Özlemlerim, anılarım ve sen Ey Sevgili ! Yokluklarıma minör bir bestesin şu aralar. Öylesine hüzünlü, derin ve kırılganlıklarıyla dans edercesine… Bir o kadar da yüreğimin en ince telinde titreşip, yeni majör umutlara kararlı adımlarla uzanan.

Hani özleriz ya bazen yaşadığımız zamanı, mekanı veya durumu. İşte şu günlerde en çok, elime bir mikrofon alıp hiç susmadan şarkı, türkü söylemek istiyorum. Söylediğim şarkı ve türkülerin derinliklerinde gezinmek ve sana oralardan seslenmek, dinleyen tüm insanların, kendi duygu derinliklerinde bir yerlerde yine kendileriyle ve özlemleriyle buluşmalarını sağlamak belki niyetim.

Eskitiyorum hayatı, anıları, yaşanmışlıkları… Eskileri giyiniyorum üstüme, duygularım eski bir seyre çıkıyor. Dolaşıyor olabildiğince özgür ve özlem dolu. Bazen duygu yüklü bir şiirin dizesinde asılı kalıyorum öylece… Şiirler okuyorum, şarkılar söylüyorum, eskiye gidiyorum… Tüm bunları yaparken seni düşünüyorum ve kayboluyorum sensizliğin karanlık dehlizlerinde. İşte bu her kayboluş minör yokluklarım oluyor içimde. Bilirsin Sevgili, varlık -yokluk, sevinç - üzüntü, mutluluk – mutsuzluk… birbirine tezat ne kadar olgu var ise dibine kadar yaşanıyor duygu dünyamda. Bu karşıtlıklar içerisinde yeni minör- majör dizilere merhabalarım oluyor.

Naif ve kırılgan olan özlemlerime, eskime yeni bir isim koydum. ‘Minör Yokluklar’ takdimimdir kabul et. Minör yokluklar ile gözlerimi kapatıyorum geceye. Bu eylem an geliyor sana ve gidişine sone yazacak kadar uzayabiliyor. Derken sabah oluyor… Her yeni güne ‘merhaba’ dediğim. Majör tonda ve daha kuvvetli, daha sıkı sarılan hayata, umudunu yitirmeyen ve paylaşma tadında. Nefes alıp verdiğim her an umutlar ekiyorum toprağa, havaya ve suya. Kuvvetli, kararlı ve inatla yürüyorum yeni yollara. Bu durumu da en iyi ‘majör umutlar’ olarak isimlendirdim. Hayata daha sıkı tutunmanın ilk adımı olarak.

İşte Sevgili ! Minör yoklukların, özlemlerin yarınlara nasıl Majör umutlarla ve bekleyiş içerisinde gebe kaldığının kısa bir özetiydi bu satırlar.

11.01.2011
Zümrüt Yeşiltaş