0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1076
Okunma
yok olacak gibi adımlarını attı, her adımında biraz daha mı yaşarmıştı gözleri, bedeni biraz daha mı ıslanmıştı,
üzülecek gibi bir çok şey geçti aklından biraz sonra tekrar hıçkırabilirdi tekrar ağlayacak kadar buruktu yüzü,
uçsuz bucaksız bir denizin ortasında hayal edebildi en sonunda kendini ve intiharı hiç bu kadar zevk vermemişti, yapabileceklerini yapamamıştı sanırım kesin hükmü kendisi hayal edebildi yeterince aptaldı,
sonra sadece, pencereden giren hafif rüzgarda üşüdü,
yok oluyordu
yapamadıklarıyla cesaret edemedikleriyle öldürecekti kendisini büyüyünce...
