Alıştım;Yalnızlığa mı yoksa adını bile koyamadığım ilişkilerin hiç başlamadan bitmesine mi bilmiyorum.Alıştım artık günlerin telefon başında geçmemesine alıştım kapı zillerine hiç basmamaya’ ki hiç sevmem’ .

Bu yalnızlık duygusu bir garip bir anda sarıyor insanı ve varlığını ele geçiyor. Ama insanoğlu belki bir gün diyor kendi kendine. Tam o sırada yalnızlığın usta uğultusu şimşek gibi bir hızla kulağınızda çınlıyor .

varlığınızı ele geçiren gizli bir ruh oluveriyor ve size yaptıklarınızı gördüğünüzde çekip gidiyor yanınızdan ancak.

Artık sadece kendisiyle kalan bir adamım nelere alıştım, alıştım yalnızlığı da artık.
artık iki kişilik davetlere gitmiyorum dansa kaldıracak biri yok ki yanımda.
Uzun zamandır sinema solanları bensiz izliyor tutkulu aşk filmlerini.Ama hala yemek büfeleri misafirperverler beni içeri buyur ediyorlar güzel salatarıyla.

Dedim ya alıştım ve alıştığımdan mıdır nedir bimem sevmeye başladım yalnızlığımı belki de başımdan savamadığım içindir.

Artık bir parçam oldu yalnızlık
Elimden alabilene aşk olsun


11.kasım .pazar saat:19,59
ONUR DUZGUN