mülteciler gelmiş hastaneye, nasıl gelmişse belli degil.Getirilip, bırakılmıslar.Olay duyulur duyulmaz ortalık karıştı.Her kafadan bir ses çıktı.Herkes bir

yorum yaptı, işin aslını bilmeden.Kimler bunlar, nasıl gelmişler şehrin ortasına, kim getirmiş, neden hastanedeler bir yıgın cevapsız soru.Zaten

konusmuyorlarda.Birileri onalara sakın konusma demiş sınırdışı edilirsin.Susmuş onlarda.Sahte pasaportlarında baska ülkeler yazılı mülteciler, suskunlar ve

hasta.Birbirleriyle bile iletişimleri yok halbukı onca yol gelmişler birlikte; ne ilginç.Farkında bile degiller hastalar ama konusmuyorlar.Dilimizi bilmiyorlar,

birbirlerini de anlamıyorlar.
İnsan hakları derneginden birileri gelmiş hastaneye onları korumak maksadıyla.Sankı bakılmıyolar.Öyle yogun İlgİ varkı Üzerlerİnde, kİmse gÖrevİnde eksİk

bırakmıyor.Pırıl pırıllar mülteciler belkıde hayatlarında olmadıgı kadar temızler ve ne yazıkkı hastalar; hemde cozumsuz. Ama habersizler hastalıklarından.

Sanıyorlarki tedavi ile düzelecekler ve mülteci olarak devam edecekler yolculuklarına.Halbukı yol bitmiş burda.Türkçe bilmeyen mültecilerden birşeylerin yanlış

gittigini ilk hisseden ingilizce birseyler geveledi.Berbat ingilizcesiyle hasta oldugunu anlaması uzun sürdü.Defalarca neyi oldugunu sordu ve ınanamadı, hasta

olduguna.Durumu idrak eder etmez ailesini aradı.TÜm paralarını gerİ dÖnÜŞ bİletıne vermİŞ aİlesİ ve mÜltecİ gerİ dÖndÜ ülkesİne.KoŞa koşa geldi ölümun kucagına ve koşa

koşa döndu yuvasına.Herseye ragmen ailesi yanındaydı.
İnsan hakları koşa koşa mültecilere geldi; sanki kütu koşullarda bırakılmıslar gibi.İlgilendiklerini, gazetelere sayfa sayfa uydurma hikayelerle donatılmış

yazılarla onaylattılar.İşin aslını bilen biz artık bu konuda kime ne kadar güvenilir bilemiyoruz.
Bu ulkede yabancı olmak cok degerli.Halbuki ya biz?Bir sohbette arkadaşımla konusuyoruz.Geçen haftalarda doguda bir namus cinayeti daha işlenmiş.Evin oglu

ailenin namusunu temizlemek için kızkardeşini öldürmüs.Ne kadar sıradan...Herkes hayatından memnun.Olan ölene olmuş.Oglan hapİse girmis, rahat nefes almış aile.Kız

öldü ya herkes memnun.Cenaze hastanede 40 günden fazla alınmayı beklemiş, gelen olmamış.Bir kadın birligi yardımıyla kaldırmışlar cenazeyi; yazık...
İnsan hakkı yok mu orda? dedım.Orda yoksa pekı nerde?Öyle bir aile, o zihniyet hepimiz dogabilirdik.Aileyi seçmek mümkün mü?Gelişmemiş toplum işte,

cehalet.Cahil topluluklarda ilk sırada namus cinayetleri varmış.Neden oldugu sorulmadan kadınlarda bulunur suç, kadınlara kıyılırmıs.Erkek egemen toplum ışte baskın

ya...Zavallı kadınlar, zavallı kızlar ve zavallı anneler...Ben hala bir annenin o cenazeyı alamayacak kadar kızına düşman olabilecegine inanmıyorum.Dokuz ay annelık

yasamıs ve kızını yetiştirmiş bir kadın; ancak bastırılmış duyguları, yasayamadıgı hayat için gidemeyebilir diye düşünüyorum.Yoksa insandan anne olmasının farkı

nedır?Bu olayı anlattıgım dogulu baska arkadaşımsa hiç yadırgamadı bunu.-Yapamayanı aralarından atarlar, hep yarım adam kalır orda, insandan da saymazlar.Kimsenin

yüzüne bakamazlar ve kimseye görünmemek için köşe bucak kaçarlar.Saçlarını uzatıp yüzünü saklayan bile var.- dedı.Yazık bize 8 mart sene 2011 de şu duruma bak.