MiniRoman

• 11 Mart 2011 Cuma 21:36:23

yanından geçip gitmek isterken aniden göz göze geliyoruz….
her nedense…görmüyorsun…belki de uzun bir sessizliğin ardından konuşmaya gerek olacak bir sebep…hızla çekiliyor…

...ait olduğu biçimsizliktir her halde bu her haliyle…fazla önemsemediğinden olacak…giriyorsun bütün gölgelerini toplayıp üzerimizden…uzun zamandır yürüdüğümüzden ve bir damla suyumuz kalmadığından…şaşkın bir vaziyetin neresindeydik bilemeden…varıyoruz…geçtiğiniz gölün başına…mutlaka bir iz bırakırdın…ya dayandığın veya yediğin bir şeye ait bir renk düşerdi…

…kapımın önünde ne güneş e ait bir perde asılı ne de karınca yuvaları sessiz…hiç uyumadıklarından olacak…ayakta rüya görüyorlar…ve dinliyoruz onları mecburen…çoğu zaman anlamadıklarını söylüyorlar…her nasılsa biliyorlar bizi ve nerden tanıyorlarsa …hep yanımdalar…bilmediğim isimlerle sesleniyorlar…yemek yemediğimi söyleyip…ayrılmıyorlar başucumdan…oysa yazmam gerekli biliyorsun…keşke biraz sussalar…ama çoğalarak artıyor bilmedikleri ve alıyorlar bizden…ne sen eksiliyorsun…ne de onlar …

belki diyor her sabah karşımda görmeye alıştığım ve topluyor derisine ait bütün dövmelerini kağıtlarımdan…LaraAçanba...11.03.2011

Bu yazının her türlü telif hakkı yazarın kendisine ve/veya temsilcisine aittir