Bir damlaya sığınDIM
Yok saydığım dertlerime sırt çevirdiyim her an kendime büyük mahkumiyetler layık gördüm. Kimi cezalandırayım diye düşünüp dururken? bir de dönüp baktım ki kendimi yaktığımı gözlemledim. Geleceği, geçmişi olmayanların penceresinden baktım, yaşam gaileme. Karşıma çıkan eni boyunu bastırmış, yenik düşmüş bir çaba kümesi sarmış sinsice etrafımı. Yaşamışlıklarımdan birkaç kare tutunmamı sağlamış hayat sonsuzluğunun bir ucuna.
Düşünüp durduklarımın arasında keskin bir sivrilikte ani soru belirdi zihnimde. “Başım, sonum nerede? Nerede varım nerede yokum?” Kemirici özelliğiyle sürekli, sesli kelimelerle kuşatıyordu odak noktalarımı. Ne zaman bu cevabı bula bileceyim meçullere gizlenmiş? Bana kıs kıs gülerdi kesin. bulabilsem diyorum, onu o kuytu köşelerinde sıkıştırıp öğrensem gerçek başı, sonu. Yakalaya bilsem bir kanıt üzerinde akıl yürüterek. bulamadığım aklın bitiş yerinde başlıyor olmalı bu soyutu solda sıfır bırakan yanıtsızlık.
Karışık bir düzen bu yaşam. Bu kadar hengameye gerek kalmadan bulunan cevaplar her zaman bukadar ürkütücü mü oluyor bilinmez ama benimki son nefesin son anında suratıma indirdi enimi, sonumu. Bir bitiş noktasından sıyrılan ruhun inanılmaz hürriyetini ölüm denilen bitiş sembolünün ardında gizlediyi başlangıcın avucunda yakaladı.
Karşımda tüm açıklığıyla duruyordu gerçek başlangıcım. Sanki hesap sorar gibi bir havası vardı bakışlarının. Bu defa o bir arayış içindeydi demek isterdim ama o kendinden fazlasıyla emin görünüyordu. Kafa tutuyordu adeta “Bu güne kadar ne yaptın?” Der gibi. “Sana verilen her şeyin: sağlığın, ailenin, yaşama hakkının, gülmenin, sorgulayan düşünce mükemmeliğetinin, mutluluklarının...
En önemlisi nefes alabilmenin mucize var edişinin bedeli ne? Ne yaptın bunlara teşekkür amacı taşıyan” Bunları sorsa her halde kendimi savunmak için mutsuzluklarımı, hastalıklarımı, göz yaşlarımı öne sürerdim . Her şeyin olumsuz olanıyla alt etmeye çalışırdım yüzsüzce. Bu aptal sorumun cevabını yine dar düşüncelerim az çok yanıtlıyor istemesemde “Ağlamayı bilmeyen gülmenin önemini, azraili görmeyen yaşamanın mükemmeliyetini çözemez.”
hayal alemi