ZAMAN

• 12 Şubat 2011 Cumartesi 01:42:13

mutluluğun mutsuzlukla ortak olacağını bilseydim o kapıyı hiç acmazdım.Belkide engel olurdum gitmesn mutluluk diye ama bazen, kurallı yasanıyor hayat sırası gelen çekip gidiyor aqlayarak, çaresizce... Sacları dökülüyor, kanser oluyor, ölüyor. Sonra perde kapanıyor oyun gibi yasanıyor hayat, ışıklar sönüyor pembeklik gidiYor topraqa karısıyor ruh uçup gidiyor... Dermanısz gönül kalıyor yer yüzünde , bedense , toprakla bütünleşip , yem oluyor herhangi bir canlıya,son kemik yok olana dek sadEce dolu dolu yasanmış taze bir anı kalıyor geriye...
AslıhanKAYA ...