evet romanlar hep hayal ürünüdür
yalnız yaşanmış olaylardanda esinlenir çok hızlı başladı haydi hayırlısı diyelim kalem güzel yazıyor

ama korkusuz selimide çok merak ediyorum yarım kalmasaydı
saygılarımla her daim

özgün bir romanı okumaya başlamanın hazzını duymaktayım. Kalem,labirentin içinde kahramanlarını boğmadan,sıkmadan yön vermeye çalışmış.Yani alışagelmiş Türk flimlerindeki gibi mutlu sonu(sevgililerin kavuşmalarını)romanın sonuna bırakmamış.İşte kalemin ustalığı burada yatıyor bence.Baştan sona doğru çorap söpüğü gibi gitmeyi tecih etmeyip,sondan başa doğrusökülen çorabı örmeyi tercih etmiş.

Çok farklı bir taktik,incelik ve teknik diye düşünmekteyim.Bu romanı kaçırmamak gerek.

Takipcinim can...Yazmaya devam et.

Tebrikler.

elinize sağlık...
hayal gücünüze sağlık...
emeğinize sağlık..
saygı ve sevgiler.......

Uzun soluklu öyküleri okuma fırsatım pek olmuyor ama İnşallah bu kez kaçırmadan okuya bilirim.
Öykünün başlangıcı yarı mizahi bir anlatım mı acaba dedirtiyor. Bekleyip göreceğiz.
İlk bölüm hızlı mı ilerlemiş? Neyse elbette yazarın bir bildiği vardır diyor ve samimi konuşmaların ardından bey ve hanım hitapları olmamış diyerek yorumumu noktalıyorum :))

Devamını merakla bekliyorum...

Ben de Aynur' a ve Emine Hanıma katılacağım düşüncelerinde. Hanımlı beyli olmasa da daha yeni tanışmış insanların o kjadar samimi olmaları imkansızdır gerçek hayatta . Sanırım bişraz hayal gücünüz fazla çalışmış. Onun dışında giriş olduğu için çok fazla detaya girillmeyebilinirdi diye düşünüyorum. Kolay grlsin yeni roman galiba. Tebrikler

Nermin Kaçar tarafından 1/29/2011 8:42:41 AM zamanında düzenlenmiştir.

Ayhan Bey, yeni öykün hayırlı olsun. Fakat ben de Aynura aynen katılacağım burada. Bu roman ve ya hikaye, ben bu konuyu açacak kadar usta değilim. Ama seni anlattığını var sayıyorum. İsimlere gelince, Cello ve Celoş'u kendi aralarında kullansınlar ama yazar olayları anlatırken kullanmasın. Tabi sonuna bey ve hanım gibi takılar gelince zaten işin içine ciddeyet katmış oluyorlar halbuki resmiyeti sevmiyorlardı.

Olayların hızlı geliştiğini ben de söyleyebilirim. Bir de şunu söylemek istiyorum. Ceroş hastaneye birçok tahlil yaptırmak için geldi öyle yazmışsınız. Ben bu tatlillerden kadını 50- 60 yaşlarında tasarladım kafamda. 30 yaşında biri bu kadar tahlili neden yaptırdı? yoksa hasta mı, eğer hasta değilse şu hastane işinden vaz geçip kadını seminere falan getirsen daha şık olmaz mı. Nacizane bir teklifti gerisi sana kalmış. Kolay gelsin arkadaşım. Yolun açık olsun yeni hikayen akıcı ve yakıcı olur inşallah.

selam ve saygımla. Başrılar dilerim yeni yazında.

Bir düşünelim. Cello ve Ceroş...Bunlar samimi birer hitap şekli. Ama yanlarına "hanım" ya da "bey" eklenince bir garip durmuş. Ne samimi ne ciddi. Ortaya karışık...

Biri realist diğeri fantastik yazan iki yazar. Realist olan bilimsel diyalogları yadırgıyor hatta reddediyor. Kahramanların bilimsel diyaloglarının okuyucuyu öyküye dahil edemeyeceğini düşünüyor ki; bu tamamen Cellonun subjektif bakış açısı. Felsefik bilimsel ve fantastik eserler çağlar boyunca en kalıcı eserler olmuşlardır. Bakınız Descartes, Sokrates, Shakespehare günümüze kadar eserlerini getirebilmiş. Demek ki romancılık sadece güncel olayları yazmaktan ibaret değilmiş. Özgün felsefik yazılar da okuyucuyu başka dünyalara götürebiliyormuş.

Cello daha ilk kez gördüğü bir kadını nasıl evine davet edebildi. Dahası Ceroş bunu nasıl anında kabul etti* Yoksa burası Türkiye değil mi?

Öykü gibi kaleme alınmış yazı için roman demişsin. Olaylar romana göre fazla hızlı. O romanın ortalama 200 sayfada bitebilmesi için o ikisinin başına bir milyar -roman değeri taşıyacak- olay gelmesi lazım gelir ki, bu da pek mümkün gibi görünmüyor. yani bir insanın başına ömrü boyunca romana konu olabilecek kaç olay gelebilir ki? Bence bu uzun bir seri olacaksa -ki seni az buçuk tanıyorsam öyle olacaktır- olaylar biraz daha ağır ilerlemeli, duygu tahlilleri ve tasvirler biraz daha çoğaltılmalı diye düşünüyorum. Naçizane fikrim tabi.

Olay kurgu diyorsun, kahramanımızın bir dönem pazarcı olduğunu okuyoruz. Pazar üzerine öyle çok yazı yazdın ki, doğal olarak rol verdiğin her pazarcı kahramanda seni arıyor gözlerim. Yani kahramanı doğal olarak senden ayrı tutmakta zorlanıyorum. Hem de bu kişinin sen olamayacağını bildiğim halde.

Bu hikayenin önü açık. Hiç tıkanmadan yazabileceğini düşünüyorum. Ama dediğim gibi roman özeti gibi değil de roman gibi yazman gerektiğini düşünüyorum. (Yine kendi fikrim ve tartışmaya açıktır.)

bir öyküde aslolan kurgu ve anlatım gücüdür. İmlaya fazla da takılmamak gerek, o işi nasılsa editörler yapıyor. O yüzden başlamış olduğun öyküyü içerik olarak ele aldım.

İki yazarın aşkını yazacağını biliyordum. Merakla beklediğim öykü nihayet başladı. Ben de herkes gibi ilgiyle takip edeceğim. Ama bir romanı bitirmeden başka bir romana başlamak karakter duygularını profillerini ve olayları birbirine karıştırmana sebep olabilir. Yani iki eserinde de kendini tekrar edebilirsin. O yüzden sanırım daha çok dikkat edecek ve daha çok yorulacaksın. Zira hala bitirmedin bir kaç çalışman var. Ne diyeyim sana keyifli yazmalar bize de ilgiyle ve beğeniyle okumalar.

Başlangıç olduğu için her hangi bir not veremiyorum. Bundan sonraki bölümlerde alacağın olsun inşallah. Sana hep destek, tam destek...

Sevgilerimle Ayhan Abi...

aynur engindeniz tarafından 1/29/2011 1:27:53 AM zamanında düzenlenmiştir.

hayal de olsa güzeldi.devamını sabırsızlıkla bekliyorum..selam ile kalın..