CIKIP GELECEK BiRi YASAMIN iCiNDEN

• 2 Mart 2011 Çarşamba 00:38:46

Hayatin aci tatli tüm sürprizlerini, ardi ardina yolumuza dizdigi çoguna hazirliksiz yakalandigimiz bir oyundur bazen. Ve bazen biri digeri ugruna kendimizden baska yönlere sapip baskasi gibi olmanin ilk adimlarini atmayi ögrendigimiz uzunca bir yol. Her yolun varacagi bir yer, bir son oldugunu bile bile çikmaz miyiz yola hepimiz. Sonunu bildigimiz oyunlari oynar, cevabini bildigimiz sorulari sormaz miyiz bazen. Her defasinda yeni acilarin ardindan "bir daha yok" diyerek yeni asklara kosmaz miyiz. Biz mi seçeriz onlar mi gelir konar yüregimize, farkina varamadan bir bakariz yine ayni ufuklarda yeni maceralara kanat açmis yüregimiz. Gereklilik acimasiz bir kiskaçtir. Olmasi gereken. Kurallari olan belki. Hangimiz yüregimize kurallara göre oynamasini ögretebiliriz. Hangimiz aska kural koyabiliriz…
Ask belki de tanrinin bize verdigi en basedilmez duygu degil midir. Bir gün zamanin içinden çikip gelecek biri yasamin içinde arayip da bulamadiklarini gösterecek sana, isteyip de korktuklarini, özleyip de yasakladiklarini kaçipta görmek istemediklerini bir anda çikarip içinden seriverecek önüne. Dehsetle bakacaksin kaybettiklerine, vazgeçtiklerine. Ne dönüp gidebileceksin eskisi gibi, ne de kalmak isteyeceksin gönül rahatligiyla. Zincirlerini kirmak, bedeninden ayrilmak isteyeceksin, nereye dönsen geç kaldiklarinin isyaninin cigliklarini duyacaksin. Kendinle yüzyüze gelmeye karar verdiginde seveceksin aynadaki görüntünü. Pismanligin kokusunu söküp atacaksin üzerinden özgür olacaksin. Korkulardan örülmüs duvarlarin ardindan mutlu olmak yakismaz bize…

Ask yoktur diye haykirmak yüzyillara ihanet etmek sayilmaz mi ? Olmayani yasamaya çalisan bir grup zavalli insan durumuna düsürmez mi bizi ? Ben belki daglari delemem belki gökyüzünden günesi indiremem masallardaki gibi ama kendi masalimda ki en güzel en gerçek bölümü hazirlarim senin için. Ask gözleri görmeyen insanlarin dünyayi tanimalari gibidir bazen. Görmedigimiz ama hissettigimiz yüreklerin karanliga gömülmüs tüm köselerindeki elektrigi hissettirir bize. Sonsuza kadar sürecek sanilan döngülerde hayatin tüm yokuslarina sürsede seveni yine de yolun sonuna ulasmaya çalisilan bir savastir iki kisi arasinda. Her gölgeyi sevemezsin. Onlarca gölgenin arasindan seninkine benzeyene rastladiginda hissettigin bir seydir ask. Tanimlayamazsin anlatamazsin bana, kelimelerin gücü yetmez buna. Ancak gözlerinde görebilirim, ellerinde hissedebilirim askini. Seni seviyorumlar yorar yürekleri. Söylenmemisleri özlerim daima. Vermediklerini isterim belki. Anlatilmamislarimi anlayan biri ol benim için...

Nilgün Stauch