İnsanlar, hep konuşuyor. Sokakta, evde, iş yerinde, hatta tuvalette bile.Onların konuşması, kulaklarımı tırmalıyor. Durakları ezberliyorum. En sonunda gelebildik, dur kalk…

Sevgili Nermin, ben yazında kestiğim bölüme takıldım. Bu insanlar gereksiz konuşmayı ne zaman bitirecekler acaba. Benim de kulaklarım tırmalanıyor inan serviste, yol uzak olmasa yol da inesim geliyor.

Kızın geliyormuş gözün aydınnnn.

sevgimle.

geçen hafta kaybettiğim bir dostumun acını yaşadım birdaha
sonra yazıyı anlamaya çalıştım
hüznüm daha ağır bastı
içim biraz daha burkuldu...
ellerine sağlık kardeşim

Nermin'iğim çok düzgün bir anlatım, his tahlilleriyle örümüş, yalnız yaşayan bir insanın sıkıntıları gözler önüne serilmiş.
Ne olursa olsun, ayrılan eşler birbirlerinden boşanıyor, çocuklarından değil.
Sevgimizi her zaman hissettirmeliyiz.
Selam ve sevgilerimle...

handan akbaş tarafından 1/30/2011 2:27:10 PM zamanında düzenlenmiştir.

son anda yetiştim.....yine bir güzellik ....saygılar

ah bu ayrılıklar olmasa
ölüm aklna gelincemi aranır evlat veya baba ana
çok güzeldi kutluyorum seni tüm sevgimle

Çocukların yüksek ateşle birlikte sayıklayıp kabuslar gördüğünü biliyordum da, demek ki büyükler de görürmüş.
Öykü çok güzeldi.
Girişi, gelişimi ve de finali.
Her şey yerli yerinde. Övgüyü, kutlanmayı bileğinin gücüyle hak etmiş bir öykü.
Rüya, kültürümüzde olduğu gibi, hani derler ya hayırlara vesile olsun diye,
39 derece ateş ve sonrasında görülen kabus gibi rüya gerçekten de hayırlara vesile olmuş.
Yazarın finalde kahramanını oğluyla görüştürmesi hem ayrı bir tat kazandırmış öyküye hem de yazarın ustalığını ispatlamış böylece.

Tebriklerimle
Saygı ve sevgiyle kalın...

Rüya güzel de şu tabuta girme faslı olmasydı,çok iyi olacaktı.

Neyseki rüyaymış yine de.

Kalemini döktürmüşsün arkadaşım.Helalından tam puan verdim.

İyi pazarlar.