GÜNLÜĞÜME

• 5 Şubat 2011 Cumartesi 01:31:59

Sevgili günlüğüm;

Seni uzun süredir ihmal ettiğimin farkındayım. Hayat işte… Su gibi akıp gidiyor. Biz insanlar beşeri varlıklarız. Hayatın içinde, durmadan mücadele ediyoruz.

Senden ayrı kaldığım zaman içinde, hayatımda çok fazla bir değişiklik olmadı. Sabah kalkıyorum. İşe gitmek için hazırlanıyorum. Evden neredeyse koşarak çıkıyorum. Neyse ki; işyerim evime çok yakın bir uzaklıkta. Hızlı yürürsem, on dakika bile sürmüyor. Yıllardır, kendimi öğrenci gibi hissettiğim işyerime aynı kapıdan giriyorum. Dile kolay, tam yirmi iki yıl olmuş orada çalışmaya başlayalı. Kızım, orada çalışırken doğdu. Şimdi ise üniversiteye gidiyor. Bu yılları saydığımda, yaşlandığımı daha iyi anlayabiliyorum.

Günaydın ile başlayan mesaim, gün boyu stres ile geçer. Muhasebede çalışmanın sıkıntılarını yaşarım yıllardır. Rakamlarla aram hiç iyi olmadığı halde yıllardır rakamları ilgilendiren bir işte çalışıyorum. Ay sonu olur, hesaplarla uğraşırım. Maaş dönemi olur, memurların maaşlarını göndeririz bankaya. Rakamlar… Hesaplar, çekişmeler, ara ara yükselen sesler. Anlayacağın, yıllardır aynı şeylerle uğraşıp dururum.

Dönüm noktasındayım bu aralar sevgili günlüğüm. Uzun zamandır, her şeyden, herkesten çok uzağım. Pozitif bir insan olduğumu biliyorsun. Nereye gidersem gideyim, çok çabuk kaynaşırım. İnsanlara, kendimi kolaylıkla kabullendiririm. Fakat son zamanlarda, kendimi sanki sosyal yaşamın içinden soyutladım. Uzaklaştım. İçime kapandım.

Bunun bir çok nedeni var aslında. Hiçbir zaman beklenti içinde hareket etmem. Karşımdaki insanlarla, menfaatsiz bir şekilde arkadaşlığımı sürdürmeye çalışırım. Bundan sonra da o şekilde davranacağım. Bazen, çok üzülüyorum. Özellikle haksızlığa uğradığımda… İnsanların arasındaki menfaat kavgası, ayrım yapılması beni çok üzüyor. Ne yazık ki elimden hiçbir şey gelmiyor.

Farklı bir yerde, farklı insanlarla yeniden başlayacağım kısa bir süre sonra inşallah. İnsanların karakterleri belki değişmeyecek fakat kendimi yenilemeye çalışacağım. Yeniden başlayacağım.Yine hasplarla uğraşacağım fakat insanların menfaat hesaplarına maruz kalmayaxağım. İyi olacağını umuyorum. Yaz yazmak beni çok rahatlatıyor. Yazdığım her hikayede, kahramanın kişiliğine bürünüyorum. Yazmak benim için vazgeçemeyeceğim bir şey. Yüzünü dahi görmediğim insanlarla, telapi kuruyoruz. Telefonda, seslerini duyduğumda çok mutlu oluyorum.İşte böyle...

Seninle duygularımı paylaşmak istedim. Tertemiz sayfana, yüreğimden dökülenleri naklettim. Senin dostluğunu seviyorum. Çok sessiz olsan da, beni anladığımı biliyorum. Çoğu zaman kalabalığın içinde çok yalnız olduğumu hissediyorum.

En kısa sürede görüşmek dileğimle…