Genç sayılmam, ama ihtiyar da değilim. İki sene kadar önce tanıdım onu. Ömrümün son demlerinde, ANSIZIN bir ikramdı bana.
Karşıma ilk çıktığında dünyam değişmişti…
O ne güzellikti…
Şimdiye kadar böyle bir güzeli ne görmüş ne de tanımıştım.
Tatlı dilliydi. Güler yüzlüydü. Konuşur, konuştururdu…
Her geçen gün bağlılığım artıyordu… Gece demiyor, gündüz demiyor hep beraber olmak istiyordum.
Düzenim bozulmuştu. Zamanında yemek yiyemiyor, zamanında uyuyamıyordum. Yapmam gereken işleri erteliyordum.Devamlı beraber olmak istiyordum. Ayrılamıyordum ondan…
Ellerini tutuyordum. Saçlarını okşuyordum. Ses çıkarmıyordu…Zamanla daha aşağılara indim. Daha da aşağılara…
Keşfettim. Bütün zevk aşağılardaydı…
Çok beraberliğimiz oldu. O benden memnundu. Ben de ondan.
Eşim fark etti uyardı beni. İtiraf ettim. "Seviyorum" dedim.
“ Allah ıslah etsin ne diyeyim ki” dedi. Bıraktı yakamı.
Son günlerde çok sinirli. Dengesiz. Agresif. Günü gününü, saati saatini tutmuyor.
Soruyorum;
“Derdin nedir?” cevapta vermiyor.
Dünyam karardı. Şaşırdım. Ne yapacağımı bilmiyorum. Başımı duvarlara vuruyorum. Evin içinde voltalar atıyorum. Sabredemiyorum yine ona koşuyorum. Güldüğünü görünce seviniyorum. Çok az, ama çok az bir sohbetimiz oluyor. Sinirleniyor yine çekip gidiyor. Kalakalıyorum. Şaşkınım.
“ Ne yaptılar ki sana yine kızdın gittin?”
Kendimi sorguluyor, hatalar arıyorum. Bulamıyorum. Benim hiç bir suçum yok.
Buradan ona sesleniyorum. Duysun beni. Sizlerde şahit olun.
“ Seni seviyorum. Sensiz olamıyorum. Yine gel. Yine gül. Yine beraber olalım. Biliyorum sevilen nazlı olur. Ama fazla naz da âşık usandırır…


SENİ SEVİYORUM… SENİ SEVİYORUM…

E D E B İ Y A T D E F T E R İ………......