Müziğe Olan Tutkum Yaşımı Geçiyor

• 1 Şubat 2011 Salı 20:44:35

Ben daha on iki yaşındayım.Ne hayattan ders çıkarmışım daha ne de ders çıkarmam için bir olay yaşamış.Ben mükemmel biri değilim.Ben çocuk değilim,ben genç değilim.Ben kendimi şöyle tanıtmak isterim.Duygu...Annem ve babam bana iki isim koymuşlar duygu ve buket.Bu iki ismim sayesinde o kadar çok güzel şiir ve yazılar yazdım ki.Türkçe öğretmenim kompozisyon ödevleri verdiğinde tüm arkadaşlarım’Acaba Buket bugün nasıl bir şey yazdı?’diye düşünüyor.Yeni yeni şeyler yazmak beni mutlu ediyor.İlk önce yaşımı yazmamıştım.Sonra bunun yanlış olduğunu fark ettim.Çünkü düşündüm, belki bir büyüğüme göre kötü yazmıştım.Otuz yaşındaki biriyle değil de yaşımla kıyaslanmayı tercih ederim.Ben büyüklerim gibi profesyonelce yazamam ama isterim.Annem yazılarımı paylaşmamı söyledi bana.Şimdi yazmasam ne zaman yazacaktım.Ben yaşıtlarımdan biraz daha farklıyım.Sebze yemeyi,kitap okumayı,en önemlisi yazmayı çoğu şeyden üstün tutarım.Ben güzellikle övünmek yerine yazılarıyla övünen biri olmak isterim.Belki büyüdüğümde bir gazetede yazarım.Yazılarımın iyi-kötü eleştirilmesinden onur duyarım.Ne kadar güzel bir şey yazmak.Duygularını düşüncelerini yazmak.Herkes yazabilir,yazacak o kadar çok şey var ki.Ben yazılarımı planlayıp da yazmam.İçimden gelenleri bir kağıda dökerim hemen.Bana göre de doğru olan bu.Alıntı yapmam ve kimseye de kendimin yazdığı bir şeyi kullanması için izin vermem.Güvenmemem o kişiye özgü değil, insanlara özgüdür.İnsanoğlu bu,ben yazdım dese benim olan bir şeyi kızamam bile.Verene kızarım.Yani kendime.Ben annemden babamdan önce Atam!ı örnek alırım.Ben tam bir Atatürk çocuğuyum.Onun ilkeleri,bize olan hitabesi Ata’mın şu yönünü gösterir.’Ben de gençtim düşüncesi.’Yaşadıklarını yaşatmıyor o.O düşünüyor,bazen hatalar yapıyor.İyi ki de yapıyor.Yoksa adamcağızı insan olarak göremeyeceğiz.Atatürk harika biri.Ama onun sayesinde bir gerçeği görüyoruz.Hiçbir insan mükemmel değildir.Mavi gözlü kahramanıma bir huyum daha benziyor.Bende müziksiz yaşayamayan bir insanım.Müzik olmasa sevgi de olmaz bence.Çünkü sevgiyi ifade etmenin en iyi yolu müziktir.Aslında denememi müzik üzerine yazacaktım.Ama şu yaş konusunu ele almadan geçemezdim ve fazla uzattığımın farkına yeni vardım.Müzik yaşamdır.Müzik öğretmenimin sözleri hala kulaklarımda.Üç yıldır çok sevdiğim bir öğretmenimdir kendisi.Bize yolun başında şunu demişti.Müziği sadece üç kategorideki insanlar anlayamaz.Birincisi ölüler.Nasıl anlayabilirler ki,yaşamıyorlar!İkincisi deliler ya da doğuştan önemli bir rahatsızlığı olanlar.Ellerinde olmadan anlayamazlar.Ve üçüncüsü dikkatsizler.Dikkatsizler müziği de anlayamaz başka bir şeyi de.Dikkatsizlerin durumu delilerden de ölülerden de beterdir...Ne kadar doğru.Bir insan sadece bu yüzden müziği sever mi.Benim müziğe olan sonsuz duygum böyle başladı.Başkası için ne kadar sıradan gelse de.Bana o zaman çok görkemli gelmişti bu cümle ve hala da gelir.Ne kadar mutlu ki bana ilham veren öğretmenlerim var.Bu sözlerden sonra bir kişiyi bile öğretmenim yapabildiği gibi etkilediysem ne mutlu bana.İnsanlar müziğin önemini bilmiyorlar.Müzik kültürdür aynı zamanda eğitimdir.Hangi dilden olursa olsun şarkılar da güzeldir.Yaşım gereği olsa gerek arabesk şarkılardan hoşlanmam.Ama bazı türküleri severim.Her genç gibi bende yabancı şarkılar dinlemeyi ve söylemeyi severim.Belki ön yargı diyeceksiniz ama ben kitap okumayanı,müziğin bu büyüsüne kapılmayan birisiyle arkadaşlık kurmakta zorlanırım.Yakın arkadaşlarım da benim gibi düşünmüyor belki.Daha benim gibi düşüneni göremedim.Dünya’nın dengesi bu.Güzel şeyler fark edilmiyor.Olsun ben fark ederim bu yaşımda,ben okurum.Yarınlar için yeni nesil hakkında bir şey söyleyemem.Ancak kendim için söyleyebilirim.Ben kimim biliyor musunuz?Ben müziğin büyüsüne kapılmış ancak bundan büyük bir haz duyan,yaşına göre olgun,ama bundan rahatsız olmayan hayatta zararından çok yararı olduğunu düşünen,kendini çok şanslı hisseden sevilen veya sevilmeyen kendini sevebilen biriyim...