Hızla ilerliyordum ,elimde bir nesne anahtarlarımla birlikte,bu da nesi?kalemimde benimle,kendi kendime gülmeye başladım ki toparlanarak konuşan bir zilin düğmesine bastım,hay Allah’ım bu kadının zili bile değişikti,müzip bir yapım vardı ikizler burcuyum ya,çok ilginçtir o andaki sesi algılayıp aynisini çıkarabiliyordum,neyse bir duraksama sonrası açılan kapıdan içeriye girdiğimde bir kokuki anacım ohh,için açılır,ne olduğunu anlamaya çalışırken parmağımla ,,Chanelll demişim,,
Efendim?diye şaşkın şaşkın sorup sonrasında bastı kahkahalarını,duvarlar bile neşeliydi o evde,gözlerim etrafı gezindiğinde aman Tanrım ne muhteşemlik eski değerli tablolar,antik eşyalar,biblolar,neredeydim?etrafa doğru baktığımı anlayınca,, evinizi ilginç buldum ,,dedim.
Sizi bizi bırakalım diye elini uzattı ,adını söylediğinde şok oldum, ,tabi ya dedim ya ben bu kadını tanıyordum,çocukluğumuzda azarladığım o minik kızdı,oyunu bozardı hep,sonrada kaçardı,burnu hokka gibi yanağında beni,ne hafıza ama bendeki.
Eski mahallene ,,hoşgeldin dedim,beni oda tanımaya çalışıyordu bana bakarken,
Benden az buz azar işitmemiştim,beni tanıman gerek,, dediğimde ,cevabı hayırdı,,çok küçüktü çünki,aramızda rahat yedi sekiz yaş vardı..
Tabi ya ,,dedi iyiki döndüm baba evine yabancı değil buraları bana,ama gelin görün ki kiracılar mahvetmiş parkelerden tutun herşey mutfak banyo elden geçmesi gerekiyor,, ama şu an nakit olarak dardayım yerleşeyim yeter ,,dedi..
Ben içimin sesini dinleyerek bu kadınla tanıştım o azarladığım minik kız şimdi benim için yine korunması gereken o küçük kızdı,dedikodulara mahal vermeyecek önünü kesecektim,belkide akrabam diye tanıtacaktım,mutfaktan taze buram buram kahve kokuları geldiğinde içime çekerek bir soru yönelttim,
Ev içerisinde bu tarz giyim seni sıkmıyormu ?dediğimde,, alışkanlık olduğunu hemen dışarıya çıkabilmenin kolay yolu olduğunu anlattı,evde oturmayı sevmediğini arkadaş ,dost canlısı olduğunu anlatırken onu galiba yavaş yavaş bilinmeyen denklemin parantezlerini koyup çözmeye başlamıştım bile..hiçte göründüğü gibi olmadığını hatta maddi olarak çok darda olduğunu çözüyordum,şaşırmıştım korkarak çaldığım kapnın ardında hiçte korkulacak kadın yokmuş.
Kendini beğenmiş bir eda ile görünmüştü hiçte öyle değilmiş aslında..insanlara ön yargıyla davranmamalı ve anlamaya zorlanmalıydı,mahalleye göre o ,basit bir kadın, diye belkide algılandı,öyle bile olsa inanın ben onunla diyalog kurardım,niye mi?

Moralim bozuktu biraz o eve ilk girdiğimde, içimden bir ses,, EYVAH!!!KADIN İNCECİK BİRDE SANA BAK,, DEDİ DE....

HAYAT İŞTE NE DİYEYİM


YAZARI:
BİNAY KAN
SALİHA HANIM
KAYIP SAYFALARDAN