Iste bu benim hayatim

• 8 Kasım 2007 Perşembe 23:54:23

Ben 1976 almanya dogumluyum. Su anda 31 yasindayim, ve geri dönüp baktigimda, neden ben diye soruyorum kendi kendime. Ailem dünya tatlisi insanlar, hicbir zaman birseyleri esirgemediler. Ne istediysem aldilar. Birde kizkardesim var, yasi su an 29. Öyle cok seviyorum onu ki, keske bir bilse. Söyledim ama bilmiyorum. Cocuklugumda bir cok hatalar yaptim, ailemi cok üzdüm. Neden bilmiyorum ama olan oldu iste geri ceviremezsin zamani. Keske öyle bir imkanim olsa, inanin, hic üzmezdim onlari. Aglatmazdim anami. Anam Babam bildigim bile hep calisip cabaladilar, yeterki bizim istedigimiz olsun. Ama ben ne yaptim, yanlis arkadasliklar edip, onlari daima üzdüm. Ne okulu bitirdim ne de bir meslek edindim. Hep kavga ettim, daima baskalarini dövdüm ve ceza yedim. Annam hep ödedi. Bu dogrumuydu soruyorum size ? Öyle pismanim ki bilemezsiniz. Benim ailem bunlari hak etmedi. Oturdugumz köyde millet daima dedikodu etti, yalan dogru önemli degil, ben birtek yedigim dayaklari bilirim. Bende inat olsun, tam tersini yaptim, yalan söyledim, cektim gittim. Onlari hic dinlemedim. Bnei onlarda hic dinlemedi. Hic sormadilar derdin ne diye. Anam bir kez olsun sarilip öpmedi beni. Bende anam beni sevmiyor diye, elimden gelen yaramazligi yaptim inanin. Dogru düzgün calismadim. Nerde ise basladiysam ciktim. Veya cikarildim. Güzel bir is bulmusken, magisimi alamadim. Allahim bu ne diye agladim durdum. 20 yasimda evden cektim gittim,yeter artik dedim. Yedigim dayaklardan bikmistin. Babam ise hic sesini cikarmadi, beni savunmadi, sucsuz oldugumu bildigi halde.
Ailemden iki yil ayri kaldim, ne aradim ne de sordum. Birgün annem yolda karsima cikti, ve nerdeyse beni ezmeye kalkti. O zamanlar anladim, aslinda simdi de anlamiyorum, ama o kadina hak veriyorum. Ardindan kanser hastasi oldum, ve tam dört yil tedavi gördüm. Ölmek istedim ama yüce rabbim bunu istemedi. Bir genci sevdim, birlikte okuduk, dört yil beraber olduk. Ilk senesi cok güzel gecti, ama anasi duyuca, ortalik karisti. Kadin beni istemedi. Ne yapti ne etti ayirdi bizi. Yemedigim dayak kalmamisti zaten ondan. Ayrilik acisini cekerken, birden abim bir kazada öldü. Onun acisi herseyi unutturdu bana, kendimi bile unuttmus oldum. Yedi yil kendime gelemdim, ordan oraya sürüklendim. Yanlizdim birden. Abim yoktu artik bana destek cikan, beni anlayan. Ardindan bir kavgaya girdim ve iki insani nerdeyse öldüresiye dövdüm ve hapise girdim. Ama anam beni birakmadi, avukat tuttu ve beni cikardi. Bir ton borcun altina girdi ama beni kurtardi, ve ben, anam beni sevmyior derdim. Anam beni seviyormus, yoksa bunlari yaparmiydi, bunca borcun altina girermiydi benim icin ? Anam beni seviyor dedim dünyalar benim oldu inanin. Öyle mutluydum ki, anlatamam. Herneyse calistim cabaladim, anam bana güvensin artik diye. Meslek bile edindim. Hemsire oldum ama isten cikarildik, meslegimiz bitince. Sansa bakin. Orda burda bir kac iste calistim ama oturdugumuz köyden gitmeye karar verdim. Ve bir is bulunca celip gittim. Bir ailenin yaninda kaldim, cünkü onlarin ogullrai bir dükkan calistiriyordu, bende orda calisiyordum. Iki kizkardesai vardi onlar ile kaliyordum ve cok mutluydum. Birseyler basaracagim diye sevincten ucuyordum adeta, ama yanilmistim bunu gec fark ettim. Ben bu insana asik oldum ama o beni tek kullanmisti. Amaci güzelligimi kullanmak, müsteri toplamakti. Kazanci artinca sapitti. Kullanmadigi sipir araba kalmadi, borca girdi. Ben caresizlikten bir kac arkadasa anlattim derdimi, onlar ise dost degil düsman cikti ve beni adi bir sekilde satti, sirtimdan vurdu. Calistigim, sevdigim insana yalanlar anlattilar. Bir gece ailesi türkiyede iken, eve almadigi kari kiz kalmadi. Birlikte esrar ictiler, ickileri döktüler. Ben odaya girip kizinca olan oldu ve beni dövdü. Bogmaya bile kalkti. Cünkü ne yaptiginin farkinda degildi. Ben bunu kaldiramadim, bir dünya tatlisi ailenin yaninda kaldim is bulana kadar. Is bulunca kendime ev tuttum hersey düzelecek sandim, ama yine yanilmisim.