Hayata İtalyan düşünür Machiavelli(1469-1527)gibi bakarsak,vereceğimiz cevap "evet"tir.Ama azıcık vicdani açıdan baktığımızda durum değişmektedir!
Çünkü amacımıza ulaşmak için bu yolla seçtiğimiz her "aracı" meşru görürüz.Oysa ünlü Alman düşünürü I.Kant ise(1724-1804) seçilen aracın "amaç" kadar önemli olduğuna değinmekte ve insanlığa bir "davet" çıkarmaktadır.
İlk sivil itaatsizlik eyleminin "öncüsü" sayılan Gandhi de şöyle bir "amaç","araç" bağı kurmaktadır ve bence güzel de yapmıştır:
1-Çalışma olmadan servet,
2-Vicdan olmadan haz,
3-Karakter olmadan bilgi,
4-İnsanlık olmadan bilim,
5-Özveri olmadan ibadet,
6-Ahlak olmadan ticaret,
7-İlke olmadan siyaset olmaz.
Şimdilerde pek kullanılmayan ve eskilerde kalan bir Osmanlıca atasözünde de şöyle denilmektedir:Kem alâtla kemalât olmaz!
Şimdi Kaddafi’yi "devirmek" için her "araç" meşru mudur diye sormak ve düşünmek zamanı değil midir ki?
Evet,dünyada artık "diktatörlerin" kendi ülke halkına da baskı yapma hakları kalmamıştır.Ancak burada "bunların" gitmesi kadar,gitmesi için seçilen "aracın" da önemli olduğuna inanmaktayım.
Yaptırımlara "evet" ama işgale "hayır"demek istiyorum!