Arkadaşlığın tanımını yaparken "Gerçek bir arkadaş, iki gövdede yaşayan bir ruhtur" der Aristoteles. İki gövdede yaşayan tek bir ruhtan bahsederken, bizse dost olan tek bedendeki anlam veremediğimiz o iki ruhlu insanlarla çatışmadayız. Bir gövdede bir ruhu bulmayı ödev edinmişken, gerçek arkadaşın yolunun iki gövdedeki bir ruhtan geçtiğini öğrenmek bize çoğu zaman hayal kırıklığı yaşatabilir. Çünkü bu bize hem gerçek arkadaşlığın ne kadar zor bulunabileceğini ve arkadaşımız olarak gördüğümüz insanları da gözden geçirme dürtüsü yaşattığı içindir. Blaise Pascal ise bu konudaki görüşlerini "Eğer herkes dost sandığı kimselerin bir de kendi arkasından söylemiş olduklarını duysaydı, dünyada dost kalmazdı" diyerek açıklar ki bu açıklaması kilit değerindedir. Çünkü dostluk, yalan ve ikiyüzlülük gibi çok zıt kavramları aynı potada eritir. Bu erimenin sonucunun bizim gerçek dostlarımız olduğunu savunur. Şimdi bu derece mühim taşlar üzerinde oturan dostluk adı altında yer alan insanların, bu sözlerle hiçbir bağları yokmuş gibi davranmaları yahut salt "dost" kavramını bile hiçe sayarak siz ile aralarındaki bağların ehemmiyetini önemsemeden yaptıkları davranışlar veya söyledikleri sözler mi sizi zedelemekte?

"Kendi kendine inanmayan her zaman yalan söyler" der Friedrich Nietzsche. Yalanı ya rahatsızlığı sebebiyle söyler yada ihtiyaç gördüğü için söyler ki bu ikinci seçenekte birinci seçeneğe çıkar. Yalan söyleyen bir dost ne kadar dosttur? Herkes yalan bir O mu doğrudur yoksa herkes gibi O da mı yalandır? Arkadan vurmaz ama dostun yalanları. Genelde gözünüze baka baka önünüzden vurur sizi. Oscar Wilde "Dost önden bıçaklar" sözü ile bunu teyit etmektedir.

Şimdi yarası olanlar veya dost adı altında yalan söyleyenler bu yazıyı okuduktan sonra kendilerine mi yazıldılar diye düşüneceklerdir şüphesiz. Bilinsin ki bu yazı eğer varsa dost adı altında yalan söyleyenler veya dostuna zarar verenler, hiç düşünülmeden yüzlerine söylenirdi. Aksi halde aksini inkar etmiş oluruz. Aksini inkar etmek yalancılık olurdu. Bu da bu yazıda yalancılığa gönderme iken kendimize yapılan bir özeleştiri olurdu ki bu yazının bu amaçla yazılmadığı kesin. Eğer yalan söylediğimi söylüyorsam yalan söylüyorumdur, bu doğru, öyleyse yalan söylemiyorum, ama yine de iyi yalan söylerim, çünkü yalan söylüyorum derken, aksini doğruluyorumdur.

Dostluk ve yalan ayrı konular olsa da birçok kez birleşmişlerdir bu yazıda olduğu gibi. Ve bu birleşimin üzerine okuduğunuz üzere çeşitli sözler söylenmiştir. Son sözü hayat düsturu edinmek dileğiyle..

"Dostunu severken ölçülü sev. Belki bir gün düşmanın olabilir. Dargın olduğun zaman da ölçülü ol ki. bir gün dost olursun. Sonra da yaptığına pişman olursun." Hz. Muhammed (S.A.V.)