Gönderilmemiş Mektup...

• 23 Mart 2011 Çarşamba 09:28:52

Uzun yıllar oldu, söze nereden nasıl başlayacağımı bilemiyorum. Kaç defa denedim kağıdı kalemi elime aldım, yazmadan geri bıraktım. Kimi zaman ise yazmayı başardım ama her defasında yarım bıraktım.

Sanki eksik parçalar vardı ve ben bunları yerine koyamıyordum. Bilirsin yazmayı çok severim, söz konusu mektup olunca daha çok heyecanlanırım. Çünkü burada seninle buluşuyor, neler yaptığımı ve ne yapacağımızı anlatırım. Sen ise her defasında bana nerden buluyorsun bu kadar yazacak kelimeleri, cümleleri derdin. Daha ben cevap vermeden, hemen anlatıverirdin. Senin kendine ait güzel bir dünyan ve geniş bir hayal gücün var derdin.

Hayatımda sen olunca hayal gücüm tabi ki var olacak. Çünkü bunlarla yaşantımı allayıp pulluyordum. Tıpkı yeni bir ev alırsın ya , dekarasyonunu sen kendi ellerinle hazırlarsın. İğneden ipliğe santim santim her bir köşesini dayar döşersin. Çünkü içine sevgini, sevdiğini koyar kurarsın. İşte böyle bir durum.

Çok zaman oldu, kimbilir şimdi neler yapıyorsun? Durumun nasıl, işlerin nasıl? Sağlığına dikkat ediyormusun? Yapma şunu hemen, kaşını kaldırma, şu muzip gülüşün yok mu en çokda ona bayılıyorum. Kaç kez söylesemde dinlemezsin sen beni, kulak arkası yaparsın. İyi iyi bir daha karışmayacağım sağlığın nasıl yemene içmene dikkat et diye.

Bu sene kış çetin oldu geç geldi ama tam geldi. Olsun sen yinede dikkat et, her ne kadar servisle işe gidip gelsen bile. Biraz nazlısındır bilirim ben seni, sonra üşüteceksin bir çocuk gibi. Ördüğüm atkıyı halen kullanıyormusun yoksa dolabın bir köşesinde atılı duruyormu?

Konuşacak nelerimiz varmış yazmaya kalksam sayfalar tutar, tutsun boşver bunca yılın özlemi varken kime ne?

Seni ne kadar özlemişim, mektup yazmaya başlayınca daha iyi anladım. Burnumda tütüyorsun, seni özlemenin her hali güzel, bu bana acı veriyor olsada. Şimdi yanımda olsaydın da seninle demlediğim çayı birlikte yudumlasaydık. Pencereden dışarı bakarken karın yağışını birlikte izleyebilseydik.

Sen olmayınca hayatın pek tadı tuzu yok, ne bileyim sıradan geliyor sanki herşey. Senli günlerim gibi değil içim, şöyle kıpır kıpır. Sanki bu ateşi sen alevlendiriyordun.

Yorgunum be sevgili çok yorgun beynimde ruhumda, biraz dinlenmek istiyorum. Sonra belki de kaldığım yerden devam ederim !...