YALNIZLIK ÇEMBERİ

• 30 Mart 2011 Çarşamba 14:33:51

Yalnızlık Allah a mahsustur der büyüklerimiz.Bu sözün doğruluğuna inananlardanım ben de.

Zordur yalnızlık.Bir de kalabalıklar içinde yalnızsanız vay halinize.İnsanların konuşmaları,hareketleri saçma geliyorsa yalnızlaşmaya başlamışsınız demektir.İçinize kapanmaya başlarsınız.Yediğiniz içtiğiniz tat vermemeye başlar.Pencerelerinizin perdelerini örtersiniz, çevresinde olanlara gözünü örten gözleriniz gibi.Arkadaş ortamında kıpır kıpır olan, her konuşmaya katılan siz dut yemiş bülbüle dönersiniz.Dostlarınızın ailenizin neden bu haldesin sorularına bilmiyorum diye cevap verir geçiştirirsiniz.Kaçmak, sizi hiç kimsenin tanımadığı diyarlara gitmek istersiniz gidemeyeceğinizi bile bile.


Nereye gitseniz yalnızlık orda pusu kurmuştur adeta. Her şey boş gelmeye başlar.Dünya,yaşanan olaylar anlamsızlaşır gözünüzde. İnsanlar sizin depresyonda olduğunuzu söylerler.Belki de haklıdırlar ama çıkamazsınız yalnızlığın sizi hapsettiği ateş çemberinden. Kimse paylaşamaz yalnızlığınızı.

Bazen yalnız kalmak, dünyaya başka bir pencereden bakmak güzel fakat bu yalnızlığın uzun sürmesi insanı hasta ediyor.

Velhasıl dostlarım bir şairimizin de dediği gibi yalnızlık paylaşılmaz,yalnızlık paylaşılırsa yalnızlık olmaz.Fakat sosyal bir varlık olan insanoğlu da yalnız yaşayamaz