KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
KAPILAR..
Kapılar...
Evin kapısı...Ötelere açılan Kabir kapısı...Bahçeye açılan, bahçe kapısı...
Market kapısı...Okul kapısı...
En önemlisi de gönül kapısı...
Buyur edince bilip, bilmeden gönül kapısını çalanları içeriye, kendi evleri gibi kırıp, dökenleri, sonrada toplamadan o kırıkları çekip gitmeleri kimin dengesizliği...
Anlamadan dinlemeden, kapıyı açanların mı...
Gönlün değerini bilmeyen kendini bilmezlerin mi...
Her yaşanmışta mutlaka alınacak dersler vardır...Bir musibet, bin nasihattan iyidir demişler...Buda teselli olsun diye sanırım...Ya birde aynı hatayı tekrar etmek, kapıya kadar gelmiş canım, gerimi çevirsek demek...Burda kapı ardından konuşabilmek hüner..
Ne gülü incit, nede diken seni kanatsın misali...
Hayat bir varmış, bir yokmuş...
Nice gönül kapılarıda varki, bir tıklamayla eliniz kapıya değer, değmez GÜL kokuları gelir..
Bazı kapılar vardırki, dıştan kırık dökük, içerisi cennet misali...
Bazı kapılarda vardır, görkemli, göz alıcı, ama içerisine girince geri kaçılası...
Birde gönül kapıları sıkı sıkıya kapalı, anahtarıda ehlinin kalbine saklanmış kapılar var..
Ya birde göremediğimiz kapılar var ki...İç içe...Padişahın sarayındaki gibi...
İlk kapıda bekler halk, çok azı alınır içeri, iç-içe kapılardan geçirilerek, Padişahın huzuruna getirilir ve tekrar kapanır kapılar...
Kapıların ardında konuşulanlar dışarı sızıyorsa, o kapı kapı değildir..
Serap görmek gibi çölde, var ama aslında YOK...
Güven vermeli kapılar...Dayanıklı olmalı, sarsıntılara...Hayat bu, ne çok sallar insanı...
Kırılıveren, dağılıveren kapılar ortada bırakmaz mı insanı...
Gönül kapınız çalındığında, ses tanıdık değilse, açmayın kapınızı..
Gelene değil, en çok kapıyı açana kızıyor bazen insan...yani kendine...
Gözlerimiz, böyle...
İnsanız ya işte! Hata kusur olur hepimizde...
Kırık kapıları onarmak yine düşer bize...
Hayat kapısından geçeriz inşallah selametle....
YORUMLAR
Gönül kapısından girmek zordur/yoksa anatharımı vermek zordur/korktuğumuz başımıza gelir telaşesimi sarar bizi yoksa umut ettiğimiz olmassa düşüncesimi.
zordur kapılardan içeri birilerini almak.önce tereddütle bakarız korkaklığımız/güvensizliğimizle/sonra hem aldığımıza/hem almadığımıza kısacası pişman oluruz hem yaptığımıza hem yapmadığmıza..
düşündürdü/yazdırmak istedi lakin ben yazamadım..:(
selam ile.
ebeda
İşte birde gönül gözü vardır..Baş gözünden daha başka..
O gözle bakabilmeyi başaranlar, gönül gözüyle görebilenler gönül kapısına gelenleri, doğru bir bakışla görebilenlerdir..
Yanılgılarda üzmesin insanı demek istiyorum yinede...
Edison'un asistanı 1000. denemede de başarısız olduklarında demişki,
yine başarısız olduk...Hayır demiş Edison...
Yapmamamız gereken 1000 şey öğrendik..
Hani pişmek, yanmak kadardır ya...
Size de selam ile güzel SULTAN HÜRREM...
Dün Sayın Gürhan'ın yayınladığı çalışmayı hatırlattı bana yazınız. Saklayıp saklayıp okunası bir damar yakalamıştı sağolsun.
Çok güzel yakalamışsınız yalnız bir kapı mesafesinde değil mi güzelliklerde çirkinliklerde.
Eski evleri bilir misiniz bilmem. Bahçe içindedir genelde ve önce cümle kapısı denilen bir kapıdan geçer gelen konuklar. O kapı açılmamışsa içeri girmek mümkün değildir. Sanırım tehlikeye açık hale getirdi bizi cümle kapılarımızı unutmamız. Fotoğraftaki cümle kapısının üzerindeki tokmak bile öyle güzel ki. Bir hanımın geldiğini anlayacak şekilde hazırlanan ve yalnızca hanım misafirlerin kullandığı bir tokmaktır bu. Ekseriyetle 2 hatta 3 tokmak konulurmuş cümle kapılarına. Gelenin bir hanım mı yoksa bey mi ya da bir çocuk mu olduğunu anlayabilmek için.
Güzel yakalamışsınız bu hikaye sizi daha çokkk yerlere götürür bana kalırsa. Zemin etüdü yapılmış artık bina maharetli ellerinizde efendim. Tebrik ediyorum. Selamla...
ebeda
İyikide paylaşmışım içimi dedirtti yazdıklarınız...
Güzel yakalamışsınız diyince, hayatımızın film kareleri gibi, kaydedilen güzel karelerin güzel bir filmi oluşturacağı, izleyenlerinde, izlerken bizi mutlu olacağı çağrışımı yaptı...
Güzel bir ömür diliyorum size...
sevgiyle
