SUSMAK

• 14 Mart 2011 Pazartesi 10:09:05

SUSMAK

Yaşıyorken susabilir mi insan,görüyorken görmezden gelebilir mi bu kalp. Sevmek neden zor gülümsemekse eski bir hikaye,yaşamaksa gün be gün susatıyor insanı sevgiye mutluluğun mavisine.

Susmak hep susmak mı lazım yaşamak adına ,tam çıkacakken kelimeler orada bir yere sıkışıp kalıyor ,koca bir düğüm oluyor kör bir düğüm sonraysa yalnızlık başlıyor. Ruh yalnız bir yolculuğa çıkıyor. Aslında hep yalnızız,sanırım iyiler ve özel ve güzel düşünen kalpler dahada bir yalnız.

Liman yok ki biz kendimizin limanıyız,hep kendimize kusuyoruz kendi kendimize öfke saçıyoruz,neden mi susmaktan.

İçimizin iyiliği susturuyor bizi. Ama acı ve çok yorucu aslında bir türlü yetişemiyorum sevgiye ve ikinci bene, yani bana değer verecek bir kalbe. Değerleri bilen yüreklere,uzanacak dost ellere hiç eskimeyecek sevgilere..

Susmak istemiyorum ,sustukça içimdeki yalnızlığa takılıyorum,ama susmazsam da dış duvarlarımı örüyor yalnızlık,işte o noktada dışımdaki her yüz yabancı bana,seçemiyorum tanıdıklarımı, sanki yabancı bir ülkede miyim neyim ya da ben tek bir yabancı.

Şu anda sanki bir girdapta ruhum nefes alamıyorum,susmak yoruyor beni tüm kızgınlıklarımı biriktirmek hiç konuşamamak,zamanını beklemek ama neyin zamanı,acaba o kadar yaşar mıyım ki neden beni yaşayacakmış görüyorlar bugünlerimi yarınlara erteliyorlar.

Yarınlar istiyorlar mı ki beni takası kabul ediyorlar mı,bugün yaşayacaklarımı yarın bana verecekler mi yoksa yoksa yine yalnızlığımı takacaklar bana,

Susmak neden var sanki hep susmak mı lazım işimiz iyi gitsin dostlarımız çok olsun,her gelen bizi sevsin,herkes dostumuz olsun,yeter ki yalnız görünmeyelim bu dünyada

Susalım ki müdürlerimiz hep sevsin bizi,susalım ki olgun görünelim,,susaklım ki hep sevdalar dolaşsın yanımızda ama sahteymiş gerçekmiş hiç sorun değil. Yeter ki yalnız kalmayalım

mutlu gözükelim ama mutlu olmayalım, ne güzelde bir anlaşma yapmışız kendimizle hep kolay olana sığınıyoruz,sorunlu gözükmemek adına.

Kolay sevgilere adıyoruz kendimizi,dikenleri istemiyoruz halbuki bilmiyoruz onlar en güzel törpileyici bu yaşamda içimiz dışımız kanasa da sevmeliyiz.

Susarak ölmemeliyiz bu yaşamda,konuşmalıyız içimizi dışımıza ve gerçek hayata küstürmemeliyiz.

Susma ya arkamızı dönmeliyiz, küsmeliyiz onunla,çünkü o bizi öldüren bir duygu,solduran ve nefes aldırmayan.

İşte o yüzden karar verdim susmayacağım artık kaybedeceklerimi göze aldım ben,gözlerimi esas kazanacaklarıma dikiyorum ve susmuyorum. Yalnızlık ve mutsuzlukla yola çıkacağım ama olsun belki mutluluğa kavuşacağım ya da susarak ölmeyeceğim...

hiçbir zaman içimi dışıma ve hayata küstürmeyeceğim,çünkü ben susmayacağım...

Hatice Nilüfer Karataş