O; ’ Ben yanmasam/...Sen yanmasan/...Biz yanmasak/...Nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa ’
diyen komünist bir şairdi...

O; ’ Her şafak vakti, doktor/her şafak vakti kalbim/Yunanistan’ da kurşuna diziliyor ’ diyen bir enternasyonalistti...

O; ’ Atlılar atlılar kızıl atlılar/atları rüzgar kanatlılar!/Atları rüzgar kanat.../Atları rüzgar.../Atları.../At.../Rüzgar kanatlı atlılar gibi geçti hayat! ’ dizelerindeki bir Kızıl Atlıydı, Bolşevikti...

O; ’ Seviyorum seni/ekmeği tuza banıp yer gibi/geceleyin ateşler içinde uyanarak/ ağzımı
dayayıp musluğa su içer gibi ’ diyen bir sevdalıydı...

O; ’ Karşı yaka memleket/ Sesleniyorum Varna’ dan/ İşitiyor musun?/ Memet! Memet/ dizelerinde haykırdığı üzere memleket hasretiyle yanıp kavrulandı...

O; ’ Tahir olmak da ayıp değil/ Zühre olmak da/ hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil/ Bütün iş Tahir’ le Zühre olabilmekte/ yani yürekte ’ dizelerindeki üzere bir yürekti
yüreklilikti...

O; ’ İsyandı...Tıpkı, ’ Delindi sintine/ esirler parçalamakta prangaları/ yıldız- poyrazdır esen/ tekneyi kayaların üstüne atacak/ Bu dünya, bu korsan gemisi batacaktır/ taş çatlasa batacak/ Ve senin alnın gibi hür, ferah ve ümitli bir alem/ kuracağız Pirayem ’
diye haykıran...

O; ’ Güzel günler göreceğiz çocuklar/ güneşli günler/ göre/ -ceğiz.../ Motorları maviliklere süreceğiz çocuklar/ Işıklı maviliklere/ Süre/ - ceğiz.../.../ İnanın :/güzel günler göreceğiz çocuklar/ güneşli günler/ göre/ - ceğiz ’ dizelerindeki ısrar , cüret, umut ve tutkuydu...