AYAK İZİ

• 3 Mart 2011 Perşembe 12:48:46

Kılına zarar vermek istedi, bağzı kıskanç değersizlikler. Haddini bildirdim elbette, en ağır şiddetlerde. Kıl oldum işte sana saygıda kusurda bulunmaya yeltenen dahi olsa.
Nice zenginlikleri kenetlemiş, ılıman iklimi dört mevsime taşıyan yüreğine
el uzatanlar çolaklığı göze almış demektir.

Her kararı alehine çeviren bir iyi hal vardır nazarımda. Benim adalet sistemim senin mutluluğun yasasına dayalı yürür. Yürüyüşleri de Taksim meydanlarına değil, sonsuzluk sokağından, ilk birinci uzun yokuşun ardına çıkar. Bu yokuş öyle bir sivriliktedir ki kopası, keskin yılanların çatallarını sollayan cinsten.

Seni de zincirlik bir mahluk gibi çırpınan bir art niyet almadı mı? Uzakları dillere kolay, gözlere zor eyledi. Mezar taşımın süslemesine adını, ta! Kundaktayken sunuma hazırladı.

Ben kadere inanırım, ama bizi kader ayırmadı. O kıyamadı bildiği için berrak sevişlerimi. Seni kendimi bile sevmeden sevdiğimi. En yabancıyken, çoğullarımı kaldırıp araya koyduğu sen samimiyetimi.

Faniliğe inat yaşayacaksın ruhumda. Seni oraya saklayıp, sonsuzluğuma katarak yanıma alacağım. O tedarikle hazırlanmış taşı da fırlatıp ölümlülüğüme atacağım.
Kıracağım en hassas noktasından vuracağım.

Ben ben diyen bencilliğim mi kaldı yüzünü görünce? Buğazımda bir yumruk, her adını sayıklayışımda indirdi geçmişimin utançla kızarmış yanına. Öğle sertti ki hızı, her darbede senin masumiyetini dövmeledi yüzsüzlüğüme. Ben se her gece, herkezin gökkuşağı rüyalarının arasına sızıp, seni tasfir eder oldum farklı renklerde. Renk çaldım, rüya çaldım, güneş çaldım, ama senin resmini hala çizememiş buldum parmaklarımı. Sonra da kırdım kalemim yerine eklemlerimi. Seni ekleyemiyorlar sa ne luzumları var ki?

Adı koyulmamış bir umutsuz vaka olmuştu adı dünya dilinde.
Oysa ben seni bu dünyanın bitişine dair nasıl severdim?
Herkez hayatın anlamını çözmeyi düşledi, ben ise bir aralıktan soyut boyutlara geçirmek ızdırabını sakladım perde ardıma. Gözlerim kapanırken bir gün, sadece tüm sadeliğiyle gönül koridorlarımda dolaşan ayak izlerini hayal ederim. Islak delillerini bir ömür saklamak isterim kuruyan çizimlerinde.

Kiralık umutlarımı bir an umutsuzluğa taşısam, bir yersiz elimden alır diye korkarım. İşte bu yüzdendir senden göçemeyişlerim be ev sahibim,