. Çok iyi anlatıyorsunuz akıp gidiyor satırlar en sondaki o kıssadan hisse bölümü olmasa daha iyi olmaz mı? Okur kendi sonucuna ulaşamıyorsa yazı başarılı olmamış demektir zaten ama sizin yazılarınız başarılı hiç ihtiyacı yok o kısma.

Önce özür dilerim sizden yazınızı geç okuduğum için..
Sonra da sonsuz teşekkürler ederim "Asya ya kıymayın" ricamı yerine getirdiğiniz için...

Çok etkileyici iki bölümdü...
Sevgi hanım... yorumları okuyorum hepsine de hak veriyorum...
Ancak ben biraz da babaya hak veriyorum...Belkide haksızım bilmiyorum...

Selam ve sevgilerimle...

Biraz buruk ama içindeki her cümlenin altına imzamı atacağım kadarda gerçek ve net bir kurgu...

Evlatlarımız bize bahşedilen emnatler ve onlara yapılan her yatırım ruhlarındaki zenginliğe temiz ve keşkesiz bir gelecek olarak katkıdır...

Kutladım...

Çocuklarımızın kapasitesini bilmek ve onların bizim değil kendi hayatlarını yaşadıklarını bilmek gerek.Aile olarak çoğu zaman isteklerimize yenik düşüp davranışlarımızı kotrol edemiyoruz ve anne baba olamadığımız gibi arkadaşta olamıyoruz.Bu konuda kendimizi eğitmek zorundayız.
Anlamlı ve güzel bir çalıymaydı.
Tebrikler ve sevgiler

Anne ve babalar olarak çocuklarımızın geleceği için en iyisini yapmaya çalışırken, diğer taraftan da farkına varmadan veya vararak onlara baskı uyguluyoruz. Bu genelde bizim yapmak isteyip de yapamadıklarımızı onlara diretmemizden kaynaklanıyor. Oysa önce evlatlarımıza birer birey gözüyle bakıp, öyle yaklaşmamız gerekirken....

Öykü iyice meraklandırdı. Bakalım bunun sonu nereye varacak.

Sevgilerimle ablacığım...

ilkini kaçırmışım
ikisini bir arada okudum bugün

ve içinde bulunduğum duruma göre değerlendirdim öyküyü
(sınava girecek bir kızım var)

Allah tüm gençlerimizi esirgesin bu tarz kötü alışkanlıklardan

kutlarım arkadaşım
güzeldi anlatım

sevgilerimle

canım çok güzel anlatımdı yine
evet hoş görülü olmak çok büyük meziyet bence olabilmek

çocuklarıma derdim hep gülerek zayıfsız karne getirin çerçeve letip duvara asıcam diye öğle özentimiz vardı
ama hiç kızmadan bakardık karnelerine başarılı olmadılar okumadılar bu beni üzerdi küşük oğlum üniversiteyi kazanınca mutluluğumu anlatama rabbime şükürlr ettim benimde oğlum okuyor diye
ama hiç bir zaman okumayanı küçük gömedim hepsine ayrı saygı duydum
şimdi sana saygı duyuyorum bu güzel yazın için sevgimlesin bitanem

İTİMAT KONTROLA MANİ DEĞİLDİR. benim çocuğum yapmaz saplantısı...çok saçma bir söylemdir...her türlü hoş görü dozunda olmalıdır...iki evlat büyüttüm....dünyanın en zor görevi...okudular güzel meslekleri var. ikiside baba baba olmak çok zormuş be derler...ben nöbeti devir teslim ettim....acaba onlar nöbetlerini vukuatsız teslim edebileceklermi???????
allah yardımcıları olsun...her ebeveynin okuması gerek...sevgi kardeşim çok güzel ve zamanlaması yerinde bir yazı duyarlı kalemini kutluyorum saygılar

Değerli Kardeşim...
Bizim dönemimizde bu yazdıklarınızı yazsaydınız inanın hiç kimse okumazdı...
Yoo..yanlış anlamayın...İyi yazmışsınız. Hatıralarımız canlandı.
Beğenerek okudum.
Sadece söylemek istediğim bizim babalarımız hayatımızın akıbeti hakkında tam yetkili ve etkiliyidler.
Babalar karar verirdi ne olacağımıza..
80 ya da 81 yılında Radyo -Tv bölümünü kazandığımda babam " Neeeeeeee?" demişti.
O kadar.
Ben de kayıt yaptıramadım.
Çok istediğim halde.
Onun isteğiyle İşletme okudum.
Ders çalışmaya fırsatım olmadan okulu bitirdim.
İstemeye istemeye..
Şimdi ben iki oğluma karışmıyorum.
Sadece fikir alış verişi yapıyoruz.
Büyük oğlum istediği bölümü kazandı.
Boğaziçinde okuyor..
Küçük onu geçti..
Bu sene imtihana girdi..
sayısal bölümden eşit ağırlıklı ya geçti.
İstediğinizi yapın..
Dedim aslında onların istedikleri olunca ...bizim istediklerimiz de oluyor.
Onlar da mutlu..biz de.
Baskı kurmadan..Çocuklarımızı hayırlı evlatlar olarak yetiştirebilmek için konuşmalı,arkadaş olmalı.
Çocukları ellerimizle ateşe atmamalıyız.
Nitekim ölecek ya hepsi..
Selam ve saygı ile.

sorun eğitim sisteminde
fırsat eşitliği derler ama pahalı okullarda okumak yada iyi bir yüksek okula gitmek paraya dayanır.
Asya ile Bûsenin gelecek bölümlerde gençlerimizin sesi olmaya devam edeceklerdir.
bu dizi tuttu gibi
güzel gidiyor valla...kutluyorum dostum seni
sevgiler saygılar

Biz büyükler sık sık çocuklarımızın hayatını yönlendirmeye, kendimizin yapamadıklarını çocuklarımızda görmeye çalışıyoruz. Halbuki onların bağımsız bireyler olduğunu, kendilerine ait birer dünyaları olduğunu düşünmeli, sadece fikir alış-verişinde bulunmalı, seçenekler sunmalıyız. Hayatını yönetmeye çalışmalıyız. Çocuklarımız mutsuz olunca biz mutlu mu olacağız sanki.

Güzel ve akıcı bir öykü tebrik ederim canım.

sevgimle.

işte en büyük yanılgı, bir tek hapla bir şey olmaz düşüncesi. Tüm anne babalar şunu bilmeli ki, tek bir haptan sonra bile bağımlılık başlayabiliyor.
Tabi yaklaşım buradaki babanın yaklaşımı gibi olmamalı. Sınavı kazanamamak dünyanın sonu değil.
İşte istatistikler. 1,5 milyon genç sınava giriyor. 400 bin'i yerleşiyor bir yerlere. 1Milyon 100 bin'i yine dışarıda. Üniveristeden mezun olacak bu 400 bin gencin sadece 20 bini işe yerleşiyor. 380 bin üniversiteli genç işsizlik hayatına adım atıyor.
Hadi geçtik bunları.
Ya güncel olan, şifreli, şaibeli, rezalet, kul hakkı yenen bu son sınava ne demeli?
Neresinden tutsan rezalet.

Güzel öykünüzle duyarlılığınızı okuyanlara da bulaştırıyorsunuz Sevgi Hanım. Doğrusu da bu. Teşekkürler. Yazınız sayesinde anne babalar olarak bir kez daha oturup düşünmemiz gerektiğini, neler olup bittiğini düşünmek zorunda olduğumuzu, sormamız, sorgulamamız gerektiğini hatırlattınız bize.
Tebriklerimle
Saygı ve sevgiyle kalın...

Çok güzeldi.Duyarlı bir yüreğin uyarısıydı.Buruk ama zevk alarak okudum.Sıkmadı.akıcıydı.Kutlarım arkadaşım.

Çocuklarımız, bizim devamımız değildirler. Bizden gelirler ama bize ait değillerdir. Onların adına beklentilere girmek, o beklentiler doğrultusunda hayatlarına yön vermeye çalışmak; ebeveynlerin en büyük yanlışıdır. Onlar, kendi öykülerini kendileri yazacaklar. Birey olabilmenin en büyük şartı; kendi öyküne sahip olabilmektir.

Kalemine sağlık, arkadaşım. Okuyucusunun bol olmasını dilediğim bir yazıydı. Sevgilerimle.

Anne Baba olmak okadar kolay degil ki.
Olabilir cocuk basarisiz da olabilir bu ona baski yapmayi gerektirmez ki.
En karsi oldugum seydir bir cocugun üzerine bunca gitmek.

Yüregine saglik sevgili arkadasim yine güzel bir bölümdü
Sonsuz sevgimle

bınlerce aılenın dramıdır bu cözumlenememıs ünıversıte sınavı.aslında kader sınavı.hiç unutmam ben sınavdayken arka sıralarda bır kızın hıçkırıklarını.ya sonrası bılmemmm.ben kendı derdımle meskuldum.bakalım daha nerelerde gezınecek öykünüz.sevgıler...

En bunalımlı dönemlerinde bir yetişkine bile ağır gelecek bir yük yükleniyor çocukların sırtına

Yeter ki adam olsun, yeter ki iyi insan olsun, yeter ki hayırlı bir evlat olsun...İşte bunların hepsi ikinci planada kalıyor
hırsla çocuklar koşturulurken

Tebriklerimle Sevgi Hanım, devamını bekliyorum

Çocuklarımızın dünyasını karartmayalım, unutmayalım ki her gencin bir kapasitesi vardır, bizler ne yaparsak yapalım, ne dilersek dileyelim, o kapasitenin az ötesinden ileri gidemeyecektir sevgili yavrularımız,

Onlar zaten istikballerinin endişesine düşmüşken, bütün bir hayatlarını etkileyecek 1-2 saatlik sınava canlarını dişlerine takarak çalışırken,

Anne ve babaların bitmek tükenmek bilmeyen arzularının, falancanın çocuğu çok çalışıyormuş, filancanın çocuğu günde şu kadar test çözüyormuş gibi hiç de hoşlanmadıkları, onları kamçılayacak yerde karamsarlığa sürükleyen söylemlerinin etkisiyle belki de kapasitelerinin altında bir başarı grafiği çizeceklerdir,

Bir de değerli yazarımızın öyküsünde Buse'nin düştüğü duruma düşüp, sınavı kazanamamaları halinde, bu defa ailenin yazıklar olsun tablosu ile hiç de ummadığımız bir şekilde, kendilerini avutmak için çeşitli yöntemler ararken ya uyuşturucu batağına saplanacaklar ya da sonucu intaharlara kadar varan psikolojik rahatsızlıklarla karşı karşıya geleceklerdir.

Öykünün devamında neler olacak bilmiyorum ama, bizler böyle devam edecek olursak yavrularımızın başına neler geleceğini kestirmek çok da zor değil,

Değerli yazarımı, sevgili arkadaşımı, öğreten, hatırlatan, ders veren, uyaran ve harika anlatımıyla sıkmadan okutan bu çok güzel yazısı için kutluyorum, selam ile.