....... Biraz tuzlu olsa da hürriyetin tadı her zaman başkadır!...

• 28 Ocak 2011 Cuma 21:07:20

Kır pınarlarını,şehir çeşmelerinden daha çok severim.Pınarlar hür,çeşmeler ise;musluk denen kelepçelerle hiç hür olamazlar.Bazen kendini bilmez biri,pınarın su fışkıran borusunu ağaç bir kazıkla tıkayıp,esarete zorlasa da, çok geçmeden kazığı ileri fırlatan pınar; gene hürriyeti seçer.
Önüne konan ağaç oyması oluklardan,kurda kuşa buz gibi suyundan hayat verir. Oluk az da olsa,bir kelepçe bir tuzaktır.Hemen olukların üzerinden taşar,diğer komşuları ile buluşarak;ağabeyleri saydıkları derelerde kavuşup hasret giderirler.Hürriyetin tadı daha da başka olur çaylara koşarken!Bazen bir salkım söğüt öper onu,bazen de o,bir kayaya sarılıp kur yapar.Bu hürriyet koşusunda,alkışlarla kendisine moral veren kurbağalar,onu hiç yalnız bırakamazlar.Çaya yaklaştıkça daha da coşar,köpük köpük gümbür gümbür sevinçle tepelerden düşer.Düzlüklere erişince,sessiz sakin ise de,en güzel nağmeyi bu zamanda fısıldar.
Sanki kaç yıldır çaymış gibi yatağın sahibi olur.Umudunu hiç kesmez hürriyetten.Ve bir gün güneş gurup ederken;kavuşur muradına.Günlerdir dağdan tepeden,kendini çarpa,çarpa yükü ve gücü daha da artmış olarak,tuzlu da olsa,daha geniş hürriyetlere,engin denize,uçsuz,bucaksız okyanuslara,kelepçeden korkusuzca koşar,ha koşar.Biraz tuzlu da olsa,hürriyetin tadı her zaman başkadır.
Süleyman Üstün
Yazdığımız düz yazı da olsa; her zaman şiirsel ritmi nazarı itibara almalıyız diye düşünüyorum.Bu sayfalarda bazı arkadaşlarımız; hikaye diye yazılar yazıyor ama her biri astar boyada kalmış mobilyalar gibi cilasız. Oysa bir tablo yapar gibi; tasvirlere, benzetmelere hiç rastlanmıyor!.. Acaba, ben mi görmüyorum diye tekrar tekrar okuyorum; ama nafile.