’’ Vurulur gecede sevdamızın aydınlığı’’ ölümsüzlükdür sevmenin eylemlerle dolu havasında kaybolmak,o muhteşem duygunun bağrında uyumak ve anlamını bulmak yaşamın.Sihirli sözcüklerim yoktur’ki donatayım seni ey yüreğim yeni baştan,sorgulamalar eşliğinde çürüyor düşlerim, ihtiyar bir şairin dilinde çoğalır hüzünlerim..

Oy zulüm var git hallerimi aynen söyle nazlı yare..

Uzaklarımdasın gözlerimden uzak..
Yüreğimde kocaman bir çağresizlik var
Karanlık gecede belirmekte sensizliğin diger adı,
Bir ölüden farksızım sevgili,yerde buz tutmuş ölen bir insandan...
Oysa yeşermeli umudumuz bu topraklarda,
Nasıl ağaç çiçek açıyorsa
Açmalı kızıl güller bahçemizin toprağında,
Güzelim; ince parmaklarındaki kırmızı renge
Yeniden binlerce kez kurban olduğum
Acıdır bu tüketir sol yanımı...


Biryerlerde doğurmuş anamız bizi,sen karadenizin hırçın sularında filizlendin, ben istanbulun o mavi yoksul halk evlerinde,
Artık şiirlerimizde yetersiz kalıyor seni anlatmaya,yazdığım denemelerde seni bulmak, zorla kolay arasında çrpınan kelimeleri doğurmakta yalnızlığım..
Bir iç savaş patlak vermekte düşlerimde, efkarlı akşamların garip hüzünle beslenen masum bir güvercini gibi kıpırdatır içimdeki heycanı,
hergün yeni bir umutla direnirim zulme karşı, maphusum; ıslıklar eşliğinde çağrıştırır türküler seni, ahh bilsen ne kanadı kırık kuşlar görmekteyim, ne ölü canlar..

Bana soruyor birileri aklına ilk gelen nedir?
Adını söylemeye cesaretim yoktur,ismini ezberlemiş tüm kentin sokakları,sokaklara sorun onu diyorum,delirdiğimi düşünüyor sorusu tükenmeyenler,hani şarinde söylediği gibi ’’Sana olan sevgimi sonsuzlaştıracak bir yolculuğa yeniden başlamak için… Bu yüzden şimdilik sevmiyorum seni…” sonsuzluğa giden denizin kanatlarında boy vererek.

Belkide böyle olmalı aşk..
Kuşatarak yüreği sürüklemeli bedenimi sonsuzluga..
Ancak ozaman kurtuluş sayarım,
Böyle olmasını istediğim için aşkların..

DEVRİM DOKDERE