Libya’dan mektup…

• 23 Mart 2011 Çarşamba 02:48:39

Gökler ışıl ışıl, yerler ışıl ışıl…
Semada bombalar kesif bir gökkuşağı izlenimi verirken, zeminde ‘’kurtarıcılarımızın’’ bayrakları gözlerimizi kamaştırıyor…
Meğer ne çok sevenimiz varmış anne ?
Hepsi de uzak diyarlardan gelip, benim can güvenliğim için canlarını siper ediyorlar adeta…
Arada bizden de bekaya göçenler oluyor…Ama bunlar olur anne, savaş şartları…
Ne kadar kılı kırk yarsalar da, ellerinde değil…
Nasıl olsa, öldürdükten sonra özür dileyip, yüreğimize su serpiyorlar…
Böyle insanları daha önce hiç görmemiştim….Işte beşeriyetin zirve noktası !
Dün akşam, sınıftan bir arkadaşım, otobüsle evine dönerken, otobüs infilak etmiş…
Meğer içinde Kaddafinin adamları varmış….
Aleme huzur getiren bir istihbarat ağına sahip olan kurtarıcılarımız, bunu öğrenir öğrenmez patlatı vermişler aracı…
Adamlar ölmüş ve tabi arkadaşımda…
Ama olsun…
Kaddafi gidecekse, uğruna bir milyon arkadaşım feda olsun…Ve hatta, beş milyon vatandaş Libya’yı terk edince Kaddafi gidecekse, onlar da gitsinler anne ! Halka ihtiyaç yoktur zaten…
Biz burda demokrat yöneticilerimizle gül gibi geçinir gideriz…
Komşu ülke Irak bize muazzam bir örnek değil mi ?
Bak nasıl huzurlular, nasıl refah içindeler ? Bizim onlardan neyimiz eksik, söylesene anne!
Işte bu Odyssey Şafak Operasyonu tam da bunu hedefliyor!
Bize Irak gibi bir gelecek vaad etmek…Güvenliği temin etmek…Zalimlerden kurtarmak….
Diyeceksin ki, uçaklarla hürriyet mi gelirmiş, nerde görülmüş?
Dedim ya anne, Irak’ta görülmüş, Afganistan’da görülmüş….Ve şimdi bizde görülecek…
Hem onlar bomba yağdırdıkça, ülkedeki hüriyette ciddi bir artış göze çarpıyor…
Ülke yıkılmıyor mu oğlum deme sakın…
Yıkılırsa yıkılsın anne…Tekrar inşa ederiz, biz bunun için varız…
Barış uğruna viran olan ülkeyi, yeniden mamur etmek bizim vatan borcumuz değil mi?
Onlar yıkacak, biz yapacağız...!

Fatih Çınar
23/03/11