KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1227 Okunma
- 9 Yorum
- 0 Beğeni
AÇILMAMIŞ MEKTUP
AÇILMAMIŞ MEKTUP
Sevgili anacığım;
Sen bu satırlarımı okurken ben çok uzaklarda olacağım.
Tekrar kavuşmak dileğiyle, seni sıkıca sarıp öpüyorum anacığım.
O, kahve gözlerinin üzerinden doymamakçasına.
Çenenin altından şirince sarkan bıdığından…
Ellerinin ılıklığından, büyük bir aşk ile.
***
Anacığım, hatırlıyor musun bilmem?
Deli martın kol gezdiği gecelerde; şişen bademciklerim için siyah zeytini dövüp, ispirto ile harmanlayıp boğazıma sardığın günleri. Pirinç karyolanın başucunda sabahı sabah edip anlımın terini sildiğin anları…
Sabahın kör karanlığında düşmeyen ateşimin telaşıyla; beni sarıp sarmalayıp sırtına alıp, kimsesiz sokakların ölgün ışıklarında hastanenin yolunu adımlayışını…
Her attığın adımın sarsıntısında; midemdeki kelebeklerin üç yüz altmış derece dönüşüyle beraber sırtından aşağıya kusuşumu…
Biliyor musun? Hala kulaklarımda sesinin tınısında ki şefkat…
Az kaldı çocuğum sabret. Deyişin…
Ne vakit yüreğime hüzün çökse, gözlerimin derinliklerinden anlardın.
Ne zaman senden ırakta hüzünlerimi yudumlasam veya hasta olsam mutlaka beni rüyanda görmüş olup telefona sarılırdın.
Şaşırıp kalır, benim anam müneccim derdim.
***
Zaman su gibi akıp giderken, yaş kemale ererken, dünya tersine dönerken kum saati misali yaşamlar dar pencereli evin pervazında asılı kalıyor anacığım.
Güçlü, bastığı yeri inleten adımlarının yanında; kol gezen hastalığın, sessiz ve sinsice bedenini sararken ruhun şimdiden içine çekilmeye başlamıştı.
Kabullenememek…
Yıllar; tırpan ile kesilen buğdaylar misali, ardı sıra devrilirken mahzunlaşan çehren ile hangi vakit kimliklerimizi değiştirdik meçhul.
Çoktandır büründüğümüz kimlik değişimimizde; artık sen benim çocuğum ben ise senin annendim. Sana olan sevgim anlayamadığım bir devranda şefkate dönüşmüştü. Bu tarifi mümkün olmayan hislerim beni allak bullak ediyor çevremdeki bazı varlıkları seninle özleştiriyordum.
Ne zaman sokakta dolaşırken veya bir fotoğrafın karesinde, çaresiz ve yaşlı bir kadın görsem…
Ah! İçim nasıl, bir volkan olup lavlarını dışarı akıtır.
Ah! Bir bilsen anacığım. Her birinin yüzünde seni görürüm.
Elimi uzatıp dokunmak, gözlerinde ki o gariban bakışlara derman olmak isterim.
Kucaklamak, korumak…
Her şeyden, tüm kötülüklerden…
Boğazımda düğümlenen yumruk zehir gibi olur. Ne yutabilirim nede dışarı atabilirim. Haykırarak ağlamak gelir içimden.
En tuhafıma gidende nedir biliyor musun anacığım?
Yolda küçük bir yavru köpek görsem; üstelik birde üşüyorsa, gözlerinin içine baktığımda eriyip giderim.
Gözlerinin sönük ışıltısında seni görürüm anacığım.
İşte o an bittiğim andır.
Oracıkta oturup, henüz yaşayan anam için ağıt yakmak gelir içimden.
***
Sen bilmiyorsun anacığım.
Ben; henüz sen daha yaşarken, toprak olup gideceğin günlerin yasını tutuyorum şimdiden.
Önce hayalin aklıma düşüyor. Gurbet elde gelen acı haberini tahayyül ediyorum. Bir an gerçek ile hayal âlemi birbirine karışıyor. Gözlerimin önünde canlanıyor, beyaz gelinliğinin içerisinde sana sarılıp kendimden geçişim.
Yarabbi bu nasıl bir acıdır?
Yanıp eriyen yüreğim dar gelir kafesine. Atar kendini bilinmezliğe doğru.
İrkilirim…
Korku acıyla harmanlanıp beni deli eder.
Yaradanım ben nasıl dayanırım bu acıya?
İliklerime kadar üşürüm.
Kötü bir kâbustan uyanmak için silkinirim tüm gücümle.
***
Ah anacığım!
Güzel anacığım.
Bir gün olsun, gün yüzü görmemiş ancığım…
Bahtı kara, yüzü ak anacığım.
Hakkını helal et.
Pamuk ellerinden öpüyorum.
Doymak istercesine…
Ama hiç doyamadan…
Sarıyorum seni…
Bastırıyorum yüreğimin üzerine.
Ne olur!
Ne olur, sen hep orada kal.
Ne olur, beni yalnız koyma.
SEVİLAY DİLBER
YORUMLAR
Şehir dışında olunca biraz geç okudum ama bu güzel duygu dolu mektubu kaçırmadığıma sevindim.
Analarımız olmasa hayatımızın sayfalarının bir kısmı bomboş olurdu.Bu yüzden yuvadaki çocuklar ne zaman gitsem içimi sızlatırlar.Onların mektupları bilinmeyen bir anneye yazılacak diye üzülürüm.
Tebrikler ve sevgiler
SEVİLAY DİLBER
güzel yorumun içni..
sevgilerimle..
o nasıl bir dokunuş anneye ki bizi hep tutup ayağa kaldıran biricik varlık
Arkadaşımın annesi vefat etmişti. Cenazede gözüm, arkadaşıma takıldı. " Bir gün onun yerinde ben olacağım " diye düşündüm. Yüreğim mengene ile sıkıştırılmış gibi acıdı. Elbette vadesi gelen, aramızdan ayrılacak. Ve tabi ki acılar ilk günkü gibi kalmayacak. Ama bazı gidenler, kolay uğurlanmıyor ve geride doldurulamaz bir boşluk bırakıyorlar. ANNE gibi.
Yüreklere dokundunuz Sevilay Hanım. Saygılari selamlar.
Ne kadar içten bir mektuptu. Anne ile evlat arasındaki yüce sevginin daha da büyük yansıması vardı. Allah sağlık versin annenize. Çok duygulandım. Tebrikler.Sevgilerimle...
SEVİLAY DİLBER
binlerce teşekkürler..
Bu mektup bana dokundu...
Allah,kimseyi anasız bırakmasın...
Selamlar.
Anneye olan sevgi, hasret, ayrılık anı gelmeden prova edilir gibi.Rabbim annenize hayırlı sağlıklı ömür versin.
Analarımız baş tacı, yıllar ilerleyip bizler anne olunca, onlar da haliyle ilk çocukluklarına dönüyor, selam ,sevgi ve dualarımla arkadaşım.
"Zaman su misali akıp giderken, yaş kemale ererken dünya tersine dönerken kum saati misali yaşamlar dar pencereli evin pervazında asılı kalıyor anacığım"
Belli ki iyi bir pınardan feyiz alıyorsunuz. Uzun zamandır bu kadar samimi bir hitap duymamıştım. Güzel gidiyor Sevilay hanım, aynı güzellikte sürmesi dileğimle...
SEVİLAY DİLBER
binlerce teşekkürler..
İliklerime dek hissettiğim bu haykırış bir ıssızlığın sonsuzluğunda savrulacak biliyorum...
biliyorum gurbetin adressiz mektuplarının yazgısı hep bir mum ışığının titreyişi kadar...!
tebrikler değerli kalem...
SEVİLAY DİLBER
sağolasın..
sevgilerim sana gelsin bu gece..
Mehtap ALTAN
sevgimle...
