YALNIZIM

• 2 Nisan 2011 Cumartesi 05:00:56

YALNIZIM
Yalnızım, hayallerimle, düşlerimle
Yalnızım
Gecemle, gündüzümle , dilimdeki hecemle
Yalnızım
Hep kışı, boranı yaşadım
Olmdıki hiç, ne yazım, nede baharım

Hep sanal geçti, Aşklarım
Çok, çok yandı dostlar
Çok yandı canım
Hep kanıyor Halâ sol yanım
Hiç kabuk tutmuyor ,inanın yaralarım

Yalnızım
Çay bardağımda, çay demleyecek kadar
Yalnızım
Soframda ,şikayetçi bededen
Çatalım, kaşığım, bıçağım
Hele ,hele aramızda soğuk rüzgarlar esiyor
Buz dağları oluşmuş, öfkeli bana içi boş ,nofrost buz dolabım

Soğuk yatağım, yastığım, yorganım
Sevdasıza çıkmış bir kez adım
Çok sevdim, ölümüne sevdim ne yapayım alamadım
Şimdi ise kendi içime kapanık
Yalnızlıktan öte Yapa yalnızım

Yalnızlık, insanı alıp, çöllere salan yalnızlık
Kışı boranı insana yaşatan yalnızlık
Umuda ümide kapalı olan yalnızlık
Hep İnsanlığın içinde düşlerinde hayallerinde yaşayan yalnızlık
Demirle yetti bee demirle şu limana artık
Dayanmıyor şu yaralı yürek , kimsesizler mezarı beni bekliyor
Ömrüm miyadım bitti artık
Hosça kal , hosçakal Yalnızlık

_____Şair67_____
Yalnız yaşamak Çok zor dostlar insan ömründen çok şey götürüyor, erim erim insanı eritiyor, kurt düşüyor insanın hayatına , yiyip bitiriyor
İnsanlar, yalnız kalmadığı müddetçe ,bu illetin farkına varamıyor
Yaşlanınca torun torba sahibi olunca ,bir köşeye çekilince işte o zaman farkına vara biliyor.
O zamanda iş işten geçiyor, çünkü ektiklerini biçiyor
Ya dört duvar arasında sıkışıp kalıyor, yada huzur evinde ölüp Belediye tarafından kimsesizler mezarlığına garipler gibi gömülüyor
Bir zaman sonra üzerinde yabancı otlar bitiyor ,ne mezar nede yaşanan hayattan izler kalıyor
Saygılarımla

_____Ali Cemal AĞIRMAN____