KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 959 Okunma
- 15 Yorum
- 0 Beğeni
Gölgesiz Kapı(lar)
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
--Nereden bilrdim ki-kapının öteki tarafında ölümün olduğunu... Oysa ben mutluluk için çalmıştım/ açılmayınca kırdım geçtim!
“Ardında kalakaldım… Kapılar kapalıydı!”
Yalnızlığıma kalırken zamanından önce gelenleri nefesimle beklemeyi seçtim…
—şimdi sen kapının hangi tarafındasın?
Giriş mi çıkış mı? Peki, ama hangi taraf girişi? İçimde kalan bir durak heyecanı ve soluğumdaki o titreklik… Sen bilmiyorsun ki-ben hayatın ardında kalakaldım; kapılar kapalıydı!
…yitik hayaller mağarasına yolcuyum. Gölgelerin karanlığı değil, sadece korkularım…
Önümde bir şey var geçilmeyi bekleyen, gölgesi kendisi kadar kapalı ve sır dolu; kolsuz kapıların çaresizliğinde çareselliği aramak gibi ölümcül bir ihtiyaç sanki…
—sende kendimi buldum! Açılmamış bir heyecanın girdabındayım… Uzun bir hayat sürmedim daha, ama bak önündeyim, sana geldim! Yüreğimden açtım ben her şeyimi…
“ o gün gidiyordum; önümde her şey apaçıktı! Ben sana geldim, açılmayacağını bile-bile”
Kapalı kapılar ardında ki-sayısız düşlerimi saymadım hiç… Şaka gibi baktım hep, çünkü ben aslında kapısızlığa emanet etmiştim yitik düşlerimi… Aynada ki-ikizimi tanımayacak kadar inanmıştım kapalı heyecanların gerçekliğine, çoğu kez beklemeyi bile “sevgi emeği” olarak görmüştüm… Hiç yanılmadım! Kapılar kendiliğinden açılmadıktan sonra ne önemi var ki; çevirmişsin işte kendin gibi kolunu da.
“Gölgesiz kapıların ardında bekledim sayısız yüz ifadeni… Gelmedin hiç!”
Ayrılığı bile yüreğimden alır-giderken… Hani kapıların gölgesini bile bana çok görürken, unutma sevgili! Daha hiçbir yalancı; kapının gerçek yönüne geçemedi! Üzülürsün bak sonra, kapısız yetim düşlere gidelim çok geç olmadan… Bırak kapalı kalsın tüm gölgesiz kapılar…
“Yüreğinin kapısındayım… Görmüyorsan şunu bilki-gölgesindeyim her şeyin”
…mutluluğa dayanmışım, ilk günkü gibi yüreğine yaslanmışım; öyle bir heyecan ki bu yüz değişik huzur kapısını açacak kollara bedel… İnan mutluluk senle bir ömre bedel!
Artık tüm kapıları kapattım! Açmadan hemde… Çünkü gül yüreklim ben seni kapısız hayallerimle sevdim… Daha küçücük bir kır çiçeğiyken seni gözyaşlarımla büyütmemden belliydi! Gölgesi yok bu kapının… Söyler misin hiç yürek kapısının kolu olur mu ki-gölgesi olsun?
“Artık ikimizde kapının aynı tarafındayız; çünkü ölüm kapısının çıkışı yok sevgilim!”
(Kapı aralığında-ki düşler -1)
Emre onbey
not: bu yazı yürekli bir dosta küçük bir hediyemdir :-)
YORUMLAR
sessiz akan su sesi gibi dinletiyor ve insanı alıp götürüyor bir akarın yolculuğuna. kutlarım dostca , yazan yüreği.
şuan hissetiklerimi anlatacak kelimeler olsaydı keşke...öylesine hissettiğime tek kanıt gözyaşlarım...
bu nasıl bi yürek,nasıl bir kalem...
tebrik ederim!sevgilerimle ve saygılarımla....
Kutluyorum sizi dost kalem ,
Herşey gönlünüzce olsun. Ölümsüz dünya yokki
Önümde bir şey var geçilmeyi bekleyen, gölgesi kendisi kadar kapalı ve sır dolu; kolsuz kapıların çaresizliğinde çareselliği aramak gibi ölümcül bir ihtiyaç sanki…
—sende kendimi buldum! Açılmamış bir heyecanın girdabındayım… Uzun bir hayat sürmedim daha, ama bak önündeyim, sana geldim! Yüreğimden açtım ben her şeyimi…
.................
ALKIŞLARIMLA DOST.
YÜREKTEN TEBRİKLERİM YÜREĞİNE...
Çünkü gül yüreklim ben seni kapısız hayallerimle sevdim… Daha küçücük bir kır çiçeğiyken seni gözyaşlarımla büyütmemden belliydi!
tebrik ederim...
Çok enfes bir yazı
nesiriniz de şiir tadında
başarı ve esenliklerinizin
devamı dileğimle
tıpkı şiir gibi derler ya işte öyle bir mektup okudum...
sanki kapını her iki yanında görünmezdim ve izliyordum...
elindeki altın mürekkepli kalemi hiç bırakma...
kardeşime, sevgi saygı ve selam ile...
tebrikler Emre... günün yazısı olmayı ziyadesiyle hak eden bir yazıydı oldu da zaten:)))
“Yüreğinin kapısındayım… Görmüyorsan şunu bilki-gölgesindeyim her şeyin”
dokundu sol yanıma satırların yine... yüreğine sağlık...
“Artık ikimizde kapının aynı tarafındayız; çünkü ölüm kapısının çıkışı yok sevgilim!”
Yüreğine sağlık Sevgili Emre.
