GECİKMİŞ BİR VEDA

• 26 Şubat 2011 Cumartesi 19:54:18

Vedalaşmaları sevmeyişimden sanırım, zor oluyor gidenlerin ardından çözülmesi hislerimin. Dişlerim kenetlenmiş birbirine, sesini çıkaramaz olmuş ,içimdeki sesim.Suskumu yutkunmak acı bir tat bırakıyor dimağımda. Acıyı yutkunmak gibi.
Sahip olduğunu yitirmek çok acı.Ya aslında hiç sahip olamadığını anlamak…
Serdar Karayel…
Doktor Serdar Bey…
Serdar Ağabey…
Ağabey…
Kelimelerinle tanıdım seni. Naif, hırçınlıktan ve hırpalamaktan uzak, nazik kelimeler… Usul usul konuşan, cesur yaşayan.
Mesleğimde seninle piştim Serdar ağabey. Benim “İşimi en iyi nasıl yaparım?” soruma cevap oldun. Hamdım, piştim, kavruldum.
Onca yıl… Tabiri aynıyla baki; omuz omuza çalıştık seninle. Kötü bir söz işitmedi kulaklarım. Kötü hâline tanık değil hiçbir hâlim.
İki kızımın doğumunda da sen vardın. Şimdi onlar büyüdükçe duacın olacak iki çocuk bıraktın ardında. Rabbim merhamet etsin sana.
Neden daha iyi tanımadım ki seni? Üniversite sınavını kazandığı yılı hatırlıyorum oğlunun. Nasıl heyecanla koşmuştuk bilgisayarın başına? Ya yaşadığımız bol komplikasyonlu ameliyatlara ne demeli? Toydum, kırılgandım. Yoğrulmaya muhtaçtım. İncitmeden işledin, emeğin çoktur senin.
Gidenlerin ardından serzenişte bulunmuştum bir keresinde. Ne demiştin?”Ben gidenlere çoktan alıştım. Sen de alışacaksın. Bağlanmayacaksın!”Bağlanıyorum Serdar Ağabey.Hayatıma ilişmiş her insana bağlanıyorum işte. Tutamıyorum öğüdünü.
Sen gittin… “Mala” da gitti… Şu bizim meşhur hikâye. Uzun gülüşmelerimiz… Neşemiz… Yorgun ameliyat erteleri… Tatlı sataşmalar…
Seni en son Fatih Bey’in yemeğinde gördüm.Tuhaf… Aynı hastanede çalışıyorduk oysa. Eski dostluğumuz hatırına iki kelime oturup konuşmadık seninle. Şöyle kabaca bir baş selamı, hepsi o kadar.
Bir de otoparkta görmüştüm sahi seni.Kızımla . “Ben senin ebe babanım” demiştin. “Yaşlanıyoruz” diye hayıflanmıştın sonra.Bana verdiğin son kelimelerin… Zaman ne tez akıyor? Şimdi sen yoksun!
Gittin…Ardında gözü yaşlı hayır dualarla seni anan insanlar bırakarak gittin.Sıranı savdın.Sıramızı bekliyoruz bizler de.Rabbim her şeyi vaktiyle verir.Üzüntüm gidişine değil. Güzel kelimelerle tanıdığım Serdar Ağabeyimin sesini kulaklarımda bırakmayışına üzüntüm. Oturup iki satır konuşmayışıma.
Başım sıkıştığında kime gideyim ben şimdi?
Elveda! Âlem-i ervahta hayırlarda görüşmek duasıyla. Rahmetin bol olsun güzel “adam”. Yürek insanı… İyi cerrah… ”İnsan”… Elveda!
Op.Dr. Serdar Karayel 18.02.2011’de Hakk’ın rahmetine kavuştu.Allah rahmet etsin.
“İnnâ lillâh ve innâ ileyhi raci’un”