KARALAMA YAZILARIM

• 8 Şubat 2011 Salı 11:46:32

KARALAMA YAZILARIM - 37

..suya akseden şehrin dili üzerinde ne çok güzel söz sıralanabilir..çok düşündürücü anlam yüklü bir görünüm kış soğuklarını yaz akşamlarına dönüştüren hisli içli duygusal bir tablo İstanbul.. ..bütün kuşlar masum sevenler ve aşk da çok masum ve kuşların gözleri masumiyeti anlatır ve insan ne zaman sadık olmayı sonuna kadar sürdürebilecek ...şehrin her gecesi gündüzü karmaşalar içinde salınır durur ve insan kalabilirse ayakta hayata tutunur veya uzak bir sahilde suda boğulmuş bedeni bulunur .. fırtına rüzgar yağmur ve soğuk hava iklim ne kadar sert geçiyor insan hikayeleri de.....aynı şehrin hiç eskimeyen tazeliğine dokunulmamış masumiyetine bozulmamış güzelliğine hayretlerle kalıyor insan eğer görmek istediğini görürse iyi düşüncelerle iyi görmeyi kavrarsa.. ..ahh özledim işte şimdiden..şimdiden dönüşüm yaklaştıkça daha bir özlemim artıyor ilk işim koşup geleceğim salacak sahiline kız kulesi karşısında uzun uzun bu mistik bu egzotik unutulmaz tabloyu sanki unutacakmış hiç görmemiş gibi doya doya seyrinde kaybolmayı isteyeceğim.. eğer olmasaydın sen anlamsız bakacaktı gözlerim hayata suyun tadını çiçeğin kokusunu en güzel şehir istanbul’u bilemeyecektim sen varsı mutluluk bana yakın .. ..gelsen de gelmesen de istanbul hep aynı yerden doğuyor aynı yerden bize tebessüm ediyor göreceksin .. ..ve hiç bitmeyen şarkılar sönmeyen ateşler gibi yorgunluk vermeyen duygular ..hepsini sırtlandım ben kanbur yaptım kendime seni .. ..yok hayır bahara kadar bekleyemeyeceğim belki kar yağışlı bir gün caddelere çıkacak uzaktan yakından istanbul’u seyre koyulacağım altımda kar üstümde kar istanbul kar ve sahil boyunca boğazın bu beyaz giysili büyülü atmosfer içindeki akışını ruhumda dinleyecek sözlere aktaracağım içimde aşk fısıltıları içimden çıkmayan senin resmini çizeceğim kar üzerinde seninle konuşacağım ve zamanın hangi yerinde içimde sen hep oldukça hiç terketmeyeceğim beklemeyi .. ..kısa mutlulukların cezası uzun ayrılıklar veya kopuş...insanlar ellerindeki sevinçlerle yetinmeyince onlardan da oluyor mini minnacık bile olsa elimizdekileri tutmasını bilmek kanaatkar olmak yetinmek ve şükrünü eda etmek varken kaprislerimiz...hırslarımız...daha fazlasını bekleyen taşkınlıklarımız..ceza olarak elimizden alınan mutluluklar .. ..GÜNEŞLER AÇMAYAN ÜZERİNE GÜNEŞ DOĞMAYAN ODALARA HAPSOLUNMUŞ GİBİYİM SENİN SEVGİNİ KAYBEDELİ .. .söylenmeye hazır bekleyen içten geçirilen daha dudaklardan çıkmamış bakir sözler...hangi duygu fırtınası ile yerinden kımıldar dile gelir bir kalp çarpıntısı ile belki aşk aklını başından alır kımıldar biraz insan .... ..BU İÇİMDEKİ FIRTINA BU ÇILGIN DÜŞLERİM BU YERİNDE DURMAZ COŞKU bu deli mavi hülyalarım....sonu nereye varacak diye değil o anı yaşayan bir yüreğe sahip olmamın ne kadar doğru olup olmadığını düşünüyorum .. ..namaz’ın gücünün farkında olamamak ne hazin eğer insan namaz ile tanışsa ve gereği gibi yerine getirse hiç bir maddi gücün veremediği donanımı kazanır çünkü moral ve iç dünyası ruhsal sağlık ve enerjisini yaratanından alan bir beden yıkılmaz gücün temsilcisi olur.."..ey iman edenler namaz ve sabırla Allah’dan yardım isteyiniz şüphesiz Allah sabredenlerle beraberdir .." ayeti konuyu açıklamıyor mu ?..kim istemez Allah’ın her daim yanında olduğu biri olmayı.. ..güneş ve gökyüzü nasıl da dışarıya çağırıyor içim içime sığmıyor gök sıcak su sıcak yer sıcak şu akıp giden mavi lacivert tuzlu boğaza kendimi atasım geliyor istanbul’a karışasım binbir sevinçlerle....sevgi ağacını yeryüzüne dikmeyi kıyamet kopsa da dikmeyi teşvik eden efendimiz peygamberimiz’in umutları her zaman sürekli ve diriydi kan gözyaşı zulüm ve karanlıkları aydınlıklara çıkarmayı amaç edinen çile insanları umutları sancak gibi taşımalılar ümitsizliklerin geçici olması insanı mahkum etmemesidir esas olan .. ..önce gelinciklerin rengi sonra bir ceylanın bakışları en son martıların o masum kömür gözlerindeki sevmeyi öğreten duygu akışı insanlarda uzun zaman aradığım biricik gerçek ah günümüz kent yaşam hayatının soğuk ilişkileri.. ..en büyük soru değil mi ? sırların sırrı ölüm sonrası gerçeğe bileylenerek yeryüzü hayatını fıtri çizgilerle donatmak ve en güzel gün değil mi ? sevgiliye kavuştuğumuz o ölümlerin bir bayram sabahına uyanır gibi uyanmış olmak.. sahi mutluluk ancak böyle bir şiirle bu dünya boyutunda ancak bu kadar kısacık evet bir ipek böceğinin akıbeti kadar kendisi ve kozası arasındaki ilişkilere ve en nihayet sona yaklaşan süreç .. ..ararken en güzelini mutlulukların melodisi peşine takılmışken hiç yorulmak bilmez usançsız duygularımız ansızın patlayan bir bomba gibi ya da düşen bir çığ dehşeti misali ihanetler yorar da yorar o saf temiz teslim olmuş ruhumuzu evet çok yorgunuzdur bu bitmez hayat denizinde .. ..yağmurun düşündürdükleri silinmez izler bırakırken ruhumuzda yanıbaşımızda hazır görmediklerimizi hissetmeyerek kötülükleri çağırmanın şaşılacak yanlışlıklarını yaparız kısa sürecek mutluluklarımız adına sıranın bize geldiği o günlerde çok gecikmiş sayılmayanlar arasında olmak isteyecektir insanoğlu.. ..sıkıntılar ve sıkılmak kentlerin sıkıştırdığı insanın maalesef kaçınılmaz refleksleri.. aslında çaresi mümkün eğer bize emanet edilen beden ve ruhumuzu fıtri esaslarla tutmasını bilir absürd ve sapkın yolları tercih etmezsek görebiliriz bu sıkıntılardan kurtulma sevinçlerini hiç bir çalıntıya ihtiyaç duymadan .. .ben kır çiçeklerini dağlara güvenmiş sevdaları yakın ve uzak el ele geçen kuşları mavi suyun üzerine yazılmış sevgileri gözlemliyorum daha binlercesini ah şu kent metropol yaşamlarının dayattığı soğuk sevgisiz metal kulelerden farksız korkular...sahi demir yığınları arasında sevgi çiçeklerimizi ekebilir miyiz..?.. hissetmektir konuşmak işi ..karşındaki sevmiyorsa dinlemeyi de sevmez oysa ne güzeldir konuşmak kalpden…bir fidandan bir yeşil yapraktan bir çınardan bir sarmaşıktan his heyecan duygu ve hayat mesajları çıkarmak yeniden umutlar yeşertmek ne güzel... bir akarsu sevimliliğinde sarılmak istiyorum hayata.. sahte ay ışıkları gibidir ihanete uğramış aşklar nasıl da kısa ömürlüdürler... bu dayanılmaz bu elem keder acı dolu dünya boyutundan ne zaman çıkmak mümkün ? ..ah aşk keşke ihanetlerini yaşatmasaydı bize ...insan doğasının hayatının gerçekci kokusunu yakalamış olmayı ne kadar isterdim konuştuğum her insandan ama nafile o kadar az ki sayıları …..modern toplumların kent yaşam felsefelerinin oluşturduğu en soğuk kahredici duygusudur unutulmalara alışmak ...oysa en insani en ihtiyaç duyacağımız biricik limanımız hatırlanır olmak beklentisidir..duygularımızı makinalaştırmadan ruhumuzu metal yığını haline getirmeden hayatımıza devam etmeliyiz…..ah bazen kalem kitap tutan ellerin de neler yaptığını çabuk unuturuz değil mi ? ..sözleri kan teknolojileri savaş tamtamları olan bu yeni dünya düzeni insanların okumuş düzeyleri ortada yapmadıkları iğrençlik yok ve bugünkü emperyalist işgalci-sömürü güçlerin de dünya savaşları çıkaran dünkülerinden farksız konumları gösteriyor ki cana kıymak onlar için her an kolay her zaman mümkün işlerden .. sevmenin en zor en dayanılmaza olduğu demlerde dahi tüm engelleri acıları sevmenin bir başka güzelliği olduğunu kavramak...beklemenin hiç dönmeyeceğini bildiği halde beklemenin güzelliğini düşünmek...zor olan anlarda sevmeyi sürdürmek gerçeğini.. ..ah o göğün beyaz kuşları martıları görmediniz siz nasıl da hüzünlüydüler akşam kuşlarını da farketmediniz gaga birliği etmişcesine sus pus çınar ağacına tünemişler koyu bir hüzün hangi bulut hangi rüzgarların içinden geçmiş yorulmuşlar kayıplar vermişlerdi ..kuşlar kadar özgür uçabilmeyi hep arzu etmişizdir ancak eli taşlı silahlı kanlı insan yine rahat bırakmayacaktır yok etmek için güzellikleri .. ..her şey çok güzel hiç bir şey değişmedi ki her güzel hatıra bir o kadar güzel duruyor bende.. ..aşk beklemez sevdiğini söyleyemeyen geciktiren sevdasına sahip çıkamayan derin pişmanlıkları kovalar .. ..kendimi geçtim ben baharı bekleyeceğim açacak erguvanlarla yürüyecek mor salkımlı sokak ve caddeleri keşfedecek mavi tuzlu suya yuva yapan martılarla koşacak bir günü hissetmek yaşamak için bekleyeceğim yaz güneşlerini .. ..bir rüzgara mı kapıldım bir tebessüme mi kandım kısa bir fısıltı gibi ancak konuştuğumuz o an mı neydi bana yaptığın bunu bulmakla meşgulüm...kapımı hiç çalmayacak aşk gerçekten bekliyor mu ? aslında dışarıda.. ..ankara ve anılar..ankara ve çocukluğum gençliğim ilk aşk duygularım..ankara ve hiç unutamadığım izler..düşünmeden edemiyorum dolu doluyum b.evler emek hattında gezindikçe soğuğa aldırış etmeden .. yağmurlu bir gündü herkes oradaydı saçak altı geniş değildi hem üşüdük hem eğlendik...mi ? bilmiyorum birbirini tanımayan insanlardık öyle de ayrıldık .. ..güneş olmayınca yeryüzü hayatı nasıl da yavan ve kuru ...şarkılara benzeyen mutluluklar da olmayınca bir kabre konulmuş gibidir hayat ....işte gece ve gece kadar güzel istanbul ve ışığın ve şehrin ve ay aydınlığında istanbul kıpırtısı.. ..zaman meğer en güçlü merhem miş..günler haftalar aylar geçti hatta yıl oldu derinlerde bir yerde saklı olsan da dönüşünün her gecikmesi beni değiştiriyor..

MUSTAFA KAYA
07.02.2011/ ÇENGELKÖY