Sabahın erken saatinde tırlar, demir-çimento deposunun önüne peş peşe dizilmişler; sırası gelen yükünü boşaltırken, depo sorumlusu Memduh Bey’de faturalarda belirtilen miktar ile gelen malın miktarlarını karşılaştırarak kontrol ediyordu. Depoda mal indirme, bindirme işleri yapılırken şirket ortaklarından olan Kemalettin Bey’de bir yandan elindeki sabah çayını içiyor, bir yandan da masasının üzerine açtığı gazetesini okumaya çalışıyordu.
Kemalettin Bey bulunduğu bölgede ticari yönden en güvenilir esnaflardan biriydi. Müteahhitler kış mevsiminde ihtiyaçları kadar demir ve çimento paralarını o günkü rayiç bedel üzerinden Kemalattin Bey’in şirketine yatırırlar; inşaat mevsimi başladığı zaman demir ve çimentolarını o günkü fiyat ne olursa olsun kışın bağlantı yaptığı fiyat üzerinden alırlardı. Yıllar içinde Kemalettin Bey’in şirketi hiç kimseyi mağdur etmeden işlerini yürütürken ülke ekonomisinde başlayan durgunluktan inşaat sektörünü de etkilenmeye başlayınca Kemalattin Bey’in şirketi de bağlantılı çalışmayı bırakıp peşin para ile çalışmaya başladı.
Ülke ekonomisinin bozulmasıyla demir ve çimento istenildiği zaman bulunmaz olmuştu. Müteahhitler istedikleri inşaat malzemesini temi edebilmek için günde en az 3-4 defa depo sorumlusu Memduh Bey’i arıyor mal temin etmeye çalışıyordu. Bu istikrarsızlık Memduh Bey’i bir anda ulaşılmaz adam yapmıştı. Bazıları her ne kadar Memduh Bey’e kızsa da mal temin edebilmek için onun hoşlandığı şakalardan yapmağa çalışıyor, bazıları lüks mekânlarda yemek teklifinde bulunuyor, bazıları da takım elbise alma teklifinde bulunuyordu.
Ekonomideki istikrarsızlık şirket yöneticilerini çeşitli arayışlara sokmuştu. Günden güne şirketin gelirleri azalırken giderler artıyordu. Bu sıkıntıyı aşabilmek için çeşitli alternatifler gündeme getiriliyordu. Alternatiflerden bir tanesi Romanya’da iş yapmak oldu. Çünkü o tarihlerde Romanya hükümeti yabancı yatırımcıyı ülkelerine getirebilmek için bir takım teşvikler getiriyorlardı.

Şirket yetkilileri Romanya’da yatırım yapabilmek için sahip oldukları malları satıp Romanya’ya fabrika kurdular. Ancak işler düşündükleri gibi gitmedi, borçlandılar. Sonunda battılar; Türkiye’ye geri döndüler, Ellerindeki gayrimenkulleri satarak borçlarının bir kısmını daha ödediler; kalanı da yeniden yapılandırma ile ödeme anlaşması yaptı. Kurdukları mütevazı işyerinde işçi çalıştırmadan kendileri çalışarak hayatlarını devam ettiriyorlardı.

Ancak Memduh Bey çalıştığı şirketin işlerinin bozulması neticesinde satılmasından çok etkilenmişti. Çünkü yeni bir iş bulamadı, o güne kadar tanıdığı müteahhitlerin hiç birinden istediği desteği bulamadı. Bu durum onu çok etkilemişti. Geçmişte Memduh Bey diye arayanlar iş ister para ister diye Memduh Bey arayınca yok dedirtiyorlardı, yolda karşılaşınca görmezlikten gelip geçmeye çalışıyorlardı. Eskiden iş yaptığı adamların bu tutumundan etkilenen Memduh Bey kafayı bozmuştu. Gezerken her gördüğüne paran var mı? Dostun var selam veren var. Paran yok mu? Dostun da yok selam veren de yok diyerek pejmürde bir şekilde dolaşıyordu.