- 2061 Okunma
- 31 Yorum
- 0 Beğeni
Demi Mimlenmiş Düşler
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
/Düşlerini kiralayan çocukların umutları besler yarının dimağını... /
Bugün gönlümün dergâhında bir salıncağa tutunuyor içimdi kızın mor heybesindeki düş doğuran gülüşleri. Ne garip! Şiirin emzirdiği ruhum, nesirin yeleleri göğün şakağına değen heyecanına katık ediyor nakaratını. İliklerime dek şehrimin nasırlı topraklarına yağmak isteyen bir kıvranışın hazzındayım şu an.
Gece ile sabahın anlık buluşmasındaki ikilemin kundağından firar ediyor düşüncelerimin ipi kopmuş şahlanışı. Bir adım ötemde usumun duygu diyarına çocukluğunun ritmini vermek isteyen sağanak dikkatimi çekiyor. Çok tanıdık bildik bir nakaratın saçları değiyor sesimin yıldızlı tavanına.
Mim, benim sırılsıklam kaçışlarımın rotasını umuda çeviren inatçı yoldaşım…
Ruhum, yüreğimin göğünü güne hazırlarken yoldaşımın sesini karıyor an benliğime. Birbirimize her merhabamız yaşamı baştan çıkaracak kasırgalar doğuruyor sanki. Ve kıyılarımızın düş ormanına değen ufkunda, iki uçurtma oluyor evrene nakşettiğimiz haylaz gülüşlerimiz.
Mim atılıyor öznesi yitik nidamın ıslak küllerini kavralayan bahçeme.
_ Dem! Var mısın düşlerimizi birbirimize kiralamaya.
_ Ne yani düş topraklarımızı birbirimizin renkleriyle mi karıştıracağız.
_ Evet… Hem renklerimizin dostluğunda düşlerimiz daha da zenginleşecek hem de kanadıkça rengi solan tuvallerimizi fırçalarımızın darbesinde nefeslendireceğiz.
_ Peki…
İşte o an ilk düşümü kiralıyorum Mim’in Karadenizin sularında yanan iç çekişlerine…
Tut Mim…
Sekizinci yaşımın ilk keşfini sağıyorum hüzünle kırıştıran enginliğine. Yüreğimin en korunaklı cebine kurşun askerimi koymuştum. O benim eprimiş umutlarımı düşlerimin zirvesinde gerçek ile soluklandıran kocaman yürekli bir adamdı aslında. Bisikletimin selesine kurşun askerimi de koyup Erciyes’in eteklerindeki karıncaların ülkesine misafirliğe giderdik. Onların yuvasına giren tek insan ben ve tek oyuncaksa kurşun askerimdi. Azmin savaş kelimesinden başarı doğuran masallarını ilk o minik devlerden öğrenmiştim…
Hadi !… Çocukluğumun en güçlü düşünü kiralıyorum sana sıkı sıkı tut ki üzerine sinsin onların kıpırtılarındaki koskoca anlam.
Tamam yakaladım Dem . . .
Her işinde acelecilik var zaten senin, ben daha kendimi o dünyaya girmek için hazırlayamadım bile. Valiz alsam mı? Yanıma, ne kadar kalacağım acaba. Neyse alışırım herhalde. . .
Dur! Ben de seni bir yere göndereyim…
Yılların benden, içimden götüremediği bir düştü o. Bir gün birine vereceğim aklımın ucundan geçmezdi. Al senin olsun! İçinde kalbi geniş bir ailenin yaşadığı, iki göz odanın karanlıktaki gözleri olan gaz lambasını veriyorum sana. Herkes uyuduktan sonra yanına gidip kendime oyuıncak yaptığım, gölgesi ile oyunlar, ışığı ile şiirler yazdığım o büyülü gece güneşini sana veriyorum. Elini yakma sakın olur mu? Sabah kalktığında camımı tıkla, çamurdan kurabiyeler yapıp günü gizemiyle yaşarız. Olur mu?
Ben şimdi elini tuttuğum kurşun askere bürüneceğim. İçimde karadenizin hırçınlığını barındıran ruhumda hep bir erkeksi duruş vardı zaten. Burnum büyük, saçlarım kısa ve esmerliğin lacivert görmüş hali. Dizginleyemediğim bir öfkenin salyaları akardı ağzımdan. İyi oldu valla, ben şimdi savaşlarıma başlayıp, sokak arası kavgalarına karışacağım. Ve bir kız arkadaşım olacak, şu an ki özlemlerimi taç yapıp yıldızlarla saçına tutturacağım
Ne valizi Mim !
Bazen en değerli anları yakalamak için telaşın kurgusuna sıvışırız. Bu acelenin tozu dumana katan özgünlüğündedir aslolanı nefeslemek bilmez misin? Bu arada aldım gitti gece güneşindeki damıtılmış yaşam birikintilerini. Korkma elim yanmaz avuçlarımda hüznün nasırlaşmış duvarları örülü dayanaklıyım anlayacağın. Bu düş bana farklı bir pencere açacak emanette olsa onu karanlıkta kalmış gülüşlerime koşturacağım…
Hazır mısın Mim sana en değerli düşlerimden birini daha kiralıyorum? Kirpiklerime kendini asan katremi yolluyorum. Şu an haylaz bir gülüş var yanaklarında hissediyorum “ne yapayım düşmeyen katreni” diyebilirsin. O katre yaşam, insanların ayaz savuran nefesleri, zamanın paslı ray çöküntülerindeki tortular ve gecenin kan çanağı gözlerindeki buğular bedenimi ruhumu istila ettiği an, bir damla zerresinde beni kuşatan bana güç veren bana umut veren bir zırh biliyor musun? Ne zaman ayağım bir rüzgârın zülfüne takılır katremin ıslak ateşine tutunurum. Ve kirpiğimin mabedinde nefeslenir cephanesiz topraklarım…
“Mim, Nem’in cephanesiz topraklarındaki katre menzilini sarar ruhunun parkasız bedenine…”
Ve…
Senin tutunduğun yere ben sarılırım sevgili Dem. Zulanda sakladığın ne varsa, yükünü hafifletmek adına alıyorum üzerinde. Bakalım benim göğsümde neler alevlenecek, neler bulutların altında sevincinden şemsiyesiz kalacak. Gecesinin karanlığında sokağın ıslak kaldırımlarını adımlayarak karışıyorum rüzgâra. Yönüm huzura dönük, kıblemin ezanı duyuldu kulaklarımda. Şimdi abdesti alıp sana duanın en bereketlisini sunmakta sıra. Huzur buldum katrende, özümün dudaklarında esaslı bir çığlık. Dilerim duyarsın
Yerdeki topraktan bir tutam alıp koklamaya başladım. Dünlerimin mevsimsiz dökülen yaprakları çamura bulanmışken, filizlenmeye çabalayan kıyılarımdaki gölgeler yarışta resmen. Hadi! Değdir katrendeki sihiri, yarınımı sıcacık sarayım kollarımda
Bu arada unutmadan; Bu kez bilmediğim ama istediğim bir hayalimi kiralıyorum sana. Hazır mısın o sorumluluğu almaya.
Al … Yüreğimin sahrasında büyüyen pembe çiçeğimi
Al … Gözlerinde geceleri çoğaltan gündüz fenerimi
Al … Cennete düşen ilk yağmur damlası kızım Tuana’yı tut elinden, kimseye emanet etmem bilirsin sevdiklerimi. Kendimi deniyorum
Aldım Tuana’nın kimseye değmeyen gözlerindeki umudu, sahralarında okyanuslar büyüttüğün çiçeğini de doya doya koklayacağım ve gecenin siyahına ruhunun ferini bahşeden iç sesini de katık edeceğim… Sonra ruhumu umudun doruğunda kanatlandıracak olan bu düşleri zerk edeceğim kıstırılmış sızılarımın parmak uçlarına söz.
Feveranına kristal susuşlar saran candaşım kiraladığımız her düş ruhumuza izini bırakacak… Ve koşulsuz paylaşımın, dünya gözü ile kendini başkasının düşlerinde saklamanın da bir başka gülüş olduğunu anlayacağız.
Şimdi içimde huzurun sabrı zikreden tonunu seriyorum sonsuzluğun makamına. Demi mimlenmiş düşlerin salâsını okuyor yaşam. Susun, emanet gülüşlerin düğünü var!
Emine GÜNER & Mehtap ALTAN ortak çalışmasıdır...
Siz hangi düşünüzü kime emanet ederdiniz?
YORUMLAR
en soluksuz anlarımızın umut dolu nefesleridir çocuk düşleri...
her ne kadar önemsenmeyip küçük görülürlerse de erişkinlerin bile umutları bu düşlerin derin kaynağından beslenir...
düş umuttur aslında; bir firarinin ezelden beri rehin bıraktığı renklerine ulaşmak için gökkuşağına dayadığı mavi bir
merdivendir...
mim ve demin çocuk kalbi erdemini gönülden kutlarım...
Müşterek duygular naif güzelliğini beğeniyle okudum.Geçkalmışlığımı bağışlayın lütfen.
Bu yazıya kaçıncı yorumum.
Yazıyorum basıynca eröre geçiyor.Ben de bırakıp gittim.Gelince iki kere denedim yine olmadı.
Herhalde verilerde bir problem vardı.
Şimdi sanırım yazdıklarım size ulaşır.
Özgün duygularla çocukların dünyasına inmiş ve mükemmel bir yazı çıkarmışsınız.
Her iki arkadaşımın güçlükalemini güzel yüreğini candan kutluyorum.
Yazı ziyadesiyle haketmiş seçkiyi.
Selam sevgiler.
İçimizdeki yıkıntılarda suskulu bir zamanın düşlerine sarılarak ölümsüzlüğü yaşamaktır işimiz. Kendi gökyüzümüzü, kendi imparatorluğumuzu yaratarak yüreğimiz büyüsün diye bekleyişi sararız. Gönül mataramızdaki tutkuyu yudumlayarak yitirilmiş bir savaşın sevda alanlarında yangınlarımızı yazarız.
Harika bir çalışma. Kutluyorum...
ben şimdi nasıl ortak olayım düşlerinize
benim soluğum kesilir
takadim yetmez
en iyisi tacettin ortak olsun ben onun sayesinde geçinir giderim...
pc.bir sorun var
çok ağır işliyor
tacettinleşti
yenisini alacağım ama eskiler beş para etmiyor:)))
bugün ilk yazdığım yorum olacak bu çünkü gerçekten çok ağır açılıyor sinirlerim bozuluınca yazamıyorum...
kutlarım ikinizde
böyle kolektif çalışmalar bizlere öernek teşkil edecektir...
hantal ve ağır pc tacettin gibi yaşlandı işte
kusura bakmayın kızlar
yeter ki yüreğin içinde güven kurumasın,
sarmasın günü gece karansı.
Sırtını yaslayıp derin bir nefes çekmek için verilen bir soluktu bu adım.
Ayağımızın altında yeşil bir halı
ve ufkun en dibine doğru çoğalıyor umutlar.
seninle paylaşmak ve senin omuzunda dinlenmek güzeldi. Yüzü ve gönlü birbirinin aynı olan sevgili dostum dilerim daha nice beraber çalışmalara diyorum.
biliyorum ben uyumsuz ve zor bir insanım ama sen de tam tersine uyumlu ve sağlam birisin
birbirimizi tamamladık sanırım
birbirimizin açığını kapatıp yolculuğuna çıktık
Haydı HAYIRLISI....
düşlerimize ortak olan sevgili şair dostlara kocaman teşekkürlerimle.
hep selam ve dua ile :)
Erciyesten Karadenizi görmek benim için güzel oldu. Birinde çağla çağımı geçirirken diğerinde kemalat ağlarımı ördüm. Yükseklik korkum Erciyes'ten kalma, zamansız hırçınlığım Karadeniz'den...
Ama, ben küçük pencerelerin ardından sızan yedi numara şinanauın ışığından dünyaya bakmayı çok iyi bilirim. Ve geceleğin gurbet dönüşleri aradığım sardunyalı, ahşap pencereli baba ocağım...Anne kucağım...
Nasıl başardınız bilinmez ama, insanda karıştırılırmış aziz sular gibi bunu anladım.
Her iki yüreği ben de yürekten kutladım.Selam,saygı...
Anlamda kayma riski taşıamsına karşın; uzun cümlelerle yazıya başarılı bir şekilde yol vermişsiniz. Belkide bu nedenle yazı ekndını ıkı defa okutturuyor. Okudukça insanın içine siniyor.
Kelime dağarcığı oldukça geniş, imgeleri güçlü enettellektüel bir iradenin elınden dokunmuş cümleler.
Bir annenin kızına bıraktığı hayat öğretisi gibi, önemli sözlerinin altını çizer gibi mimlemiş satırları. Başka bir boyuttan bakıldığında çocukluğundan bugune biriken düşlerin dile gelişi... Beri tafafta insan birine düşünü emanet ediyorsa, edenden daha çok edilen içinde hüzünlü bir boyutu var. Bir emanete(düşe) nasıl sahip çıkılır.
Metafizik bir anlatıma şahit olmuş gibi hissettim, bir tarkowski filmi izler gibi... İnsana dair ne varsa dökülmüş satırlara.. İnsan özü gereği bilmek istiyor... Neydi bu kadar derin yazdıran... Bu istek, bu şevk, bu iştiyak tebrik edilebilir anacak. Kişi kendini anacak böyle görebilir... Bir insan masivayı ancak böyle görürür aşkın mine sema allah dediği anda.
Emeğinize sağlık, yeni kelimelerde buluşmak dileğiyle
İki değerli ve güçlü kalemden zengin imgelerin ortaklığında kelimelerin dansı...
Kökü güçlü imge ağaçları.. Dallarından dökülen yaprakları topladık.. Meyve meyve döküldü yapraklar, imge imge..
Fazlaca emeğin gölgesinde ilmek ilmek işlenmiş kelimeler.. Bir tanesi dahi işte ben diyerek sırıtmadan..
İçinden onlarca şiir çıkabilir..
İzninizle çıktısını alıyorum.. Güzel bir vize sorusu olur, biraz özetleyip finaldeki can alıcı soruyu bırakım gençlerin kalemine..
iki değerli yüreği de kutlarım.. Selam ve saygı ile..
Mehtap Altan'a yetişmek isterdim..:))
Şiirde değil, şiirde zaten yetişemem..edebi yazı da..Güzel yazıyor..
Düşlerini düşlerle süsleyen dost mu desem acaba ?Düşleri beyaz kağıda aktarmak kadar güzel bir şey yoktur.. O tadı bilirim..
Anlatılmaz...sadece yazılır..
Yazmak ise bir yürek sanatıdır..
Tebriklerrr...