Öykünün başlığı içeriğini ele vermiyor. Sevmiyorum ben daha başlığından içeriği tahmin edilen öyküleri. Yine de fotoğraf da yanılttı beni. Güzel bir fotoğraf. Yaşlı bir Polonyalı belki de Rus kadındır diye düşündüm. Oda öyküsünü okumaya başladım. Soluk almak ne mümkün! Oda var, doğru, sefalet kokan oda. Sonra yoksulluk var. Sonra içimizi yakan sefil çocuklar. Sonra Yoksulluğu, sefaleti kabullenmiş bizden bir kadın, sonra kuma, sonra cehalet, sonrası cehaletin kaçınılmaz acı sonu. Bunların hepsi bu uzun öyküde öylesine hoş işlenmiş ki, insanın okumaya ara vermesini gerektirmiyor.
Hüzünlü öyküyü tebessümle okuyorum. Tebessüm; çünkü diliyle, anlatımıyla, grameriyle, gözden kaçmayan en küçük detayları ustaca anlatımıyla böylesine güzel öyküleri okuduğumda, kendimi şanslı hissediyor ve Türkçe adına, Edebiyat adına, öykücülüğümüz adına mutlu oluyorum da, o yüzden bir tebessüm gelir oturur yüzüme, hüzünlü olsa da öykü.
Öykü okudum. Bunun için teşekkür ediyorum size Aynur Hanım.
On üzerinden On, elbette:)
Saygı ve sevgiyle kalın...

Birgün toprak kokulu , insan kokulu, tecrübe kokulu böyle çıPlak öyküler yazmayı hayal ediyorum hep...

Uzun uzun birşeyler söylemek istemiyorum yorgunum...

Geleceğin kalemini yüreğinle yıkadıkça sen zirvelere bakacaksın özel kalem...

Sevgimle...

hüzünle okudum sayfanı
anlatım güzeldi lakin yaşanları düşündüm
ne çarasizlik rabbim kimseyi böyle fakirlikle terbiye etmesin
saygılarımla canım

yokluk insana herşeyi yaptırıyor....sevgili yazar sende içimizi kazıyor yok edip bitiriyorsun....sayfanda çakılıp kalıyoruz....sen sadece yaz biz sayfanı çok seviyoruz....saygılar

İnsana söz bırakmayan acı bir hikâye.
Ve olağanüstü bir anlatım.
Yürekten kutlarım.
Selam ve Sevgimle.

Sayın Engindeniz,
Sizin hikaye diliniz bence ayrı.
İnsani yormayan güzel, dinlendirici bir hikaye dili.
Kesinlikle basit değil, ama pek anlaşılır.
Ben türkçenin böyle kullanılmasından yanayım . Kalabalıklık yapmadan, sade fakat şık.
Tebrik ederim yine.
Saygılar sunarım .

Ölünce kurtulunuluyormu?

Kadınlar.Kadınlarımız.Ekmek pişiren çocuk büyüten aş eden eller.

Ne çok kadın profili var.
Herkesi derdi başka.Kimi aş kimi iş kimi çocuuk kimi aşk peşinde.Ya çaresizlik?!

Her şey ayrıntıda gizlidir.Ve sen ayrıntıları en iyi şekilde ortaya çıkarmışsın..

Güzeldi her vakit olduğu gibi./0 verdim..Yaldızlı pekiyi.:)

Açlık, yoksulluk sınırında bir adam ve yetmezmiş gibi eve kuma getiriyor. Karısı da razı, gelen kuma da.

Ben başka konuya değinmek istiyorum. Odanın pisliği...
Temizlik parayla, pulla olmuyor ki. Duru su, süpürge yeter.
Ne köy evleri var, iki sedir, yerde kilim ama ev pırıl pırıl.
Okuduklarımı gözümde canlandırdım da,
"Aman Allah'ım iyi ki orada değilim." dedim.
Hayır, tek göz oda olmasından ya da yoksulluklarından değil,
evin pisliğinden...

Yine cahillik yüzünden giden bir can. Melal'e göre "öldü kurtuldu"
acaba mı?

Aynurcuğum yine beni aldın, öykünün içinde nerelere götürdün. Harika bir anlatım. Sen yaz, ben hep okuyayım.
Sevgimlesin

Tebriklerimi yolluyorum can kardeşime uzaklardan...

Yine bomba gibi bir hikaye Aynur kızımızdan :)))

selam ve saygılarımı özel çıkınlayıp yollluyorum lahey'den... Biraz soğuk buralar, üşüyorum... Ama sen memleketimde üşüme,

kıyamam yürek kardeşime...

Güzeli, iyiyi, görüneni herkes yazar...Dönüp arkamızı gittiğmiz, görmemezlikten geldiklerimiz...
Yazsak ya onları da...
Aynur yazıyor işte...
Tebrikler kardeşim...

Haklı olmanın rehavetiyle çayımı yudumlarken hikayeyi okumaya ara veriyorum.
"Kumamdır" diyor ya...
Annanem gibi...
Bir de duyardım...
"...... üstüne kocası kuma getirmiş" diye.
Çay dem'in en haşmetli yerinde...
Hikaye de çay tadında...
İnce belli bardak..cam.
Işığa tutunca koyu kırmızı bir renk yansıyor.
Çay'ın renginden kokusu anlaşılıyor.
Hikayenin havasından anlaşıldığı tarzda...
Tebrik ederek ...
Çay'a ve hikayeye devam edip bitiriyorum.
Bir çay daha istiyorum arkadaştan...
Bir daha başlıyorum hikayeye...
Saygı ile değerli kardeş.