Araf
Böyle kalsam.
Tam burada, tam böyle kalsam.
Her şey kalsa böyle, zaman felan dursa. Vakit geçmese.
Sadece düşünsem, neyi düşündüğümü bilmeden düşünsem.
Sonra ağlasam ama yaş akmasa gözümden, göze görünmeden ağlasam.
Ama kişilere değil kendime, kendim için kendimde, kendime ağlasam.
Ve nihayet sussam.
Fırtına öncesi değil de sonrası sesizlik olsam.
Duygusuz, düşüncesiz,
kaba, bariz, sarih,
tekdüze ve vazıh bir sesizliğin ta kendisi olsam.
Karanlığa uçsam ya da karanlık bana uçsa,
her ne ise işte,
her ne ise o olsa
ama şu araf,
ama şu araf,
şu araf,
araf ... ta kalmasam ..
Mustafa YADİGAR
YORUMLAR
YadigarR
Katılıyorum size, hani derler ya fazla düşünme delirirsin, benim asıl anlamadığım böyle bir dünya da asıl düşünmezsen delirirsin ..
Kendimi seviyorum ve ya sevmiyorum bu başka mevzu ama kendimle beraber olmayı konuşmayı, muhabbet etmeyi, düşünmeyi seviyorum ..
Çok Teşekkür Ederim ..
Sonsuz Saygılar sunarım ..
Evet,bazen insan kendisinden uzaklaşmak istiyor değil mi?
Ah ben de şöyle çılgın gibi kendimden geçmek ve dünyayı durdurmak ya da başka gezegende dolaşmak istiyorum...
Saygılar...
YadigarR
Teşekkürlerimi ve Saygılarımı sunarım ..