NİDA

• 18 Mart 2011 Cuma 22:55:11

Okulun her zaman ki paydos vaktinden önce,bayram hazırlıkları yüzünden ,epey erkence dışarıdaydık.Eve dönüş yoluna ,her zamanki vaktimden önce girmek bana pek cazip gelmedi..Nedeni yok…..İçimdeki sesi susturarak okulun hemen yanındaki sokağa saptım.İşin garibi, o sokaktan daha önce geçmek şöyle dursun,okul bahçesindeyken bile bakmak beni ürpertir aslında..Oldukça uzun bir yolun sağında solunda büyüklerimize hüzünlü bir görüntü sergileyip anılarında özel yer tutmuş öykülerin sinsi yorgunluğunu taşıyan binalar...Terkedilmişlikleriyle daha da ürpertici gözüküyorlar.
Havanın içime işleyen soğuğu ,çenemi montumun içine kadar sokmama neden oluyordu.İçimden adımı tekrarlayarak yürümeye devam ettim.Nida…Nida….Adımdan güç almaya çalıştım.Nihayet küçük bir dükkan….Hem de kitapçı..Daldım içeriye..
-Bu yaşta bu kadar ağır bir romanı nasıl okudun? diyesordu kitapçı kadın. En son okuduğum kitap Diriliş romanıydı.Bunu öğrenen kitapçı kadın şaşkınlığını attıktan sonra sevgi dolu gözleriyle beni süzdü.
- Bilmem …Belki çabuk büyüdüm.Merak etmeyin kitabı çok iyi anladım..
Aslında amacım sadece dükkanı gezmekti.Ben dükkanı gezerken arka taraftan bir kadın daha çıktı..Benimle konuşan kadına sarıldı.Öyle içten bir sarılıştı ki annesi desem ,annesi olamayacak kadar genç..Kardeşi desem ..Belki….Galiba çok yakın dostlar diye düşündüm.Elimde değil ,sonradan gelen bu kadının birden annem olmasını istedim içimden.Nedenini bilmiyorum ..Beni bu insana yakınlaştıran duyguyu anlayamadım.Yüzüne bakmaya kıyamadım ama kendisine söyledim….
-Keşke siz annem olsaydınız.
-Senin annen yok mu?
_Var..Var amaa…
_Öyleyse beni tanımadan nasıl böyle bir istekte bulunabildin?
_Annem de dünya tatlısı…Ama geçen sene kardeşimi trafik kazasında kaybettiğinden beri,bana sizin gözlerizdeki o içtenlikle hiç bakmadı.Birden onu ne kadar çok özlediğimi hissettirdiniz bana.
_Çok üzüldüm …derken gözlerinin dolduğunu gördüm..Kendime kızdım birden..
_Neyse boyumdan büyük laflar ediyorum galiba..
_hayır tatlı kız…Senin adın ne bakayım?
_Nida..
Ne kadar güzel ismin var senin…
_Canımmm.Büyümüş te küçülmüşsün sen..dediler.Birbirlerine bakıp gülümsediler.Beni ilk karşılayan bayan bir sigara yaktı.
_Kapalı mekanlarda sigara içmek yasak değil mi dedim yine çok bilmişçe..
_Yaa sen ne tatlısın öyle dedi sigara içen bayan..
Beni çok küçük gördükleri için söylediğim her cümlenin bu küçücük kafadan nasıl olup ta çıkabildiğine hayret eden bakışlar bu sefer ciddi anlamda üzerime sabitlendi.
Neden mutsuz gözüküyorsunuz?..diye sordum.
_Bizim de hayatımızdan sevdiklerimiz gitti..dedi kitapçı kadın.Bu yüzden mi hüznünü yaka çiçeği gibi takmıştı üzerine.Pırıltılı bakışları yok oldu.Annem olmasını içimden arzu ettiğim bayan da o yaka çiçeğinden takmıştı sanki..Beni göndermeye çalıştıklarını hissettim.
_Sen eve geç kalmadın mı?
Hayır…Vaktinden önce çıktık okuldan.Annem bir öğretmenin çocuğuna bakıyor.Daha gelmemiştir eve.
_Sıcak bir şeyler içer misin?
Hayır…Size güvenmediğim için değil,ama yabancı yerlerde, yabancı insanlardan bir şey kabul etmememi söyler annem hep..
_Ama yabancılarla sohbet ediyorsun.
_Sizin bana ihtiyacınız var dedim bilinçsizce..Bu cümleler nasıl döküldü ağzımdan ?Nasıl bu kadar emindim kendimden bilmiyorum.Üzerimi basan sıcacık bir ateş bulutunu hatırlıyorum en son….
Başımda şiddetli bir ağrıyla oturdum yatağımın içinde..Midem bulanıyor,içim acıyordu…Koşarak tuvalete gittim.İçimde dışımda ne varsa tuvalet deliğinin içinden gidişlerini tiksinerek izlemek zorunda kaldım..
_A nne …Anne sabun yok mu?
-Lavobonun kenarında küçük bir parça olması lazım.
Gözlerim lavabonun kenarını gezmekte zorlandı.Ellerimi sabunlayacak güç yoktu ki zaten,üşüyerek mutfağa gittim.Annem tarhana çorbasını pişirirken kaşığın çorbanın içinde gezinişini izler gibi dalmıştı tencereye..Beni görünce yüzünde hafif bir tebessüm oluştu.
_Sen kime benim annem olur musun dedin bakayım?
Birden irkildim..Düşündüm..Gördüklerim rüya mıymış?
Oysa gerçek gibiydi..Ama uzun zamandır annemin ilk kez güldüğünü görmek beni mutlu etti…Vücudumdaki ateş geçecek gibi değil…
Annemin, başucumda elinde ıslak,sirkeli beziyle oturuşu,ağlayışı,beni okşayışı belki birkaç gün sürdü.Bir sabah uyandığımda artık ateşim de kalmamıştı.Karnım o kadar açtı ki...Üç gündür bir şey yememişim.Annem de yememiş..
Sarıldık birbirimize.Rüyada da olsa başka birine annem olur musunuz demem,gerçek dünyaya döndürmüş,kızını görür olmuştu.Nihayet kardeşimin ölümünden 1 yıl sonra gerçek anneme kavuştum.Çok mutluyum artık.Sevgisiz kalan bedenim,yüreğim,tıpkı susuz kalmış bitki gibi, arayışını rüyalarında yaşıyordu.Artık suyuma ,gıdama,ANNEME kavuştum…..