HERŞEY GÜZEL OLACAK...20. BÖLÜM

• 3 Nisan 2011 Pazar 02:09:21

İkiside duyguların kanatlarında sevgiyle uçuyorlardı sanki.

"Şu anda okadar mutluyum ki..."

" Bende Doğan ; ama bu kararımızı bir an önce ailelerimize de açmalıyız."

" Haklısın. Ben anneme senden sözetmiştim."

" Öyle miii."

" Tabiii yaa."

Metin ağır ağır yanlarına gelirken onlar farkında bile değildi.

" Oooo bakıyorum dalmışsınız."

" Evet çok önemli bir konuydu inan; hemde ikimiz için."

"Neymiş neymişşşş ?"

" Biz evlenmeye karar verdik." dedi Doğan.

" Harika bir haber bu ...İkiniz için çok sevindim çok."

" Sağol nekadar iyisin. " dedi Dila.

" Şimdi bu güzel haberi pasta ile kutlayalım; ne dersiniz?"

" Tamam , ama fazla gecikmeyelim lütfen." diye ricada bulundu Dila.

" Ben sizi arabamla bırakırım.Bu saatten sonra gitmeniz zor olur."

" Teşekkürler Doğan ."dedi Metin.

Üçü içinde harika bir gece olmuştu.Dila yı fazla geç bırakmamak için yola çıktılar.

Köye geldiklerinde evlerde tek tük ışık yanıyor; arabanın peşnden birkaç köpek havlayarak koşturmaktaydı.

Perdeyi aralayıp bakan Baran

" Gece gece ne işi var sokaklarda bu gızın ?"

" Nebiiiilin adam , sende gotü düşünme."

"Sen suss aklın ermez bişeee."

Dila yı eve bırakırken Mustafa da karabaşın sesiyle kapıyı açmıştı.

"İyi geceler Dila yı getirdik size teslim ediyoruz."

Şaşırmış donup kalmıştı.

" E yi gecelee gaymagam beyy merah etmeyin.Eee şeyyy buyursaydınız."

" Başka zaman inşallah vakit geç oldu dönmem gerek.Çok teşekkür ederim."

"Oldii eyi geceler ."

Dila da hepsinle vedalaştıktan sonra içeri girip hemen annesini aradı.

Gene numara düşmüyordu.

" Offff ... çekmiyor."

Birdaha...birdaha... derken...

" En nihayet ..." dedi heyecanla.

"Kızımmm ...yavrum benim." annesinin özlem dolu seslenişi vardı şimdi.

" Annem şu anda eve geldim; merak etmeyin . Kaymakam Doğan Bey le Metin beni bıraktı."

" Kendine dikkat et aman kızım aman ."

" Anneciğim..."

" Efendim yavrum..."

" Birşey söyleyeceğim ama..."

" Hayırdır inşallah söyle kızım."

" Anne..."

"Kızım ağzındaki lafı eveleyip geveliyorsun bir şey mi oldu ?"

Dila ağlamaya başladı.

" Şu anda sana o kadar ihtiyacım var ki."

"Ağlama ama meraklandırdın beni hay Allah."

" Anne ben..".konuşamıyordu ağlamaktan.

"Eeeee."

"Biz... Doğan la evlenmeye karar verdik."

" Aaaaaaaaaaaaaaaaaa....Çok çabuk karar vermişsin iyi düşündün mü ?"

" Evet ... bu akşam evlenme teklif etti.Yakında ailesinle sizinle tanışmaya gelecekler."

" Anladım ...peki niye ağlıyorsun ? mutlu olman lazım değil mi ?"

" Ama önce sizlere sormam lazımdı.Galiba ben kalbime danıştım."

"Şimdi iyice dinlenip uyu yarın seninle uzun uzun konuşalım olur mu birtanem?"

Dila durmadan akan yaşlarını siliyordu.

" Tamam... iyi geceler annem seni çok seviyorum."

" Bende seni bendee küçük yer dedikodu olur adımlarına dikkat et kızım."

" Merak etme sen.Üçünüzüde özlemle öpüyorum."

Şimdi annesinin koynuna başına dayayıp ağlasa onunla dertleşse..Çocuklara aldıklarını yerleştirirken bir nebze olsun hüzünlerinden sıyrılmıştı.

Yarın gene hareketli bir gün olacaktı. yatağına uzanıp uyumaya çalıştı.

Sabahleyin okula geldiğinde öğrencileri etrafını çevirmiş, hep bir ağızdan ona laf yetiştiriyorlardı.

"Örtmenim...örtmenim"

Minicik ellerinle ona dokunmak ,sevgisini hissetmek istiyorlardı yüreklerinde.

Ders başlamadan aldığı defterleri, kalemleri dağıttı.

Onların neşesini ,mutluluğunu gördükçe mesleğinin güzelliğini kutsallığını şimdi daha iyi anlıyordu. Mehmet Hocasının dediği gibi daha açılmamış goncaydı onlar.

Metin le beraber güçlü bir diyalog kurmuşlardı.Sırada okuma yazma bilmeyenlerde vardı..

NEŞE KIZILYAR

DEVAM EDECEK...