BUGÜN

• 7 Mart 2011 Pazartesi 19:41:55

Bugün veda ettim tüm eski aşklarıma.Tek tek karşılarına oturup,söyleyemediğim herşeyi söyledim yüzlerinin silinmeye yüz tutmuş silüetlerine.Son kez baktım hepsine belki beni anlarlar.Belki beni affederler diye;fakat hiçbiri konuşmadı benimle.Sadece soru işaretleriyle süslenmiş bakışları vardı karşımda.Bende hepsini çok sevdiğimi söyledim.Evet hepsini çok sevdim ben.Hepsini çok kırdım,üzdüm ağlattım.Bir çoğunu sabaha karşı belli belirsiz bir sessizlikle terk ettim.Hiç bir zamanda geri dönmedim.Bakmadım arkama.Bugün ilk ve son kez geriye dönüyorum.Onlara dönüyorum.Vicdanımın beni bağışlaması için değil ya da kendimi yeniden iyi hissetmem için değil.Yaşananların hepsinin benim suçum olduğunu kabul ettiğimi görsünler diye.Yalnız kaldığımı,küçücük bir sevgi kırıntısı için hayatımı bağışlayacağımı anlasınlar diye.
Bugün acınası halimi paylaştım onlarla ben.Yitirdiklerimin kazandıklarımdan daha fazla olduğunu bildiğim için yaptım bunu.Son sevgilim olan yalnızlığın beni ne kadar çok sevdiğini söylediği için...Ayrılmamız mümkün değil.Bunca olaydan sonra onu da kırmak üzmek istemiyorum ben.Gerçi itiraf etmem gerekirse en vefalı sevgilimde yalnızlıktır benim.Her yeni aşk,her yeni heyecan için terk ettim ben onu;fakat o en zor zamanlarımda hep yanımdaydı.Onun omzunda ağladım hıçkırarak seviyorum diye.Yine bırakmadı ellerimi.Destek oldu bana.İşte bugün tüm eski aşklarımı yeni sevgilimle, tek ve bana en sadık sevgilimle tanıştırmak için çağırdım yanıma.Çok şaşırdılar.Başta inanmadılar;ama sonra çok yakıştınız bir ömür boyu mutlu ve mesud olun dedilerBirbirini takip ederek çıkmaya başladılar dağınık odamın çürümeye yüz tutmuş,tam kapanmayan,açarken gıcırdayan,sapı hafif eğrilmiş,büyük beyaz kapısından.Biri hariç.İlk aşkım.En masum,en temiz,en güzel aşkım.O kabul etmedi bu durumu.Yakıştıramadı yalnızlığı yanıma.Çirkin,eğreti buldu.Yakamdan tutup,hesap sordu.Nerde benim tanıyıp,aşık olduğum o güzel gözlü çocuk dedi.Bana.Sustum.Gözlerim hala aynı yerdeydi;ama güzel bakmıyorlardı artık.Kirlenip,gölgeler kaplamıştı çehresini.Işığı sönmüştü.Ben artık o güzel gözlü çocuk değildim.Hiç bir zaman anlayamayacak olan ilk sevgilim de umudunu yitirerek çıktı kapıdan.Çılgın kahkahalara boğuldum ardından.Emindim artık.Başarmıştım.Sonuna gelmiştim.Ağlayarak başladığım hayatan gülerek haykırıyordum.Kolumdan süzülen kanlar beyaz halımı kırmızı ile süslemesi son bulduğunda...Ben bugün hayatıma son verdim.