U ADAM

• 29 Ocak 2011 Cumartesi 00:19:40

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

U’ları o olarak okuyan bir adam yaşarmış ilçemde. Bir o kadar harbi bir o kadar saf ve temizmiş dağdan kopup gelen sular gibi. Konuştu mu herkes pürdikkat kesilirmiş birden, sustu mu herkes meraktan ölürmüş. İsterlermiş ki hep konuşsun ve sihir bozulmasın asla.
Tuza toz dese biri varın halini düşünün bir zahmet. Ne kadar farklı ürünler ortaya çıkar ve ne kadar ilginç vakitler yaşar insan. Memleketimden ne de güzel insan manzaraları çıkıyor ne kadar da doğal, ne kadar da samimi tipler var oluyor her zaman. Ben u’ları o olarak okuyan bu kalbi temiz ve selim olan zatı muhtereme U ADAM diyeceğim müsadenizle.
Herkes kendi kahramanını yaratıyor ve onula tanınıyor. Benim kahramanımda U ADAM.
Çalıştığı dairede herkesin sevdiği gariban bir adamdır bizimkisi. Verilen her işi anladığı ve yapabildiği kadarıyla yapar ve helal tarafından geçimini sağlar gidermiş her zaman. Bir gün daire amirlerinden biri çağırmış U ADAM’I yanına. Demiş ki “Oğlum koş bakayım falanca markete. But almıştım, paketlemişler şimdi. Onları alıver getir.” “Tamam” demiş “Hemen gidiyorom.” Bizimki hemen çıkmış dışarı ve tarif edilen markete doğru yol almış. Yolda onu görenler soruyormuş hemen. “Nereye böyle acele acele?” Bizimkisi mağrur bir halde gerine gerine “Vazife başındayım lütfen mohattap olmayın benimle” diyordu.
Alelacele tarif edilen marketten içeri girer. Selam verir ve hemen sorar: “Müdür Beyimizin botları varmış onu verin” diye… Müdür Bey’in botları ne alaka der gibi herkes birbirine bakar kimse olayı kavrayamaz. Bizde bot mot yok der hepsi yek ağızdan anlaşmış gibi. Hem olsa da kimin botu kendisinin mi, çocuğunun mu, eşinin mi? Bizimkisi “Ben bilmem ve anlamam. Müdür Bey dedi ki orada benim botlar var git al. O yüzden geldim. Çabok botları verin.”Market çalışanları marketin altını üstüne getirirler ama paketlenmiş herhangi bir bot bulamazlar. Ve bizimkisi ise çarnaçar söylenerek ki bu küfür makamında daireye geri döner. Hışımla Müdür Bey’in odasına girer ve der ki. “Orada bot mot yokmoş.” Müdür Bey’de bir kahkaha “Oğlum bot değil but but… Tavuk budu var ya ondan işte… Bunu anlamalıydım” diye yine bir kahkaha…
Yine günlerden bir gün 4 yaşındaki İsra yakalar bizim U ADAM’I… Yaşının vermiş olduğu bütün saflık, çocukluk, masumiyet ve merakla sorar topluluğun önünde “Şimdi bana bak amca, muz mu moz mu?” diye ansızın… Bizimkisi işin vahametini idrak edince “Ben bir sigara içeyim” diye dışarı kaçar hemen.
U ADAM bizden biri. Onu alaya almak ya da küçümsemek bizim işimiz değil. Aslında onun güzelliğini ve safiyetini bir şekilde ifade etmek ve topluma misal olarak göstermektir gayem.
Daireden CD almaya gönderirler bizimkini. Yine gayet ciddi ve gayet seri bir şekilde varılması icap eden kırtasiye dükkânına ulaşır hemen. Ve maruzatını söyler kırtasiyeciye. “Daireye bir silgi lotfen!” Görevini yapmış olmanın mesut haliyle gerisin geri döner ve hemen müdür beyin odasına girer ve “Alın istediğiniz silgi” diye uzatır hemen. Müdür Bey kafayı yemek üzeredir. “Silgi değil CD istedim adamım. Bak bu silgi tamam ama” eline masadan bir CD alıp U ADAM’A göstererek söyler. “Bu da CD. Sen bunu alacaktın, bunu değil” diyerek silgiyi masaya fırlatır. U ADAM istifini hiç bozmadan “Daha önce bono gösterseydin ya, gidip alıp geldim ondan sonra gösteriyorson.” diyerek kızıp çıkar. Müdür Bey şaşkın ve tren çarpmış bir halde oturur makamın rahat, yumuşak ve esnek koltuğuna. Baş iki el arasında, yüz hattı gülme ile ağlama ortasında gidip gelmektedir.
Dışarıdan bitirme sınavlarına girmiş ve boş kâğıt vermiştir. Çünkü okuma ve yazma konusunda gayet sıkıntı içerisindedir. Kırkından sonra okumaya ve yazmaya heveslenir ve açıktan diploma almaya uğraşır. Sınav sonrası kendisine sorulan “Ne yaptın U ADAM sınavı.” diye… Cevap olarak “Valla kimse hangi boşloğo doldormam gerektiğini söylemedi” der. Harikadır o, bitanedir, muhteşemdir.
Kuşa koş diyen bir adamı hayal edin. Tuza toz diyen. Muza moz diyen. Buta bot diyen. U’ları O’ya çeviren bir adamı hayal edin ve hiç doğallığına karışmadan, safiyetine müdahale etmeden, karizmasını çizmeden onunla hoş olun.
Seviyorum herkesi.
Seviyorum yaratılanı.