KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 971 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
Öznesiz Sevda Ağaçları
Suskun şehirlerin ardında saklı yaralar/ın/ vardı. Gün görmez gözlerle, ararken aşk’ı; dünlerden kalma zehirli cümleler taşırdın ceplerinde…
Yarınların katili olurdun bilinmeyenlerin içerisinde! Yoktan vâr edilmeye çalışılan bir masalın, kahramanları gibiydin aslında.
Sen her şeyi zora koşarken; inançsız harfler bırakırdın ardına, dönüş yolunu kolay bulabilmek için… Attığın her adımda, ayaklarına çamurlar bulaştı, bütün harflerin kayboldu, ay ışığının özleme döndüğü vakitlerde.
Sesinle hayat verdiğin cümlelere kan oturdu. Menderesler çizdi düşüncelerin, bir bir yitip gittiler, nankör kediler edasıyla…
Eylül geldi dört bir yana! Gök yitirdi mavisini, dağların tepelerini dumanlar sardı, şehrin üzerini bir grilik aldı ve uzaklarda bir yerde döktün içini, yalnız başına…
Sen yitip gittin; bütün kelebekler kozasında kaldı, martılar vapurlara küstü, karadenizi hüzün sardı…
Günler geçtikçe, kömür karasına döndü yüzün, yürüdüğün yollarda med-cezirler oluştu, bir sızı sardı yüreğini…
Öznesiz sevda ağaçları diktin, kimsenin bilmediği arazilere.Tek başlarına büyüyüp, yok olsunlar diye… Ruhundaki yaraya yeni başlangıçlar ekledin…
“Aşk” öldü…
Yankısı sana kaldı…
Ser"can" Saraca......MaviGölge....
YORUMLAR
Öznesiz sevda ağaçları.
Ne güzel bir başlık ve başlığa yakışır bir yazı.
Öznesiz sevda ağaçları dikenlerin yüzü, kömür karası olmaya mahkûmdur.
Önemli olan bir tane özneli sevda ağacı dikebilmek ve onu kurutmadan hep yeşil tutabilmek.
Yüreğinize sağlık. Sevgi ve saygıyla
Mavigölge
İnsanlar kendilerini bile tanıyamazken, içindeki duyguları yok etmek adına korkup kaçarken, sevdalar hep boynu bükük kalır, korkulara yenik düşer...
Okuyan gözlerinize sağlık... Kalın sağlıcakla...
