Güneş uykunda doğmasın, kalbine adansın!

• 6 Nisan 2011 Çarşamba 10:41:05

Gönül hasredilmeli cefaya, vefaya ve ilham-ı aşka
Nefes müddetliyse, ömür vakitliyse, ecel o an ve vasıl olacak zaman da hakikatse
Neden haşyet sinemde yol almalı, inşirah kalbime yabancı kalmalı, aklım bizar olmalı
İradem aczi yet içinde boğulmalı, ruhum prangaların girdabında bitap kalarak mı usanmalı

Hiç mey içmedim, sakinin derdini dinlemedim
Terk edilen hanların hengâmesinde nefesimi hicranın ah ettiren lisanına vermedim
O ağacın altında yıllarımı figan ederek geçirmedim, hüzün içindeydim, kalbimi dinledim
Gözyaşlarımla serinledim, kanatsız kuşları göründe nasıl irkilirdim, görmeyen göz gibiydim

Neden terk edilendim, muhabbeti talim etmedim
Ne derlere göre nefesimi nizam edemedim, önüme kim gelirse, sukut ederek eğilmedim
Neyin gayesindeydim, yoksa mefkûresiz nefes miydim, ötenin hikâyesini kimden dinledim
Neden takati kendimden bildim hareket ve kuvvetin malikini hakkıyla ve aşkla zikretmedim

Nasip, umudunda gizlidir, niyetinle eftaldır
İlim, merakın bir şubesidir, akıl ile nizam edilirse ne kadar asude bir gayey-i azimdir
Fikretmek için muhakkak ki ilmi talim gereklidir, ilimsiz tefekkür nasıl bir ülfettir, edeptir
Ehliyet sahibi olmak neyi gerektirir sosyolojik tekâmüller insan için muhakkak ki muteberdir

Geçmiş bizzat senindir, elhak hakikatindir
Ati sahibi olmak istiyorsan nasıl imtina edeceksin, hangi hak ve aşkınla vazgeçeceksin
Nefsini hakkıyla tanımadan, edebin ve sevdanın aşkıyla yoğrulmadan, kime nazar edeceksin
Aldanan kim, aldatan ne kadar vahim, istikameti müstakim olmayan an, kime zülüm edecek

Rıhtımlar ne kadar sakin, dalgalar ne salim
Hangi an ve saklanan zaman müddet-i nefesim için nasibe kapı aralayacak, umut kimin
Vecdim ah ediyor, nefesim takatine muhtaç bir vaziyette içini çekiyor, kalbim lekeli sefilim
Ruhumun firkati, ecrin adresi, zihnimin yegânesi niye bu kadar vahim bir ahvalin içindeyim

Sala verilirken, ezanlar okunurken nerdeydim
Kayıp olan bir zamanın içinde miydim, hangi karaları giysem, nasıl söz etsem dinler miydin
İnsan yapan esrarın vecdiyle kalbime ilhamı verir miydin, nefsinden emin ana getirir miydin
Vakit daraldıkça, ruhum içinden çıkılmaz bir hali yaşadıkça, kalbimi inşiraha erdirir miydin

Mustafa CİLASUN