NEDEN HALA?

• 8 Kasım 2007 Perşembe 18:18:47

Tüm çıkışların sana ulaşmasından nefret ediyorum.Ama ne yazık ki yine sendeyim!Söz geçiremiyorum içimin bir yerlerinde saklanan,hep seni seven bu çocuğa.Tüm rüyaları sana yoruyor inadıma;ne çok istesem de başka diyarların sevdalarında soluklanmayı,bana bırakmıyor hiçbir kararı.İnan çok zor kendime söz dinletemiyor olmak.Her yeminin bozuluş törenisin,her gözyaşının asli nedeni.Lakin mümkün olmuyor senden vazgeçmek.Ya da senden vazgeçmeyi kendime kabullendirmek.Yoksa yıllardır gülüşün ısıtmıyor içimi,gözlerin buluşmadı gözlerimle,sevdama eş olmadı sevgin,gamzelerini canımın canı bilemedim.Berbatken yanımda yoksun yılllar var ki,elbette mutluyken de.Çok da iğrenç cümleler sarfettik birbirimiz için,asla yüzyüze bakmayacak,birbirimizi sevmeyecek gibi.Peki ama neden ben yine döndüm sana? Her ağlayışımda neden hala -şaşırtıcı biçimde gerçek gibi - geliyor gözlerimin önüne? Neden hala ben her sorunu sen varmışsın gibi çözmeye çalışıyorum? Neden hala seni sevdiğim yalanına inandırıyorum kendimi? Sen yoksun ki artık!Beni sevmiyorsun ki hiç,zerre kadar.O halde neden seviyormuş gibi davranıyorsun? Mecbur değilsin ki hiçbir şeye!Neden ben hala gamzelerimin eşlerinin sende olduğuna inanıyorum? Sende değiller ki!Neden hala ben yalnız yaşamayı beceremiyorum? Sen yoksun diye yalnız hissetmem ve yalnız kalmaya yeminliymiş gibi davranmam niye? Ne çok sevgi kaybettim olmadık bir sadakat uğruna.Pişman olmamayı çok isterdim.Ya da "Canın sağolsun." demeyi.Ama olmamış ve olmayacak bir şey uğruna,avuçlarımı sıkı sıkıya tutup bırakmamam gereken güzellikleri gönül rahatlığıyla salmış olmam,aslında hiç de gönül rahatlatacak bir şey değil.Geç olsa bile farkettim bunu.
Artık seni rahatsız etmekten ve her defasında kendime olan saygımı yitirmekten bıktım.Her seferinde sevgini dilenmekten ve bu aptallığımı saf sevgi adı altında kendime yedirmekten öyle çok iğreniyorum ki!Oysa gayet açıktı beni istemeyişlerin.Merak etme bunu göstermek için gereken her şeyi yaptın payına düşen.Ben ise hepsini değişik şekillerde yorumladım "işime gelsin,seni hep seveyim sen beni sevmesen bile" diye.Çevremdeki herkes bıktı her şeyi senle sonuçlandırmamdan.Ne zaman ki senli cümleler kurmaya başlasam yüzlerinden "Yine mi?..." ifadesi akıyor oluk oluk.Öyleyse neden yok sayamıyorum hala seni?Yoksa gerçekten seviyor muyum seni? İnan bilmiyorum sana dair hiçbir şey.Bildiğimi sandığım tek şey varsa o da,adı ne olursa olsun sana karşı hissettiklerim bana zarar veriyor fazlaca.Maalesef ki sana da.Her şeye rağmen kendimden çok seni düşünüyorum hala.O yüzdendir ki elimden geleni yapacağım sensizliğe alışmak için,seni senden habersiz yaşamak için,merak etme.Umarım bu kez yüreğime bulaştırmadan becerebilirim hayatından çekip gitmeyi,senden kendimi ayırmayı...