BİRANİN A HELEPÇE







Îro roja 16’ê adar’ê, îro roja reş,roja mirine, roja xezebê.

Îro li helepçe mirin,tenê mirin heye. Qad û kolan,mal û hewş,erd û ezman, ji hemu cihan mirin di herike û dikeve bine axê. Îro roja ezraîle îro roja standina giyana ye. Lê heta nava ezrail ê dil kevir jî xûn di herike, lê giran tê standina wan giyanan. Wê çawa bistene giyanên wan zarokan. Dile wi ranagre ku dest bi karê xwe bike. pişt re di nav xwede dibeje; ew hîn zarok bûn ma sûc û guneh ê wan çi bû? Îro roja şermê ye ji hemu mirov û civakan re. Îro birîna herî mezin di dilê cîhanê de vebuye,birînek a ku girtina wê gelekî zahmet.Îro; piştî we rojen 23 salan belkî emê nikaribin ve fedîkirinê jî holê rakin lê emê karibin bi kêmasî dilopek hêstir bi herikînîn ji çavên xwe û ji dilê xwe. Belkî ew hestır wê bikeve erdê û bigihe hemu mirîye helepçe.. HALEPÇE ANMASI

bügün günlerden 16 mart, bugün kara bir gün,bugün günlerden ölüm,bugün günlerden gazap.
Bugün halepçe’de ölüm,sadece ölüm vardı.Sokaklar ve meydanlardan,ev ve bahçelerden,yer ve göklerden,yani her yerden sadece ölüm akıyordu ve giriyordu toprağın altına. bugün azrail’in günü, bugün ruhların alınmasının günü. Yalnız taş kalpli azrail ’in bile içi kan ağlıyor yaşananlar karşısında,ağır geliyor ona o ruhları almak.Nasıl alacak o küçücük çacukların ruhlarını,yüreği kaldırmıyor bunu ve bir türlü işine başlayamıyor.Sonra içinden diyor ki ’’ onların suçu ve günahı neydi? onlar daha birer küçüçük çocuktu’’ Bugün bütün insan ve toplumlar için bir utanç günü.Bugün dünyanın kalbinde büyük bir yara açıldı, kapanması çok zor bir yara. O günden 23 sene sonra bugün belki bu utancı ortadan kaldıramayız ama; belki en azından bir damla göz yaşı akıtabiliriz gözümüzden ve kalbimizden.Belki bu bir damla gözyaşı toprağa düşer ve yetişir halepçe ölülerine...