HERŞEY GÜZEL OLACAK...3. BÖLÜM

• 6 Şubat 2011 Pazar 00:47:38

Eve vardıklarında dördüde yol yorgunu ve uykusuzdular.Dila ne hayaller kuruyordu kafasında.Artıları eksileri düşündü ister istemez. Şehir hayatından küçücük bir köye öğretmen olarak gitmek...Gözleri uykunun ağırlığına dayanamayıp kapanıvermişti.

Öğleden sonra arkadaşlarınla telefon trafiği başlamış;hepsi tayin oldukları yerleri sıcağı sıcağına anlatmaktaydı.

Aslı " Çok güzel şirin bir yer" diyordu gittiği yeri.

Dila da " benim de ...yerlisi çok misafirperver."diyerek orada geçirdiği günleri tuttuğu evi ,okulu anlattı." Eski ama olsun"dedi.

Altan ise hayal kırıklığı yaşadığını dile getiriyor; durmadan yakınıyordu.

Ahmet " tam istediğim bir yer; çok şanslıyım gerçekten" diyordu.

Güzel günler su gibi akıp geçiyor yaz yavaş yavaş artık yerini sonbahara bırakıyordu . Dila hemen hemen tüm hazırlıklarını tamamlamış göreve başlayacağı günü heyecanla bekliyordu.

Yola çıkmadan arkadaşları ile sözleşip çok sevdikleri Mehmet öğretmeni ziyaret etmeye karar verdiler.

Ertesi gün bir buket gül ve pasta alıp hep beraber evine gittiler.Eşiyle beraber karşılamıştı ;onları görünce öyle mutlu olmuş; öyle duygulanmıştı ki...Saygıyla ellerini öptüler.

Mehmet hoca uzun boylu zayıf tatlı sert görünüşü altında çok sevecen biriydi. Derya gibi

bilgi akardı dilinden.

Çay ikramı için Dila ve Aslı yardım etti.Eski günlerden ilk göreve başladığı yerlerden söz etti onlara.Bazen güldüler,bazen de duygulandılar Hocalarının her sözünü dikkatle dinliyorlardı.

" Sevgili yavrularım ;bir eğitimci olarak sizlere çok büyük iş düşüyor.Öğrencilerinize önce vatan ,millet,bayrak sevgisi vereceksiniz.Herzaman aydınlığa,yeniliğe açık olacaksınız. Hepsi birer goncadır özenle bakıp bilgiyle sulamazsanız solar giderler. Sizlerde benim yetiştirdiğim en nadide fidanlarımsınız.Yolunuz açık olsun evlatlarım."dedi Gözleri dolmuş; yeleğinin cebinden mendilini çıkarıp titreyen ellerinle alelacele sildi.

Gençler ayrılırken tekrar tekrar sarıldılar. Umutlara yelken açan eğitimciler ordusuna artık onlarda katılmıştı.

Dila biletini almış görevine başlamak üzere ertesi gün yola çıkacaktı. İçindeki fırtınalar dinmek bilmiyor;yüreğinin sesini susturmak şöyle dursun dahada devasa çarpıyordu.

Ailesi onu geçirirken kendi kendine "ağlamayacağım " diye söz vermişti. Otobüs kalkarken pencereden gülümsemeye çalışıyordu.Babası "başaracaksın kızım" diyordu.Annesi eliyle telefon et bana" diye işaret ediyordu. Kardeşi de" inince bizi ara abla" diye sesleniyordu. Bir süre el salladılar arkasından.

Dila sonunda gözyaşlarına hakim olamadı . Ençok hasretlik zor gelecekti ona.

Başını cama yaslayıp bir süre yolu seyretmeye başladı. Kimi ağaçlarla çevrili yerden;

kimi deniz kenarından geçiyorlardı." Nekadar güzel yerler; ahh! kıymetini bilsek..." diye içinden geçirdi.

Çantasından kalemini defterini çıkarıp birşeyler karalamaya başladı.



Dağlarından akar sular

Her yer çiçek kekik kokar

Kuş sesleri cana can katar

Sen hiç gittin mi Anadolu ya ?



Yol uzak ,yol engebe doluydu bu bir gerçek.Ama babası hep ona ne derdi?

"Şiiiişşşşşştt asla pes etmek yok."



Hani derler ya kuş misalidir insan; bugün burada yarın oradasın.Yanındaki yaşlı bayanla sohbet ede ede köye yaklaşmışlardı.O da oğlunu,gelinini ,torunlarını görmeye gidiyordu.Yüreğindeki mutluluk yüzüne aksediyordu.

İner inmez ilk işi ailesini aramak oldu.

" Babam şimdi indim minibüse bineceğim."

" Yolculuğun nasıl geçti kızım ?"

" Güzeldi bir sorun olmadı .Köye gelince ben sizleri gene ararım merak etmeyin.Hepinizi çok öpüyorum."

" Bizde seni bak annenle kardeşin de selam söylüyor."

" Canlarımsınız benim; hoşçakalın ." gözleri buğulanmıştı. minibüse doğru yürümeye başladı.

Köye geldiğinde muhtar , hanımı ve birkaç kişi karşıladı .Elindeki valizleri evine bıraktılar.

" Kızım yol yorgunusun yeni çay demlemiştim . Buyur bize gel.

Uykusuzdu ama bu tatlı insanları kırmak olmayacaktı. Hep beraber güzel bir kahvaltı ve sohbetin ardından teşekkür edip ayrıldı.

Eve girince bu sessizlik ...garipsedi birden ağlamaya başladı.i" Yakışıyor mu sana ? diye kızdı kendi kendine.Kuvvetli olmalıydı, herzaman annesi babası yanında olacak değildi .Ama gene de eli telefona gitti .

"Ben köye geldim;şimdi evimdeyim.muhtar ve hanımı sağolsunlar beni bırakmadılar. Kahvaltıda oradaydım.Şimdi biraz dinleneceğim."Sizleri çok seviyorum.

Annesinin sevecen sesi ona ilaç gibi gelmişti.

Akşam üzeri kapının çalmasıyla uyandı. yandaki komşu tepsiyle yemek getirmişti .

" Nekadar iyisiniz ben de acıkmışım çok sağolun."

" Yarasın hoca hanım."

O gece yapacağı işleri düşünmeye başladı.Okul kayıtları, ders konuları hepsi onu bekliyordu.Haydi bakalım Dila diyordu kendi kendine.

Sabahleyin kısa kahvaltı faslından hemen sonra okulun yolunu tuttu..İçeriye girince ilk gözüne çarpan yaşlı bir beydi.

" Günaydın"

" Günaydın; sanırım buraya yeni tayin olan öğretmen sizsiniz.."

" Evet"

" Bende buradan ayrılmadan önce size kısa bilgi vermek istedim."

"Çok iyi olur; teşekkür ederim efendim."

Dolaptan dosyaları çıkarıp Dila ya gösterdi bir süre okul konusunda konuştular.

Öğrenci kayıt listesinde çok az çocuk olduğu gördü.

" Bu kadarcık mı ? Ama köyde bir sürü çocuk var ."

"Ben elimden geldiğince uğraştım

" Yani yollamıyorlar; öyle mi ?

" Maalesef."

O gün okuldaki işlerle uğraştı.Listeyi tekrar eline alıp incelemeye başlayınca sadece iki kız diğerlerinin erkek olduğunu görünce daha da üzüldü.Ne yapabilirdi ?

Dışarıya çıktı sert adımlarla yürümeye başlamıştı.Asıl mücadele şimdi başlıyordu .

Kulağında babasının sesi çınlıyordu gene

" Şişşşttt asla... aslaaa..pes etmek yok Dila !"



NEŞE KIZILYAR



DEVAM EDECEK

CAN DOSTLARIMDAN ALTIN DAMLALAR
................................................................................................................

İşte o Anadolu çocuklarından tam ben biriyim
Anadolu için çırpınıyor benim zaten bedenim
Onunla yaşarım ben onsuz neye yarar ömrüm
İşte Anadolu çocuklarından tam ben biriyim,..............aliorhan06

.......................................................................................

gencecik gönüller hayata atılırlar
kimi doğuya kimi batıya dolanırlar
hayırlı olmak için vatan durmadan çalışırlar
öğretmenlerimiz canalrımız
çocuklarımız için hayata başlangıç olurlar...................mavi gözyaşları

................................................................................................................