Onu Melekler Aldı

• 1 Mart 2011 Salı 17:41:51

Şafakları,
Annesinin ışıltılı gülümsemesiyle uyanırdı
Sıcak bir öpücükle…
Gamzelerine takılırdı halka halka sevinç
Bir tutam sevgi, çokça mutluluk olurdu
Kuş sütü eksik gönül sofralarında…

Mutluluk resmi çizilmeyebilir
Lakin çocuk gözlerindeki mutluluk
Pekâlâ çizilebilir.

Henüz yedi yaşındaydı,
Beyaz yeleli atların ardında koşardı;
Koşmayı yeni yeni öğrenmişti
Kimi zaman güvercinlerin kanatlarıyla
Göğe süzülmeyi hayal ederdi
Kimi zaman yağmur olmayı…
Yazın, evin topraklı damında
Yıldızlarla uyumayı severdi
Anasının ipeksi anlatımıyla dinlediği
Masalları dinlerken
Büyürdü… Büyürken,
Kötülerin canına
Okumayı ne çok düşünürdü

_Ah, turuncu yanaklı çocuk
Bir gözü akik mavisi, öbürü kestane elası…

Yeni yıla bir adım kala…
Annesi hasta ve yollar aman vermiyordu kardan
Karlar ki bir metre yakın,
Beyaz kefen örter gibi
Düşmüştü yeryüzüne
Ayazlar kar kuşlarını da dondurmuştu, hayat felç olmuştu
Ve bir feryat koptu, dağlardan çiyler yuvarlandı…
Bir ölüm haberi veren rüzgâr delilenmişti

O çok uzaklarda bir yatılı mektebinde
Özlem dolu düşleri biriktiriyordu
Sevgili annesine bir demet çiçek diye…
Ne bir telefon ne acı haberi verecek bir telgraf
Vardı, çıkmazlar hep dardı

Okullar tatil olurken, o koşa koşa anneciğine:
_Anne ben geliyorum, aç kollarını!
Birkaç saatlik yolculuk bir yıl gibi gelmişti. Evin avlu kapısında:
_Anne ben geldim!
…

“Ah yavrum, bu ölüm haberi nasıl verem” diyordu babası
Babanın gözlerine sonsuz bir acı gölgesi düşünce
Anladı. Anneciğinin göçüp gittiğini
Babası:
“Onu bir melek aldı, yavrum. Allahın takdiri, ne gelir elden” söylemleriyle avutuyordu

Masum ve yetim çocuk…
Gözyaşlarına yağmur, saçlarına da rüzgâr karıştı
Evin avlusunda bir havar daha koptu…

—Ah, turuncu yanaklı çocuk, bir gözü akik mavisi öbürü kestane elası…

Gece yarılarına sürdü bu matem hava
Biz insanlar Âdem ile Hava’nın çocuklarıyız
Onların ölümü bize aynadır…
Bu dünya onlara kalmadığı gibi bize de kalmaz yavrum. Doğanla gülen, ölenle ağlayanlardanız.

*doğum ile ölüm arasındaki ömür, ince bir çizgidir. Çizgi dışında kalanlar ya doğmamış ya da ölmüşlerdir. H.R

Manzum hikaye/2011@ H.R