O GÜN

• 18 Mart 2011 Cuma 16:37:40

o gün
o gün tarihini bilemiyorum hatırlamak bile istemediğim gün,dünyam başaıma yıkılmıştı.doktor öğleden sonra yanında biriyle gel dediğinde analamıştım ters giden bir şeyler olduğunu.....
Eve geldim kafam allak bullaktı.. elime verilen patoloji raporundan bir şey çıkaramamıştım ama olumsuzluklar beni bekliyordu hissetmiştim....öğleden sonra oğlumla birlikte doktorun odasındaydık tedirgindim duymak istemediğim o şeyi duyacağımı az çok tahmin ediyordum doktor bey detaylı yollaran konuyu anlatmaya başlayınca vücudum tam bir ateş topu gibi yanmaya başlamıştı yüreğim yanıyorduuu....
Kendimi kaybetmiştim kendime geldiğimde hemşireler ve doktorum başımdaydı ben sedyeye uzanmıştm ağzımdan tek kelimeee ÇOCUKLARIMMMMM çocuklarımm doktor beyy onlar bensiz yapamazlarr onlar bensiz denizden çıkan balığa dönerlerr diye ağlıyordumm
Herkes benimle ilğileniyordu ama ben hiç bişey umurumda değildi hafızam hep eskiye, hep eskiye gidiyordu.. boşuna dedim buşa geçti yıllarım.. al işte çok sevdiğin dünya sana ne verdi hala ne istiyorsun yetmedimi başkalarını mutlu etmek için kendini boşa yıprattığın ömründe bitip gitmekteydi daha anlatmak istemediğim, anlatmayı bilemediğim,hissedipte kalemle yazamadığım derin duygular içindeydim.
Nihayet ameliyat günü geldi küçük bir ümit vardı bir şüphe üzerine ameliyat oluyordum opresayon sırasında alınan parçada temiz çıkınca tek taraflı troit organımın alındığını duyunca dünyalar bizim olmuştu
En mutlu insan bendim herkes sevinçten ağlıyordu sanki yeniden doğmuştum hayat ne güzeldi sevenlerimin gözleri pırıl pırıldı
Bir hafta sonra kontrol için doktorun odasındaydık dikişilerim iyileşmeye başlamıştı eşimle sandalyeye oturduğumuzda, doktorumun tedirgin, anlatmak isteyipte anlatamadığı bir şeyler olduğunu farketmiştim ama biz kontrol için gitmiştik başka bişey olmamalıydıı doktor başladı konuşmaya Ankaradan gelen raporun iyi çıkmadığını aynı yerden tekrar açılıp kalan dokunun alınması gerektiğini söyledi.o an içim yine yandı öncekine benzemeeyen derin bir yanıktı çaresiz bir yanık.....olamaz doktorum olamaz dedim çocuklarım bensizliğe hazır değiller... hayır olamaz dedim ben hayatı seviyorum iyisiyle kötüsüyle ben hayatı seviyorum daha oğlumu kıızmı evlendirecktim eşyalarımı değiştirecektim mutfagıma dolap yaptıracaktım ilerİye dair çok güzel düşüncelerim vardı olamazdıııı...........
Hepsi bir anda uçup gitmiştii ne varsa yıkılmıştıı şimdi ne olacaktıı....bütün enerjim tükenmişti bu çok korktuğum hastalık başıma gelmişti baş edebilecekmiydim yoksaa yoksaaa.......
Günler bir bir geçti yanımdaki insanlara bazen kırıldım bazen üzdüm onları... kanserin ilk aşamasında olmam beni ilğilendirmiyordu...
Ama yalnız değildim sevdiklerim, dostlarım, kardeşlerim, akrabalar, beni unutmuştur aramaz dediğim herkess herkes benimle oldu. Yanımda olan herkese minnettarım hep sağlıklı olsunlar dünyada en büyük hazine sağlıkmış
Şimdi Ankaraya gidiyoruz tedaviye zaman ne getirir ne götürür bilmiyorum ben şu an çok halsizim.. kolumu kaldırmaya dermanım yok. duygusal anlamda da güçlü değilim bütün ümitlerim kırık.. düşüncelerim darma dağınn..
Defalarca ankaraya gititk geldik hep aklımdaydı çocuklarım.. onlar için yaşamalıydım ayakta olmalıydm.. onların bana ihtiyaçları olduğu bir dönemde ben bırakıp gitmemeliydim hayata sıkı sarılmalıydım
Aradan 5 yıl geçti ben şimdi çok iyiyim oğlumu evlendirdim şimdi sırada kızım var çok şükür iyileştim rabbim tüm hastalara şifa versin herkese mutluluklar diliyorum.....