NASİHAT KÜPESİ

• 28 Şubat 2011 Pazartesi 00:16:05

Evliiğimizin yirminci yılında şöyle geriye döndüm.Ne çok mutluluk ve mutsuzluk yaşadığımızı düşündüm.Nelere göğüs gerdiğimizi,nelere ağlayıp nelere güldüğümüzü düşümdüm.Ne zordu iki farklı insanın bir arada yaşaması,sevapları ve günahlarıyla biz bu işi başarmıştık.Gurur duymadımda değil kendimizle.

Aslında sadece bizim başarımız değildi bu.Bizi yetiştirenlerinde payı büyüktü. Bir insanın artıları çoksa eksilerini görmemezlikten gelmeyi ailelerimizden öğrenmiştik.Bir kaç yıl önce kaybettiğim anneannemi rahmetle andım.Ona olan sevgim ve özlemim biraz daha büyüdü içimde.Neden mi?

Ondört yaşında,gelişip göze batmaya başladığımda,köye anneannemlere gittiğimiz bir hafta sonu…
__Bak gızım,büyüdün gari.Gulağını ver eyi dinle.Belle bu lakırdılarımı,gafanın bi köşesine yaz.Gız kısmısı ana evinin beyaz humayinidir,kir,leke götümez.Salına, salına gezmeyecen ortalıklada,okuyom deyip işden,güşden elini eteğini çekmeyecen.Gocaya vardığında ‘’bunada bişiycikler öğredmemişler ‘’ dedirtip alnımızı yere eğdirmeyecen.Zordur garı olmak.İki ,üç ev
İdare edcen gelata.Okumakla adam olunmadığı gibi okumakla garı da olunmuyor.Annadın demi beni?

Anladığımı başımı sallayarak belirttim.Aslında her şeyi anlamışdım ama iki üç evi anlamamıştım.Sormak istedim,mümkün mü?Büyüğümüzdü,o ne derse doğruydu.O gün bu konuşmanın gerisininde olduğunu,evlenirken kalanını anlatacağını söylemişti bana.

Aradan yıllar geçti,okul faslı bitti,sıra evliliğe geldi.Gelen giden dünürcülere uygun cevaplar verildi,bahaneler karşı tarafı incitmeden söylendi.Son gelenler aile dostumuzun tanıdıklarıydı,beni münasip görmüşler oğullarına.Ailemde uygunluğuna karar verdi,okey verildi.Artık gündüz ziyaretleri bitmiş,gece beni istemeye ailenin erkekleriyle geliceklerdi.Köye haber verildi,dedem ve anneannem geldi.O gün büyük gündü.Yıllar önce yapılan konuşmanın 2. Bölümü vardı.

__Gel bakalım yamacıma,çök şuraya,aç gulaklarını.Gelin kısmı ana evinden çıktımı gaynana evinde kaya gibi olmalı.Aslından,aseletinden,öğrendiklerinden vazgeçmemeli.Kendi evinin dört duvarında gocan,dört duvarın dışında gaynanan ve gayın pederin önce gelir.Evin gelini değil gızı olursun.Tutarsın,gaparsın,saygıda,sevgide gusur etmessin.Sen eyi,mülayim olursan,herkesler eyi,mülayim olur.Yokkkk sen edepsiz olursan,onlar daha edepsiz olur bilesin.Gadın dediğin, gocasının hem karısı,hem namusu,hem yosmasıdır.Aşını ,işini doğru ediceksin,gece gocandan izinsiz sırtını dönmeyeceksin.Dışarıda hanım hanımcık ol.Ne bize,ne onlara naf getirtme.Hanelerin arasında naf daşıma.Analığım bunu dedi,eltim bunu dedi,gocam böyle yaptı diye mızmzcı çocuklar gibi ortalıkta dolanma.Gül bahçesi değil,goca evi.Elbet canın sıkılcak.Akıllı ol gül bahçesine çevir.Namusuna naf getirirlerse,döverlerse ahanda kapı açık.Amaaaaa sudan bahanelerle kapımız kapalı bilesin.Unutma,akıllı olursan vezir,dellenirsen rezil olursun…

İlk aklıma gelenler bunlar.Anneannemin kulağıma takdığı küpeydi bu nasihatler.O da,annem de,teyzem de böyle yetişmiş,böyle öğrenmişti.

Şimdiler de etrafıma bakıyorum,hayıflanıyor ve üzülüyorum.Keşke,keşke şimdiki nesillerinde anneanneleri,babaanneleri de torunlarının kulaklarınına nasihat küpesi taksa.

Ben ne mi yaptım?Tabiki söylenenleri.Ne mi oldum? Elbette anneanneciğimin dediği gibi vezir…